Real Steel speelt in de nabije toekomst, waar ook het boksen met zijn tijd is meegegaan. Dat er mensen met elkaar op de vuist gaan, dat is maar barbaars. Veel beter is het om twee robots samen de ring te laten betreden. Dit heeft bokser Charlie (Hugh Jackman) van zijn grote passie beroofd. Hij probeert nu het hoofd boven water te houden met zijn eigen boksrobot, maar dat valt nog niet mee.
Kind als eye-opener
Charlie en zijn boksrobot zijn ver verwijderd van de prestigieuze gevechten in de grootste competities, waar het echte geld te verdienen is. Hij moet het doen met vernederende optredens op rodeo’s en in ‘underground’ gevechten. Daar weet hij niet genoeg geld mee te verdienen om uit de schulden te blijven. Als hij dan ook nog zijn robot verliest, zit hij pas echt diep in de problemen.
Gelukkig dient de oplossing zich ook alweer snel aan. Charlie heeft een zoon, Max, uit een relatie van lang geleden, die hij nooit heeft leren kennen. Als de moeder van die zoon overleden blijkt te zijn, wordt Charlie opgeroepen voor de zitting waar moet worden bepaald wie de voogdij over het kind krijgt. Als pa de mogelijkheid krijgt de voogdij voor een flink bedrag aan Max’ rijke oom en tante te laten, aarzelt hij geen moment.
Afgesproken wordt wel dat Charlie de zomer met zijn zoon doorbrengt. Dus neemt hij de jongen mee naar de gevechten die hij met zijn nieuwe robot, gekocht met het geld van Max’ oom, bezoekt. Max blijkt al snel over meer gezond verstand en redelijkheid te beschikken dan Charlie, totdat de jongen zijn eigen vechtrobot vindt. Dan blijkt Max even koppig als zijn vader.
Transformers met een story-line
De opzet van het verhaal is daarmee tamelijk simpel. Een vader die altijd is gewend om alleen maar voor zichzelf te zorgen krijgt plots een kind onder zijn hoede en wordt daardoor gedwongen zijn leven met nieuwe ogen te bezien. De opzet is simpel, de afloop voorspelbaar, maar het vormt wel de achtergrond van een hoop mooie robotgevechten.
Bij robots die met elkaar op de vuist gaan springt er direct één franchise in gedachten: Transformers. Real Steel komt uit in een tijd niet lang na Transformers: Dark of the Moon, waarin veel fans waarschijnlijk best meer knokkende robots willen zien. Hoewel het er allemaal niet zo spectaculair aan toegaat als in Dark of the Moon, staat daar tegenover dat Real Steel meer heeft te bieden op het gebied van backstory.
Daar komt nog bij dat het toch wat makkelijker is om mee te leven met de emoties van mensen dan met die van robots. Waar de robots in Transformers ronduit menselijk worden neergezet, wordt hun rol in Real Steel toch grotendeels beperkt tot het elkaar de schroothoop op slaan. Een taak waar ze zich met volle overgave aan wijden. En gelukkig maar.
Conclusie
Real Steel is een zeer vermakelijke film die vooral de fans van Transformers aan zal spreken. Want die vechtende robots blijven wel heel erg mooi om te zien natuurlijk. Weliswaar is er wat van het gigantische spektakel uit Dark of the Moon ingeruild voor wat meer emotie, maar dat pakt goed uit. Real Steel weet te boeien en Hugh Jackman laat maar weer eens zien wat een geweldige acteur hij is.
