Ghost Recon: Future Soldier Hands On 2

Wat was het toch een vette trailer op de E3 van 2009, de nieuwe Ghost Recon zou een sluipend avontuur worden, gecombineerd met keiharde actie. Toch kwam er veel kritiek op die beelden en ging de game terug naar de tekentafel. Men zou het strategische element van de franchise vergeten zijn en dat is nou precies het gat dat de franchise vult in de overvolle markt met snelle shooters. De laatste keer dat ik Ghost Recon: Future Soldier (GRFS) zag was net voor de E3 van 2011 en toen was de game verre van af. Tijd om weer af te reizen naar Parijs om te kijken hoe GRFS er nu voor staat. Er zijn enorme sprongen gemaakt.

Verre bestemmingen

De dag begon met een presentatie in een grote bioscoopzaal, waar ons Gun Smith opnieuw werd getoond. Hierbij is het mogelijk je wapens tot in het kleinste detail aan te passen. De loop, de schacht, de trekker, de kolf, alles is aanpasbaar en dit is volgens producer Adrien Lassie ook de manier waarop het echt werkt. Special Forces mogen hun eigen wapens samenstellen en doen dat precies met de onderdelen die zij fijn vinden. Uiteindelijk leidt dat tot 52 verschillende wapens met tot wel 48 verschillende aanpasbare onderdelen (afhankelijk per wapen). Het komt neer op miljoenen opties, maar voor de mensen die zich niet zo extreem willen verdiepen in wapentuig zijn er ook standaard opties te kiezen als Range, Power, Manouvrability en Control.

Na de presentatie was het tijd om zelf aan de slag te gaan met Ghost Recon: Future Soldier en het was meteen weer duidelijk dat we in het Tom Clancy-universum actief zijn. Een CIA agent is vermist en hij heeft zeer belangrijke informatie bij zich die de Ghosts moeten achterhalen. Op naar Pakistan dus. En Rusland. En Bolivia. En Zambia. De Frequent Flyer Miles zullen rijkelijk vloeien in GRFS en dit geeft de ontwikkelaar natuurlijk het perfecte excuus om ons veel afwisseling qua omgevingen te bieden. Laten we beginnen in Zambia, waar we een Crime Lord mochten opsporen in een vluchtelingenkamp.

Snel en strategisch

Het is bij mijn weten de eerste keer dat een game je meeneemt naar een vluchtelingenkamp en hoewel sfeervol wellicht een fout woord is, was de ervaring daar zeer geloofwaardig. Van tent naar tent sluipen we richting doelwit, waarbij vluchtelingen wegrennen als ze je zien en tegenstanders op een stille en snelle manier moeten worden uitgeschakeld. Hierbij speelt de game als een snelle versie van zijn voorganger Ghost Recon Advanced Warfighter, waarbij vooral de besturing sneller is geworden en meer voelt als games als Call of Duty. Toch heb je nog steeds drie kompanen onder je hoede, die met je mee zullen lopen en zullen vechten, totdat je ze een specifieke opdracht geeft. Wil je drie mensen in één keer omleggen, dan kun je iedere Ghost een doelwit geven en die tegelijkertijd aanvallen.

De gameplay is dus zeker niet snel, maar vooral strategisch. Dit heeft ook te maken met de grote hoeveelheid aan kekke snufjes die je tot je beschikking hebt. Zo is er een granaat die een puls uitstraalt waardoor je tegenstanders te zien krijgt en is ook het doek dat je bijna onzichtbaar maakt aanwezig. Het is continu een tactisch spel, waarbij jij zelf beslist hoe je een situatie te lijf gaat. Met een drone, met grof geschut of met een mooie mix daarvan, het is allemaal mogelijk.

Waarbij het vluchtelingenkamp in Zambia vooral een sluipmissie is, is de missie in Pakistan veel sneller. Ee lange straat, vol met geparkeerde auto’s en dus genoeg dekking voor zowel jezelf als je tegenstanders. Deze missie liet zien dat ook snellere gameplay mogelijk is en het gevecht was ontzettend hectisch en spannend. De drone zorgt ervoor dat je tegenstanders van verre afstand ziet, waarna je je teamgenoten vooruit stuurt richting tegenstanders. Hierbij kwamen vooral de physics mooi aan het licht, met vele kogelgaten, gesneuvelde ruiten en brekende autodeuren tot gevolg.

Ouderwets Ghost Recon

De laatste missie was in Rusland en deze missie voelde het meest als een ouderwetse Ghost Recon aan. Met een groot herfstachtig landschap met lange afstanden, weinig beschutting en veel tegenstand. Kruipend over de vloer schakel je ze één voor één uit, altijd bewust van het feit dat je ondersteunende drone niet gezien mag worden en dat elk schot moet tellen. Van ene blokhut naar een stapel planken, van een struik naar een graafmachine. Het laat zien dat vooral de sluipende missies zeer spannend worden. Dit is ook te danken aan het fantastische geluid dat de game rijk is. Kogels hebben een harde impact en de mechanieken van de wapens klinkt als muziek in de oren.

Zeer belangrijk om nog te melden is dat de volledige game met vier man coöperatief te spelen is. Dit zal voor veel multiplayer plezier gaan zorgen, al hoop ik wel dat mensen de leider van het team zullen respecteren. Anders wordt het natuurlijk een zooitje.

Is er dan geen vuiltje aan de lucht voor Ghost Recon: Future Soldier? Nou, zeer weinig wat mij betreft, al is de game grafisch op sommige vlakken geen schoonheid. De Ghosts zelf schijnen uit 2500 deeltjes opgebouwd te zijn en die zien er dan ook geweldig uit. Ook de physics in de omgevingen zijn dik in orde. Alleen zijn de NPC’s (non playable characters) niet veelzeggend, waarbij hun gezichten en bewegingen erg lomp zijn. Gelukkig hebben Red Storm, Ubisoft Paris en Ubisoft Boekarest nog wat tijd om dat op te poetsen.

Voorlopige conclusie

Ghost Recon: Future Soldier combineert het beste van hedendaagse, snelle shooters met de tactische gameplay die we kennen uit de franchise. Het gebruik van gadgets om de omgevingen te verkennen is een fijne bezigheid, het verhaal is weer echt Tom Clancy en het schieten gaat als een zonnetje. Daarnaast neemt de game je mee naar vele sfeervolle plekken en kun je de volledige game coöperatief uitspelen met drie vrienden. Op 24 mei aanstaande verschijnt de game voor de Xbox 360 en de PlayStation 3. Daarnaast is ook de PC-versie aangekondigd, alleen ontbreekt daar nog een releasedatum voor.