De grote vraag van de fans van Transformers was de afgelopen tijd: “Kan Michael Bay de franchise weer uit het slop trekken?” Na het tweede deel, dat voornamelijk de grond in werd geboord in de kritieken, was men sceptisch over een derde hoofdstuk. Totdat de eerste beelden verschenen. Het enthousiasme liep de voorbije weken snel op. En nu is daar dan eindelijk Transformers: Dark of the Moon. Waren de positieve geluiden vooraf terecht?
Adembenemende visuals
Al vanaf het begin van de film is één ding duidelijk: de animators hebben hier aardig wat werk aan gehad. Het lijkt vandaag de dag wat overbodig om in een recensie de visuele effecten van een film te roemen. Dan kun je dus wel nagaan hoe strak en adembenemend alles er bij Transformers: Dark of the Moon uitziet nu dat hier toch gebeurt. Ik ga het gewoon zeggen: de visuals zijn ronduit geweldig. 3D draagt hier in dit geval zeker aan bij.
Verder is er aan actie geen gebrek. Na een wat lange inleiding barst de oorlog los en worden we getrakteerd op een grote overvloed aan knokkende robots, explosies en instortende gebouwen. Zoals gebruikelijk bij films waarin er ruimtegespuis naar onze planeet komt, wordt alles volledig met de grond gelijk gemaakt. Dat het daarbij af en toe aan geloofwaardigheid schort, daar zal natuurlijk niemand wakker van liggen. In een film die wordt bevolkt door auto’s die in gigantische, superstrakke robots kunnen veranderen vallen een groot aantal last-second reddingen en vele, vele toevalstreffers nauwelijks op.
Rosie, de nieuwe Megan
Het feit dat Megan Fox niet zou terugkeren in deze derde Transformers film stelde veel fans teleur. De plaatsvervangende schone, Rosie Huntington-Whiteley, doet het echter uitstekend. Ze is een waardige, sexy opvolger van Megan Fox. En die Sam Witwicky, nou, dat is gewoon de grootste mazzelkont die er ooit op deze aarde heeft rondgelopen. Zelfs al krijgt hij dan voortdurend levensgevaarlijke ruimterobots achter zich aan.
Maar zoals je mag verwachten is het de mechanische cast die de show steelt. Transformers: Dark of the Moon komt met een heerlijke mix van keiharde vechtrobots, grappige kleine druktemakers en grof gebekte robots van de straat. Sentinel Prime is een lekker gecompliceerd karakter en Bumblebee is bij vlagen gewoonweg aandoenlijk. Eigenlijk zijn het net mensen, die robots.
Als er dan toch een minpuntje genoemd mag worden: de film had wat korter gekund. Het verhaal wordt af en toe wat te veel opgerekt en daar wordt het geheel niet beter van. Opzich is dat geen probleem, want dit is geen film die je voor het verhaal gaat kijken, maar het wordt nu toch wel wat langdradig en duurt eigenlijk gewoon net iets te lang.
Conclusie
Transformers: Dark of the Moon lijkt de beloftes in te lossen. Michael Bay verhoort de gebeden van de fans en trekt de franchise weer uit het slop. Hij doet met de film wat je er van mag verwachten: veel actie, veel robots, veel auto’s en, niet te vergeten, een waardige vervanger voor Megan Fox. De film is misschien wat aan de lange kant, maar het zijn wel ruim tweeënhalf uur vol met heerlijke vechtscènes tussen badass robots. Eén ding is echter wel duidelijk: Transformers: Dark of the Moon is een echte mannenfilm. 100% testosteron-positief.
