Na de stormvloed aan sequels lijken reboots het toverwoord in Hollywood. Opnieuw beginnen met franchises en oude films compleet negeren. Hebben we hier problemen mee? Nee, niet altijd. Mits het op een goede manier gebeurt, zoals bijvoorbeeld met The Dark Knight saga van Christopher Nolan. Nu is het de beurt aan je favoriete muurkruiper om een hervertelling van zijn verhaal de bioscopen in te slingeren. Pakt dat goed uit?
Raimi vs. Webb
Sam Raimi bracht ons in het verleden drie films rondom Spider-Man. Drie films die het stuk voor stuk goed hebben gedaan en bij de fans in goede aarden vielen. Oké, de derde kreeg wat meer kritiek over zich heen, maar toch wist Raimi een solide trilogie af te leveren. Voor The Amazing Spider-Man, zoals de reboot heet, ligt de regie bij Marc Webb. Aan zijn naam kan het in ieder geval niet liggen!
Als grote fan van comics en Spider-Man in het algemeen, was ik een beetje teleurgesteld toen ik hoorde dat Andrew Garfield het stoere spinnenpakje aan ging trekken. Een toffe acteur, maar ik zag geen Peter Parker in hem. Tobey Maguire wist deze rol sterk neer te zetten in de Raimi-films, mede omdat Maguire een goede, geeky uitstraling heeft. Na het zien van The Amazing Spider-Man zijn mijn vooroordelen compleet weggenomen. Garfield is niet alleen goed als de high school student Peter Parker, ook als Spider-Man komt hij goed over.
Waar de films van Raimi echte comicverfilmingen waren, gooit Webb het in The Amazing Spider-Man over een andere boeg. Net als The Dark Knight situeert deze nieuwe Spidey zich in een realistische omgeving. De film brengt het zo dat het “wel eens echt zou kunnen gebeuren”. Wanneer Parker als jong mannetje achtergelaten wordt bij zijn tante en oom door zijn ouders, tekent hem dat voor het leven. Zijn ouders ziet hij nooit meer terug en hij wordt opgevoed door de mensen die hij later als ouders gaat beschouwen. Waarom hebben zijn echte vader en moeder hem daar zomaar achter gelaten? Tijdens zijn zoektocht naar antwoorden leert hij de ex-collega van zijn pa kennen: Dr. Curt Conners (Rhys Ifans). De man mist een arm en probeert met genetische experimenten problemen te verhelpen door DNA uit dieren te mixen met dat van de mens. Het is bij hem op het kantoor dat Peter per ongeluk gebeten wordt door een spin.
Karakters vs. actie
Dat bij Conners de mooie Gwen Stacy werkt (Emma Stone) is zeker geen straf voor Peter. Op school heeft hij altijd al een oogje op haar gehad en uiteraard loopt dit uit op een romantische insteek. Hulde. Geen Mary Jane Watson! Webb volgt het verhaal van de comic sterker dan dat Raimi dat deed en introduceert Stacy meteen aan het begin. Lezers van de comics weten waarom dit zo belangrijk is en waarom het ook raar was dat Raimi haar in film drie op liet draven. De romantiek tussen Garfield en Stone spat van het scherm. Niet gek ook als je je bedenkt dat de twee buiten de film om ook met elkaar gaan.
The Amazing Spider-Man kent minder actie dan de voorgaande delen. Toen ik dit hoorde voordat ik de zaal inliep was ik even bang: je wilt zo’n film toch zien om Spider-Man te zien knokken? Webb heeft gekozen voor de persoonlijkere aanpak en diept de karakters stukken verder uit. Dit pakt zeer goed uit; wanneer de actie dan eindelijk begint weet je waar iedereen voor vecht en ben je meer betrokken met de gebeurtenissen. Deze scenes zitten goed in elkaar en zijn een lust voor het oog. Spider-Man vecht als een spin. Lenig, snel en doeltreffend. De scenes waarin we de actie zien vanuit zijn ogen zullen voor fans heuse kippenvel-momenten zijn. Helemaal met een 3D-bril op. Dit effect geeft in deze film een heuse extra dimensie. Het slingeren door New York, het springen van hoge gebouwen, je krijgt er bijna hoogtevrees van.
Conclusie
Ik was alles behalve optimistisch rondom The Amazing Spider-Man. Waarom moest deze serie nu al een reboot krijgen? Andrew Garfield als Peter Parker? Na het zien van de film zijn alle twijfels weggenomen. Dit is Spider-Man op een andere manier dan we hem kennen uit de Raimi-films. De film is realistischer en diept haar karakters verder uit. Garfield als Peter Parker? Goede keus! Bij het verlaten van de zaal en het zien van het stukje na de credits (blijf vooral zitten!) gingen mijn gedachten al weer uit naar het vervolgdeel. En ja, daar heb ik nu al zin in!
