The Legend of Zelda: Skyward Sword

Door de drukte op de E3 zijn Peter en Michiel er helaas niet aan toegekomen om The Legend of Zelda: Skyward Sword te spelen. We beloofden dat we de game later van een preview zouden voorzien en aan deze belofte hebben we nu voldaan. Ik heb bij Nintendo de E3 2011 demo uitgebreid gespeeld en hieronder lees je mijn bevindingen.

Skyward Sword is een belangrijk spel voor de Wii. Het is één van de laatste echte Nintendo-games voor de console, want alle ontwikkelingskracht van het bedrijf zal op de Wii U en 3DS gericht worden. In mijn ogen moet Skyward Sword dan ook een klapper worden waarmee we het tijdperk van de Wii met een lach op ons gezicht achter kunnen laten. Na het spelen van de E3 2011 demo heb ik deze lach helaas nog niet kunnen vinden.

Een diepe afgrond

De demo bestond uit drie delen. Ik zal beginnen met het vliegen. Link staat erom bekend dat hij graag op verschillende manieren reist. Te paard, met de trein of op een boot, voor Link is niets te gek. Ook in het nieuwste Zelda-spel is het weer tijd voor een nieuwe manier om te reizen. Niet met de stoomtram, ook niet op een éénwieler, maar op de rug van een vogel. In de demo kregen we een kort introductiepraatje, waarna Link een diepe afgrond in dook. Een vogel ving hem op en een race tegen enkele computergestuurde vijanden begon. Ik moest zo snel mogelijk een object van een andere vogel stelen.

Het besturen van de vogel voelde meteen heel natuurlijk aan. De bewegingen van de Wii-mote worden één op één overgezet naar het scherm. Je hoeft geen grote bewegingen te maken, maar bedenk simpelweg dat de controller in je hand de vogel is. Richt de controller omhoog en de vogel gaat omhoog, kantel de controller naar rechts en je vliegende maatje volgt de beweging. Een kleine zwiep laat de gevederde vriend met zijn vleugels slaan en één druk op de knop zorgt voor een korte versnelling. Deze versnelling is wel beperkt en kun je in een korte tijd drie keer gebruiken. Het gebruik van de MotionPlus-technologie zorgt ervoor dat de vogel heel direct te besturen is. Het doel van de demo was niet heel spannend, maar gaf mij goed de mogelijkheid te besturing te testen. Hoe het reizen door de lucht tussen verschillende levels van de game precies in zijn werk gaat is nog onduidelijk. Ik zie genoeg mogelijkheden om dit interessant te maken. Zo hoop ik dat er tijdens het vliegen leuke puzzels en uitdagingen voorbij komen, maar het vliegen zal pas echt interessant worden als er nog aan de omgeving wordt gewerkt. In de demo vlogen we boven de wolken, terwijl het heel mooi zal zijn als we op het land van Hyrule uit konden kijken.

Tijd om te puzzelen

Het volgende onderdeel van de demo was een level met puzzelelementen. Over de puzzels zelf valt weinig te zeggen. Het zijn de bekende puzzels om deuren te openen en schatten te vinden. Als speler moet je altijd even nadenken over de oplossing en bij het oplossen moet je verschillende items en wapens gebruiken. Je zwaard, je katapult of bommen die je kunt gooien, het hoort er allemaal bij. Precies wat we van Zelda-games mogen verwachten. Tijdens dit level moest ik het ook tegen enkele vijanden opnemen. Hierbij viel mij één ding op. Het is veel moeilijker geworden om simpele vijanden te verslaan. In andere Zelda-games zijn de gevechten, naast de eindbazen, altijd redelijk simpel geweest. In Skyward Sword moet je al heel wat moeite doen om een spin te verslaan. Na hem van zijn web af te slaan en hem op zijn rug te leggen kan ik het dier pas doden. Het lijkt een welkome vernieuwing die goed bij de besturing past en het spel spannender maakt. Het kan echter ook al snel als een herhaling gaan voelen. Het ligt er aan hoeveel verschillende soorten vijanden de game gaat bevatten. Als dit er niet veel zijn heeft het spel een probleem en gaat het vechten al snel als een noodzakelijk kwaad voelen.

Een eindbaas

In het laatste deel van de demo moest ik een baas verslaan. De baas blokkeerde veel van mijn aanvallen en kon zelfs mijn zwaard vastpakken en weggooien. Een andere aanpak was nodig. Ik moest een gat in zijn verdediging vinden. Op verschillende manieren was dit mogelijk en na het vinden van een gat moest je nog de juiste aanval doen. Door de MotionPlus-technologie is het namelijk mogelijk om precies te mikken. Dan weer links, dan weer rechts. Je moet goed opletten. De tweede keer dat ik de baas ging verslaan, koos ik voor een andere aanpak, namelijk simpelweg in het rond hakken. Het duurde wat langer voordat ik de vijand had verslagen, maar ook op deze manier kon ik overwinning bereiken. Het is je eigen keuze hoe je baas wilt verslaan, maar ik hoop met heel mijn hart dat niet de hele game uit is te spelen door wat in het rond te zwaaien.

Voorlopige conclusie

De demo van The Legend of Zelda: Skyward Sword liet goede en slechte punten zien. Grafisch presteert het spel aardig en ook de besturing met de MotionPlus-technologie werkt goed. Tijdens het spelen kwam ik helaas verschillende punten tegen waar ik mijn twijfels over heb. Zo kan het vechten al snel als een saaie herhaling gaan voelen, kon ik een moeilijke baas verslaan door in het rond te zwaaien en is het doel van het vliegen nog niet duidelijk. Op basis van deze demo ben ik dan ook niet overtuigd. De gameplay was beter dan Miyamoto vorig jaar op de E3 liet zien, maar van een Zelda-game verwacht ik nog meer. Gelukkig hebben meer Zelda-games dit probleem gehad en kan het nog heel goed zijn dat op het eind alle puzzelstukjes op de goede plaats vallen. Laten we hier op hopen, want de Wii kan wel een mooie afsluitende game gebruiken.