The Legend of Zelda: Ocarina of Time 3D

Mocht je liefhebber zijn van Ocarina of Time en nog niet in het bezit zijn van de game, dan verzoek ik vriendelijk doch dringend om direct de lokale gameboer een bezoekje te brengen. De fans onder ons weten logischerwijs wat ze kunnen verwachten van de game, waardoor deze recensie met name bedoeld is voor degenen die het origineel nooit hebben gespeeld. Waarom deze titel dertien jaar geleden mijn hart heeft veroverd, heb ik wederom mogen ervaren en die ervaring wil ik met liefde delen.

Een revolutionaire legende

Dat Ocarina of Time door miljoenen fans beschouwd wordt als de beste titel binnen de serie, mag niet onbekend zijn. Degenen die de game echter nooit hebben gespeeld, vragen zich wellicht af hoe deze status is bereikt. Het antwoord op deze vraag? De aard van de revolutionaire gameplay! Van de introductie van een dag- en nachtcyclus tot aan de ongekend pittige puzzels; alle elementen waren tot het uiterste gepolijst voor een ultieme ervaring. Daarnaast heb je wellicht het meest belangrijke element van allemaal: het maken van muziek met behulp van je ocarina om voortgang te boeken.

Een epische reis

We zijn inmiddels dertien jaar verder en nog steeds staat de reis als een rots in de branding. Van de drie bescheiden kerkers die je als kind moet doorkruisen, tot aan de vijf grote kerkers die als volwassene ontdekt dienen te worden; het voelt nog steeds perfect aan. Het draait namelijk om een goed tempo, de juiste sfeer en een perfecte balans tussen puzzelen en vechten.

Elke kerker biedt een unieke ervaring en zelfs als veteraan kreeg ik nog te maken met de nodige kippenvelmomenten. Zo zal je op jacht gaan naar spoken, twee volken redden van verdoemenis, het huis van de dood betreden en in de tijd reizen om een woestijn te doorkruisen. De content is dus erg gevarieerd en het tempo van de game is nog altijd fantastisch.

Dit komt eveneens door de openheid van de wereld; je kunt op elk moment gaan en staan waar je maar wilt in Hyrule. Dit betekent dat je urenlang zoet kunt zijn met de meest simpele submissie, zoals het vangen van vissen. Het verhaal, en zo dus ook de ervaring, blijft nog altijd sterk en voor de nieuwelingen onder ons zeer spannend.

De remake

De veteranen onder ons willen natuurlijk weten wat de remake zoal te bieden heeft en terecht. Als eerste is de titel op visueel gebied opgepoetst, waardoor de kerkers en de algehele wereld nog sfeervoller zijn geworden. Anderzijds valt het niet te ontkennen dat de 3DS niet tot het uiterste wordt benut; kijk maar naar aankomende titels zoals Resident Evil: Revelations. De soundtrack blijft onveranderd, maar de geluidskwaliteit is aanzienlijk verbeterd.

De allergrootste versterking van de ervaring is niet geheel verrassend het 3D-effect. Ik durf zelfs te stellen dat Ocarina of Time 3D het beste effect biedt van alle games die dusver zijn verschenen. Persoonlijk ondervond ik geen last van het 3D, zelfs niet na urenlang te hebben gespeeld, maar dit kan per persoon enorm verschillen. Hoe dan ook raad ik aan om de game in 3D te spelen en dat is nou precies wat de handheld nodig had: een titel die het spelen in 3D waard is.

Kleine aanpassingen

Naast een audiovisuele verbetering is er aan de game zelf ook gesleuteld, maar vrees niet, want alleen cruciale elementen zijn veranderd. Zo is de Water Temple, na dertien pijnlijke jaren, eindelijk makkelijker gemaakt. De kamers die leiden naar de punten om het waterniveau te veranderen, zijn voortaan duidelijk aangegeven.

Daarnaast maakt het gebruik van de touchscreen het duizendmaal eenvoudiger om de Iron Boots aan te trekken, beter nog, deze schoenen zijn nu officieel een voorwerp, eveneens de Hover Boots, die een plek op de touchscreen aangewezen kunnen worden. Met een simpele druk op het scherm trek je de schoenen aan of uit; hetzelfde geldt voor het gebruik van bijvoorbeeld de Lens of Truth.

Het snel kunnen aanwijzen en gebruiken van voorwerpen maakt de ervaring een stuk soepeler, waarbij ook het besturen van Link fijner is. De analoge stick van de 3DS laat Link makkelijker besturen, waardoor de nodige foute sprongen vermeden kunnen worden. Ik durf zelfs te stellen dat Ocarina of Time 3D beter speelt dan het origineel! De toevoeging van Master Quest, een gespiegelde, zeer pittige variant van origineel, en de verslavende Boss Challenge-modus is eveneens zeer welkom.

Na het uitspelen van het origineel, wat voor de veteranen zo’n vijftien uur kan kosten en voor de nieuwelingen nagenoeg het dubbele, ben je al gauw geneigd om Master Quest te spelen, waardoor het prijskaartje van de game absoluut te rechtvaardigen is. Tel je hier ook nog eens alle extra missies bij op, dan kun je in totaal zo’n vijftig uur zoet zijn de eerste keer. Hoeveel keer de game daarna gespeeld kan worden, hebben de fans inmiddels wel bewezen…

De perfecte game?

Toch is deze remake helaas niet perfect te noemen, want er zijn zeer kleine, technische mankementjes aan te wijzen. Zo heeft de camera namelijk de neiging om door objecten heen te gaan, als je bijvoorbeeld langs een muur loopt of voor een kist staat. Het is absoluut geen spelbreker, maar het haalt je wel op zijn tijd uit de ervaring en dat is oprecht zonde.

Ook heb ik een ander kritiekpunt en dat is de manier waarop de game wordt opgeslagen. We hebben hier nou eenmaal te maken met een handheld-game en dat betekent dat je veelal in gedeeltes zult spelen. Met de korte batterijduur van de 3DS ben je niet altijd geneigd om de handheld op standby te laten staan, waardoor je telkens weer minuten bezig kan zijn om terug te keren naar het punt waar je bezig was. Het zal niet voor iedereen een euvel zijn, maar dit maakt het moeilijk om Ocarina of Time 3D onderweg veel te spelen.

Mocht je wel tijd hebben om zeer lang achter elkaar te spelen, dan moet ik je op het hart drukken om veelvuldig op te slaan. Vlak voor het verslaan van de Spirit Temple had ik namelijk voor het laatst mijn voortgang bewaard, waardoor ik na het verslaan van Ganondorf teruggebracht werd naar dat punt, ondanks dat de game aangaf dat het geheel opgeslagen werd. Het is weliswaar een fout van de gebruiker, maar een klap in het gezicht is het wel.

Conclusie

Ocarina of Time 3D is na dertien jaren nog steeds de ongekend goede game, die we indertijd hebben mogen ervaren. De puzzels blijven ijzersterk, de sfeer is er volop en het tempo blijft goed. Audiovisueel gezien is het geheel aardig opgepoetst en het 3D-effect versterkt de ervaring uitstekend. De game biedt tamelijk veel content, want de toevoeging van Master Quest en de Boss Challenge-modus zorgt voor heel wat extra uurtjes. Wellicht is de remake zelfs beter te noemen dan het origineel, mede dankzij de verbeterde besturing, maar een handjevol mankementjes verhinderen een perfecte score.