Uncharted 3: Drake’s Deception

Niet echt geschrokken reacties; volgens mij verwachtten jullie al sarcasme in mijn column over Uncharted 3: Drake’s Deception. Wel noemde iemand mij, in de reacties, een schizofreen. Nee meneertje, dat noemen ze ‘meerdere karaktereigenschappen bezitten’. Heeft iets met levenservaring te maken geloof ik, en dat kunnen we ook zien in de nieuwe Drake. Uncharted 3 is namelijk het werkelijke toppunt in de reeks en ik voelde me nog nooit zo Nathan Drake als de afgelopen week. Ik bevond me op gevaarlijker terrein dan in de eerste delen, dus of ik dit leventje daadwerkelijk wil.. Laten we het maar even virtueel houden, dan blijf ik wellicht wat leven.

Wat ben jij ontwikkeld

De eerste glimp van de derde editie Nathan Drake roept twee eerdere herinneringen op. Die eerste grap, dat eerste sarcasme, ja, ik zit weer in mijn rol. Echter, die Drake, samen met zijn oude vriend Victor ‘Sully’ Sullivan, bevinden zich niet midden in een jungle, een woestijn of een ijzig Tibet. Nee, Londen is de nieuwe place to be en het daverende ‘suit up’ heeft gewerkt, want de mannen bewandelen de straten in pak. Het eeuwige complot over Drake’s voorouder Francis Drake en die zilveren ring die Nate al jaren met zich meedraagt, gaat nu toch echt een grotere rol spelen. Het eerste verraad ligt op de loer en dat is dan ook de leidraad van Uncharted 3: Drake’s Deception. Een hoop decepties, ofwel teleurstellingen, spelen in op een veel meer ontwikkelde protagonist.

De nieuwe schurk Marlowe weet Drake – en zijn vrienden – te overtuigen dingen te doen die hij eigenlijk helemaal niet wil. In eerste instantie ga je in Uncharted 3 op zoek naar iets oud – tja, wanneer niet; een 16e eeuwse schat, maar je komt er al snel achter dat er een grotesker mysterie ronddwaalt waar Nathan Drake niet omheen kan. Het is geen enorm mens, want hij komt juist tegenover een clandestiene organisatie te staan, met occult verraad, en hij gaat het avontuur aan een verloren stad te zoeken: Iram of the Pillars. Je zult in het verhaal vele aanwijzingen en archeologische dagen van T.E. Lawrence vinden, die we kennen van ‘Lawrence of Arabia’. Gedurende het verhaal kom je het intellectuele van Drake tegen en dan merk je dat hij zijn huiswerk prima doet. Uiteraard kan hij niet zonder Sully en andersom, maar het is geweldig om te zien dat Drake meer ontwikkelingen heeft doorstaan. Ook zien we een andere kant van Nate, al vrij snel in de game, maar daar zeg ik helemaal niets over. Ja, één ding, het geeft Uncharted 3 een nog persoonlijker tintje.

We zijn de wereld nog niet rond

We mogen weer op reis! Uncharted is niet van één locatie en dus gaan we weer alle onmogelijke trips maken die ontwikkelaar Naughty Dog heeft verzonnen. Een bargevecht in een Londense pub, we komen al ergens. Toch is het weer fantastisch om te zien dat Nate een betere plek vindt voor avontuur, namelijk een jungle, ergens in Frankrijk. Ik fronste al even mijn wenkbrauw, maar in-game worden ook grappen over dit soort onvindbare plaatsen subtiel naar voren gebracht. Je komt er een kasteel tegen dat een combinatie heeft van middeleeuws en Renaissance. Nate en Sully kunnen op hun tocht zo terecht bij Tussen Kunst & Kitsch, om het met humor wat levendiger te maken. Nou goed, dat kasteel wordt hem niet en de twee mannen reizen onder andere af naar Syrië, vliegvelden, veel te droge woestijnen en gebieden waar je weer letterlijk kunt verzuipen. Altijd leuk, zo veel locaties in een game, maar komt dat ten goede voor het verhaal? Ja, met dikgedrukte, schuine en onderstreepte hoofdletters, want de ontwikkelaar zet opnieuw, hoewel op een fabuleuze simplistische manier, een verhaal neer dat op alle punten klopt en elk stukje past. Verrassende momenten om nieuwe en oude personages te ontmoeten, lachwekkende locaties, de vertrouwde cliché momenten voor actiescènes. Een wereldreis die je niet snel vergeet.

Nieuwe kunstjes

Natuurlijk kunnen we geen grootse veranderingen aantreffen in een Uncharted. De basis staat er en Uncharted 3 doet niet veel anders op grote schaal, het zijn meer die details, zoals de combat. In het begin van de game mag je al snel knokken en de omgeving is hier dynamisch in gebruik. Een dik pluspunt als games hier aandacht aan schenken, want Nate kan vijanden tegen tafels, barren, pleepotten en andere harde materialen smijten. Ook bij achtervolgingen gooit hij een koelkastdeur open waar de vijand snoeihard door wordt gevloerd en in mêleegevechten zonder dynamische omgeving is Drake ook vrij vergevorderd met z’n vechtkunsten. Wegduikacties, vuisten uitdelen op meer plekken dan alleen het gezicht en je kunt zelfs een machinegeweer uit de handen van zo’n lelijkerd schoppen, en dat wapen dan natuurlijk zelf nuttig gebruiken. Dit gebeurt met heerlijke droge en verbaasde uitdrukkingen op het gezicht van Drake, alsof hij niet altijd weet wat hij kan.

Ook op het gebied van klimmen is er nog meer standvastigheid te vinden. De omgeving is hier ook weer dynamischer in en je kunt op meer plekken richels vastpakken, overspringen en je zoektocht naar grote hoogtes, ja, dat is het echte avontuur. Natuurlijk mogen we ook richels, borden en ander materiaal vastgrijpen dat het niet houdt en als je niet op tijd verder springt, is je lot de dood. Het klinkt allemaal weer lekker cliché, maar het is een spanningsboog die wordt gecreëerd. Gelukkig is Uncharted 3 niet alleen maar actie, schaafwonden en kogelgaten. De bekende puzzels laten je intellectuele connectie met Drake maken of breken. De ene puzzel heb je zo opgelost door duidelijke aanwijzingen in Nate’s bekende tekenboekje, maar in de andere zul je echt even tijd moet stoppen, want ik heb het idee dat Naughty Dog ons meer laat nadenken. Helemaal geweldig natuurlijk, dit zorgt voor langere gameplay!

Spektakel om het spektakel, ik schop tegen je

Het kan niet anders dan dat ik ook, zoals ieder mens, Hollywood-films kijk. Toch geniet ik niet van elke film, ik kan zelfs tegen bepaalde films schoppen. Als er producten worden gecreëerd dat spektakel om het spektakel kent, dan hoeft het van mij niet meer. Dat overdreven gedoe, de deur uit. Maar is Uncharted dan niet overdreven? Jup, dat is zo, maar het is een subtiele manier van spektakel neerzetten. Het gaat allemaal met een flinke scheut Hollywood-taal, maar de ontwikkelaar zet met Uncharted, en nu met Uncharted 3: Drake’s Deception, een eigen ding neer en het gaat in dit deel nog een stukje verder. Grotere explosies, gevaarlijkere vijanden, voertuigen op ongekende schaal en omgevingen waar de dood een donkere schaduw vormt en je continu achtervolgt. Combineer dit met een humoristisch, maar zeker interessant verhaal, plottwisten, briljant opgezette personages en een persoonlijker avontuur dan ooit. Het lijkt wel een sneer richting Hollywood, en zo zie ik het.

Parels in Uncharted

Wat een verleidende titel, want Uncharted is zelf gewoonweg de parel. Hoewel de grafische overgang van Uncharted 2: Among Thieves naar Uncharted 3: Drake’s Deception niet zo heel groot is als mensen wellicht verwachten, is de game toch adembenemend. Er zit de bekende sfeer in, maar dan rondom nieuwe omgevingen. Het totaalplaatje is schitterend en het is tof dat Naughty Dog aandacht heeft besteed aan het element vuur. Dit element komt dan ook veelvuldiger voor in Uncharted 3 dan in de andere titels in de reeks. Perfectie lijkt hier geperfectioneerd en ook op gebied van audio is Uncharted weer topkwaliteit. Van omgevingsgeluiden tot gekletter van wapens en een vuist tegen een wang klinkt lekker agressief. Ook de dialogen tussendoor geven de sjeu waar de reeks om bekendstaat; sowieso is de vaste, én nieuwe cast ijzersterk en zie je de liefde voor Uncharted. Qua muziek kunnen we weer genieten van Greg Edmonson en daar hoeven niet eens woorden aan vuil te maken. Oké, hijzelf is smerig teruggekomen van het avontuur met Drake, maar neem de muziek van Uncharted 1 en 2 en je weet hoe het in elkaar steekt. Perfecte samenhang van gameplay en de juiste muziek. De combinatie Uncharted en Edmonson kan niet fout gaan.

Conclusie

Als jullie al deze wijze woorden hebben getrotseerd, is het oordeel gemakkelijk door de strot te duwen. Naughty Dog zet opnieuw een van de beste PlayStation 3-titels op de markt en Uncharted 3: Drake’s Deception wordt met kleinere verbeteringen en een geheel nieuw avontuur tot bijna perfectie gedreven. Het is grotesker, spannender, het verhaal heeft een persoonlijkere tint en het verraad zorgt voor een iets andere draai in de serie. Nieuwe combatmoves zorgen voor meer afwisseling in gevechten en ook de dynamische omgevingen zetten een nieuwe stap. Uncharted 3 is ook meer Hollywood-achtig, maar op een eigen, heerlijk subtiele manier en het op-het-puntje-van-je-stoel-zitten wordt prachtig afgewisseld door gelach en sarcastische ondertonen. Momenteel hét ultieme avontuur en je zult je meer Drake voelen, dan wanneer je eerder dit gevoel hebt gehad. De multiplayer wordt behandeld als Uncharted 3: Drake’s Deception in de winkels ligt. Jullie zoeken het nu maar uit, ik ga aan mijn tentamenweek en dan nog minimaal vijf speelsessies met Drake doorbrengen. Succes ermee!