Darksiders II

Een tijd terug, 15 maart, ben ik samen met Peter naar Amsterdam vertrokken om daar een game te checken. De locatie was zeer sfeervol en speciaal, want het evenement wat hier gehouden werd hield plaats in een kerk! Ik was erg verbaast toen ik het las, maar het bleek een toffe locatie te zijn voor een game als deze. Ik heb het natuurlijk over Darksiders II.

Hallelujah!

Op GamersNET hebben we al meerdere keren de achtergrond besproken van Darksiders II, dit zal ik dus niet doen. Uiteraard ga ik het wel over de gameplay hebben, want we hebben die dag ontzettend veel nieuwe informatie gekregen. Met een kladblokje in de aanslag ben ik de wereld van Darksiders ingesleept, waar we kennis maken met Death. Death is een badass karakter en weet van aanpakken, zo werd duidelijk uit de presentatie. Zo gaat hij bewapent met verschillende wapens monsters te lijf. Denk aan een dubbele zeis, een enorme hamer en zelfs een pistool.

Gelukkig bleef het niet bij een presentatie, want daarna mochten we verder de kerk in, waar achter het enorme zwarte spandoek een hal werd onthuld, gevuld met consoles en PC’s. Ik was letterlijk en figuurlijk in een hemel beland. De beelden van Jezus en andere heiligen stonden naast enorme spandoeken van Darksiders II. Na een korte zoektocht naar een vrije console ben ik gaan zitten om dit flinke avontuur tot me te nemen. En een avontuur is de game zeker…

Het diepe ingegooid

De hands-on demo die ik gespeeld heb begint ongeveer zes uur in de game. Geen tutorials, geen uitleg, helemaal niets. Als fan van moeilijke spellen vond ik dit totaal geen probleem; op deze manier werd je echt uitgedaagd om zelf mogelijkheden te zoeken in het gebied. Zo kan het voorkomen dat Death een lever om moet halen, maar er zijn geen rechstreekse paden. Ook lijkt er op het eerste gezicht totaal geen weg heen te zijn, maar die is er wel.

Death heeft de mogelijkheid om à la Prince of Persie over muren heen te rennen, te bouncen en kan zichzelf afzetten na een wallrun/climb. Hierdoor lijkt het een beetje makkelijker te worden, maar de combinatie van een onvergevende game en een klein beetje stroeve controls zorgen ervoor dat je echt goed moet nadenken voordat je een sprong maakt. Het kan er immers voor zorgen dat je doodgaat en dat wil je natuurlijk niet als speler.

De wereld van Darksiders is ongelooflijk divers en daarom vergt het spel van de speler ontzettend veel denkwerk. Er zijn veel puzzels zichtbaar in één van de eerdere gebieden, maar kunnen pas veel verder in het level opgelost worden. De game is in andere woorden ontzettend moeilijk en vergt veel, maar het gevoel van blijdschap als je een puzzel dan toch weet op te lossen is des te groter dankzij de moeilijkheidsgraad van het spel.

Magere Hein aan de drugs

Death is één van de vier ruiters van de apocalyps. De overige drie zijn Strife, Wrath en War, waarvan de laatste de hoofdrol in de eerste game speelde. Death is echter de meeste brute van alle vier in zowel uiterlijk en uitstraling als in gevechtstechniek. Death heeft een heel arsenaal aan wapens met zich mee, waarmee jij ongelooflijke combo’s kan uitvoeren. Je bent immers de Dood, zielen vergaren is jouw doel. Maar: hoe bloederiger, hoe beter!

Zoals eerder genoemd beschik je over veel wapens; een dubbele zeis, het pistool van je broer Strife en een scala aan secundaire wapens, bijvoorbeeld een enorme hamer of bijlen. Echter is dit niet het enige, want je kunt ook gebruik maken van een hoop skills, die elk weer handig voor jou zijn, of ongelooflijk slecht voor alles wat in je pad komt.

Death kan bijvoorbeeld in de Magere Hein verandert, een vorm waarin hij extra veel kracht krijgt. Je bent op dat moment ongelooflijk sterk, maar de werking is maar van korte duur. Opnieuw wordt er verwacht dat de game gespeeld wordt met een strategisch oogmerk, want elke fout zal je duur komen te staan. Maar er zijn ook veel praktischer gerichte skills in Darksiders II aanwezig, zoals een Death Grip. De Deathgrip kan Death naar verschillende plaatsen tillen, of vijanden naar hem toe trekken. Ook het uit het lijf treden behoort tot de mogelijkheden, op zowel het puzzelgebied als in combat.

Wat echter meteen de aandacht trekt is de diversiteit aan gebied in dit tweede Darksiders deel. Bossen, grotten, ondergrondse complexen, het zit er allemaal in. Ook in de gevechten komt dit terug, vijanden zijn per gebied allemaal anders in soort. Uiteraard zit de game ook vol speciale bossfights, waarin Death het moet opnemen tegen een kolos. Het was spectaculair om te zien hoe de combinatie van keiharde combat én het puzzelelement uit de game samenkwam in één mooi geheel, zonder dat dit de ervaring wist te breken.

Een echte RPG

Darksiders II is een RPG in hart en ziel. Dit wordt meerdere keren heel duidelijk gemaakt, terwijl de titel op het eerste gezicht meer weg heeft van een willekeurige God of War game. Gelukkig is Darksiders II bijna niet te vergelijken en staat dan ook op zichzelf. De game heeft naast de vele wapens ook verschillende skills in haar aanbod. Net zoals de wapens hebben deze elk hun eigen behulpzame effect in zowel de defensieve als de offensieve gebieden.

Deze skills zijn in twee trees verdeelt: De Harbinger tree en de Necromancer tree. Hierin staan vaardigheden die elk drie keer geüpgraded kunnen worden. Het is het bekende riedeltje, maar omdat de game in een God of War-achtige setting gebracht wordt voelt het toch nieuw aan. Maar wat Darksiders II nou echt de stempel geeft van “ik ben een RPG!” is het ouderwetse dungeon crawler. Dungeon crawling kwam keer op keer terug in de hands-on demo en het voelde oud en vertrouwd. Je baant met Death een weg door verschillende kerkers, grotten en bossen om nieuwe loot te vinden, te levelen of om wat voor reden dan ook.

Voorlopige conclusie

THQ is samen met Vigil Games een goede hoek ingeslagen met Darksiders II. Het eerste deel was immens, maar dit vervolg blaast zijn voorganger op verschillende manieren compleet weg. Zo is één dungeon van Darksiders II al groter dan heel het eerste deel. Geniaal! Ook het gevoel van dat je een hardcore game aan het spelen bent, eentje die de speler al snel een nostalgisch gevoel weet te geven. Het is simpelweg briljant. Helaas is het ook weer zo dat we maar drie uur hebben mogen genieten van de titel, dus het is nog maar de vraag of de ontwikkelaar en de uitgever dit niveau zo hoog weten te houden door de rest van de game heen. Ik kan in elk geval niet wachten om het totaalplaatje in handen te hebben.