Twee besnorde mannen van een jaar of veertig. Op het eerste gezicht lijkt het, als je het op deze wijze schetst, een afstotelijke combinatie. Toch bewijst Nintendo keer op keer dat dit anders kan. Na drie succesvolle eerdere RPG-samenwerkingen, werken ook ditmaal de broers weer samen in het vierde deel van de koddige Mario & Luigi-serie. Nintendo bood ons de kans om alvast het eerste halfuur af te dwalen in deze diepe droomwereld.
Slaperig geheel
Waar over het algemeen de Mario-spellen niet bekendstaan om hun originaliteit, weet de Mario & Luigi-serie toch altijd te verrassen. Ditmaal heeft AlphaDream gekozen voor een iets doezeliger setting. 2013 is bij Nintendo het jaar van Luigi en dat schuift ook Dream Team niet onder stoelen of banken. Om verder te komen in dit avontuur moet Mario namelijk afdwalen in de diepe sluimeringen van zijn groengemutste broertje.
Waar Luigi normaliter toch meestal een minder significante rol op zich neemt, heeft hij voor nu eens de macht in zijn eigen dromen. Sterker nog, de zwart besnorde loodgieter kan zichzelf hier een godheid wanen. Zoals elke Mario & Luigi-titel heeft ook Dream Team namelijk zijn eigen gimmick. Om van de ene naar de andere plek te komen heb je namelijk de slapende snorremans’ speciale technieken nodig.
Snorrige interactie
Op het onderste scherm mag je voor een groot deel van het spel tegen de slapende Luigi aangapen. Door aan zijn snor te trekken of door over zijn neus te poetsen kun je interactie creëren tussen beide werelden. Ook op de gevechten hebben deze ‘Luiginary’-technieken een veelzeggende betrekking. Waar in de echte wereld de gevechten toch vooral overeenkomen met de voorgaande delen, slaat de droomwereld een andere slag in.
In de droomwereld moet Mario namelijk in eerste instantie alleen de strijd aangaan. Hij heeft echter wel de kracht van de ‘goddelijke’ Luigi aan zijn zijde. Wanneer Mario bijvoorbeeld op een vijand stompt, wordt het karwei afgemaakt door een leger aan Luigi’s. De loodgieter die normaal toch altijd een tikkeltje angst heeft, laat zich in zijn droomwereld geen beperkingen opleggen.
Charismatische groene loodgieter
En daar komt gelijk de charme van deze titel om de hoek. Het verhaal slaat namelijk, zoals we gewend zijn, weer nergens op. Peach is voor de zoveelste keer op vakantie gekidnapt en daar mag je ook deze keer weer achteraan gaan. Dream Team onderscheidt zich door de nadruk ditmaal op Luigi te leggen. Dit geeft weer een heel nieuw scala aan mogelijke humoristische situaties en interacties. Luigi is een geweldig karakter en het is een verademing om de man eindelijk zijn hoofdrollen te zien krijgen.
Toch moet ik wel even een kritische kanttekening plaatsen. Hoe charismatisch het geheel ook weer lijkt te worden, zijn de graphics wel lichtelijk outdated. De titel lijkt weinig te bieden wat niet op een gewone DS mogelijk was. Dan moet ik wel bekennen dat een titel als deze waarschijnlijk in zou moeten boeten op gebied van charme, wanneer deze de overstap naar 3D zou maken.
Voorlopige Conclusie
AlphaDream lijkt weer een fatsoenlijk vervolg naar de handheld te brengen. Dream Team neemt namelijk al het goede uit de voorgaande delen met zich mee en gooit hier zijn eigen verse gimmick op los. Het is al jaren tijd dat Mario eens een stapje naar achter zet en zijn ietwat langere broer de schijnwerpers gunt. Met nog zo’n zeventig nachten aan slaap te goed, zet ik alvast mijn wekker. Want ook met deze Mario & Luigi-titel zit het, mijns inziens, wel snor.
