Phoenix Wright: Ace Attorney – Dual Destinies zo gaat de nieuwste Ace Attorney-titel heten. Wij kregen in het Westen te horen dat het spel is uitgesteld naar de herfst en bovendien enkel digitaal zal worden uitgebracht. Jammer, maar helaas. Japanners daarentegen hebben het een heel stuk beter; zij kunnen sinds eergisteren aan de slag met een demo van het vijfde deel van de advocatenreeks. Ik ging ermee aan de slag en heb wederom mogen proeven van de kwaliteit die de serie huisvest.
Een jaar na de gebeurtenissen van Apollo Justice: Ace Attorney, waarin we rookie Apollo volgden, is het tijd voor het echte werk. Phoenix Wright heeft namelijk na jaren van afwezigheid toch besloten opnieuw in het zadel te stappen en wederom de rol van advocaat op zich te nemen. Niet alleen is het daarmee de vijfde Ace Attorney-game die een come-back poogt te maken, ook de protagonist bevindt zich in een dergelijke positie. Een mooie introductie om een spel mee te beginnen.
De eerste zaak
In Turnabout Countdown, de eerste rechtszaak van Dual Destinies, wordt een rechtszaal opgeblazen, een gegeven dat overigens ook al duidelijk in beeld werd gebracht in de eerste trailer van de game. Je cliënt, Shinobi Morizumi (in het Engels waarschijnlijk Juniper Woods), wordt verdacht van deze kwade daad en het is als vanouds aan jou om de onschuld van de persoon in kwestie te bewijzen en tegelijkertijd de waarheid aan het licht te brengen.
Qua gameplay is er vrij weinig veranderd. Nog steeds draait de game primair om het verhoren van verdachten en getuigen om hieruit informatie los te peuteren en inconsistenties uit te buiten. Zegt die man dat hij de teller van de bom kon zien? Op zo’n moment duik je in het bewijsmateriaal en is er maar één logische gevolg. Objection! Dit kan onmogelijk het geval zijn, aangezien de bom zelf was verhuld in een knuffel. De man had daarom simpelweg de tijd niet kunnen aflezen. Zo kom je steeds meer achter dat wat er echt is gebeurd.
Wel nieuw is de mogelijkheid om de zogeheten Mood Matrix in te zetten. Hiermee kan een getuigenis worden geanalyseerd op basis van de emoties die de persoon in kwestie hierbij heeft. De woorden worden opgedeeld in vier categorieën, variërend van blij en boos, naar angstig en verrast. Hierbij kan een persoon overigens ook meerdere emoties tegelijkertijd voelen. Laat je cliënt blijken dat ze direct na de explosie niet alleen verrast maar toch ook een beetje blij was? Dan is het natuurlijk de vraag waar dat nou eigenlijk aan lag.
Kracht van de zaak
Opvallend is dat in de eerste paar minuten van de demo al gelijk de juiste sfeer wordt gecreëerd. Enkele figuren worden even geïntroduceerd en het is bijzonder dat dit belachelijk efficiënt kan worden gedaan. Met een paar zinnen weet je al dat de nieuwe assistente van Wright, de beginnende advocate Athena Cykes, een sprankelende, directe persoonlijkheid heeft en eigenlijk nergens voor terug deinst, terwijl Phoenix Wright’s cynische, haast sarcastische gedachtes terug zijn van weggeweest. Niet alles hoeft daadwerkelijk uitgeschreven te worden, een gegeven dat Ace Attorney 5 zeker lijkt te begrijpen.
Een ander opmerkelijk pluspunt dat nu al naar voren kwam is de indrukwekkende muziek die het vijfde deel bezit. De nummers doen sterk denken aan de muziek van eerdere delen, maar kennen toch zeker een eigen melodie. Bovendien is alles volledig orkestraal opgenomen, waardoor de geluidskwaliteit ook nog eens een bijzonder hoog niveau kent. Daar gaan ongetwijfeld weer veel cd’s van verschijnen en zullen er diverse orkesten zijn die hun eigen versies van de nummers opvoeren.
Kanttekeningen
Wel zijn er nog wat vraagtekens. Juist omdat het een flink aantal jaar heeft geduurd voordat een daadwerkelijk nieuw deel in ontwikkeling was bij Capcom, zijn de verwachtingen van het vijfde deel aardig hooggespannen. In de voorgaande delen zijn er flink wat memorabele personages langsgekomen die ook af en toe terug wisten te keren. Nu is het alleen zo dat we vanwege het lange wachten eigenlijk al het goede van de eerdere delen ook in het vijfde exemplaar willen zien. Dit heeft tot resultaat dat er in de eerste zaak al gelijk flink wat oude bekenden terugkeren, terwijl ook al bekend is dat dit er alleen maar meer zullen worden. In hoeverre kunnen de personages dan goed worden uitgewerkt? Is de game nog goed te volgen voor nieuwkomers? Of eindigt het vooral in een aaneenschakeling van fanservice?
Daarnaast wisten we eerder bekend te maken dat het vijfde Ace Attorney-deel zich zou kenmerken door volledige voice-acting. In de demoversie was dit echter allerminst merkbaar; de teksten bestonden eigenlijk alleen maar uit bliepjes. Op kreten als igiari! (Objection!) of matta! (Hold it!) na dan. Het is nog onbekend of dit in het uiteindelijke spel nog zal veranderen. Het was overigens niet per se een deceptie, maar vooral een verrassing. Echt erg is het gebrek aan stemmenwerk namelijk niet, aangezien de vorige delen dat ook allemaal niet hadden.
Voorlopige conclusie
Er is een speciaal plekje in mijn hart gereserveerd voor Ace Attorney. De humor, de unieke personages, de onvoorziene plotwendingen en de geweldige spanningsopbouw die keer op keer uitmondt in een epische climax. Eigenlijk zijn het slechts spellen van het visual novel-genre, maar ze weten binnen dit hokje wel op uitzonderlijke wijze te excelleren. Op de een of andere manier weet Capcom de advocatuur met Ace Attorney een flinke spuit spanning en sensatie mee te geven. De eerste indruk van Dual Destinies is dat al het goeds van de serie ook zal terugkeren in het vijfde deel. Ik kan daarom echt niet wachten.
