Epic Mickey 2: The Power of Two (VITA)

Dat de PlayStation Vita momenteel een chronisch gebrek heeft aan toptitels, mag geen geheim heten. Het aantal AAA-exclusives is op één hand te tellen en het feit dat de best beoordeelde exclusieve titel een port is van een PlayStation 2-spel, zegt genoeg. Toch lijkt er beterschap op komst. Sony is hard op weg om de Vita te profileren als “indie-handheld” met toppers als Limbo en Guacamelee! en later dit jaar moeten blockbustertitels als Killzone: Mercenary en Tearaway onze honger naar epische ervaringen stillen. Geeft Epic Mickey 2 het startschot voor de betere tijden? Ik stofte mijn Vita af en ging op onderzoek uit.

Oud en bekend

Epic Mickey 2 verscheen vorig jaar en werd niet overal positief ontvangen. Het spel werd geprezen om de goede sfeer en vermakelijke co-op, maar tegelijkertijd was er ook veel kritiek. Zo was het vaak onduidelijk wat je precies moest doen en ook de AI van je partner liet nogal eens te wensen over.

Laat ik om te beginnen één ding voorop stellen: Epic Mickey 2 op de Vita is precies hetzelfde als zijn grote broertjes op de consoles. Dat is natuurlijk aan de ene kant goed nieuws, want Vita-bezitters krijgen een console-waardige ervaring voorgeschoteld en kunnen ook genieten van dit sfeervolle spelletje, maar het logische gevolg is dat de minpunten uit het origineel ook hier weer aanwezig zijn. Bereid je dus voor op flink wat gestoei met de camera en een blij vlagen frustrerende besturing.

Vingerverven

Vaak probeer ik in mijn recensies om de essentie van de game kort te vatten. Soms is dat moeilijk, maar in het geval van Epic Mickey 2 niet. Sterker nog, ik kan de essentie in twee woorden vatten: verf spuiten. Eigenlijk doe je weinig anders. Tijdens de platformgedeelten is het de bedoeling om verf te spuiten, bijvoorbeeld om een belangrijk stuk van de weg tevoorschijn te toveren. Wanneer je vecht, kun je jouw vijanden verslaan door ze onder te spuiten met thinner. Ook bij de gedeelten waar je moet puzzelen, komt de kwast vrijwel altijd om de hoek kijken. Gunt de game je dan eindelijk een moment van rust en krijg je de kans om een open gebied naar hartenlust te verkennen, zelfs dan word je aangemoedigd om verf of thinner in het rond te spuiten, om op die manier geheime collectables te ontdekken. Het maakt Epic Mickey 2 een beetje een “one trick pony” en doordat één van de weinige gameplay-features die echt goed uit de verf komt (pun intended) zo wordt uitgemolken, verliest zelfs het verven na verloop van tijd haar charme.

Wel slaagt de Vita-versie van Epic Mickey 2 er goed in om gebruik te maken van de exclusieve features van het apparaat. Het touchscreen, het touchpad en de bewegingssensoren worden allemaal benut. Toch betrapte ik mezelf erop dat ik deze amper gebruikte. De game is namelijk duidelijk gemaakt om bestuurd te worden met een controller en dat werkt ook veel lekkerder. Verf spuiten door op het scherm te tikken klinkt als iets leuks, maar in de praktijk ontdek je dat dit helemaal niet werkt. Je vinger zit voor het scherm waardoor je een deel van de actie mist en zeker wanneer je ondertussen ook nog moet lopen met het linkerpookje, kom je vingers tekort. Je zult dan ook veel vaker kiezen voor de traditionele besturing en dat is eigenlijk het hele probleem van Epic Mickey 2: de game blijft steken in goede bedoelingen. Alle features van de game klinken op papier fantastisch, maar de uitwerking laat in de meeste gevallen te wensen over.

Conclusie

Ik heb gemixte gevoelens bij Epic Mickey 2. Aan de ene kant apprecieer ik het feit dat ontwikkelaars initiatief tonen om hun titels naar de Vita te brengen en moet ik toegeven dat ik me soms best heb vermaakt met de game, maar helaas worden dergelijke “leuke momenten” vrijwel altijd opgevolgd door stukken waarbij je weinig anders doet dan verf spuiten, verf spuiten en nog eens verf spuiten. Bovendien is het vaak onduidelijk wat er nu precies wat er van je wordt verwacht en dat maakt dat je deze game meer dan eens gefrustreerd uit zult zetten. Toch verwacht ik dat ik Epic Mickey 2 na het schrijven van deze recensie nog ga spelen, maar dat ligt meer aan het gebrek aan Vita-games die echt de moeite waard zijn. Of dat een pluspunt of een minpunt is, mag je zelf bepalen…