Alice: Madness Returns

Elf jaar geleden verscheen American McGee’s Alice, gebaseerd op de Alice in Wonderland-boeken van Lewis Carroll. De game werd geroemd om zijn sfeer en macabere verhaal, waarin Alice’s Wonderland verandert in een hel, wanneer haar geestestoestand ernstig beschadigd raakt. Helaas bleef commercieel succes uit, ondanks de lovende cijfers van critici. Heeft het vervolg, Madness Returns, het in zich ditmaal in beide opzichten te scoren?

Pijnlijke herinneringen

We bevinden ons in het Victoriaanse tijdperk, in Engeland. Waar de hoge adel het goed heeft, leeft de gewone mens in een grauwe, vieze stad. Zo ook Alice. Haar familie kwam door een brand om het leven. De arme meid kon dit tragische verlies niet goed verwerken en werd opgenomen in een gesticht. Samen met haar geestesgesteldheid veranderde ook haar eigen Wonderland, het land wat zich in haar hoofd afspeelt. Deze corrumpeerde volledig en Alice diende de problemen in dit bovennatuurlijke land op te lossen, om zo haar verstand te kunnen behouden. Alzo de gebeurtenissen van het eerste deel. Alice is inmiddels uit de inrichting ontslagen, maar staat nog wel onder de hoede van een psychiater die een oogje in het zeil houdt. Deze man gebruikt bijzondere middelen om zijn patiënten te genezen: hij onderdrukt pijnlijke herinneringen.

Herinneringen die zijn weggestopt kunnen echter nog altijd terugkeren, want ze zijn allerminst verdwenen. Zo komt bij Alice langzamerhand een pijnlijke waarheid naar boven: de brand die haar ouders om het leven bracht, was geen ongeluk. Tezamen met deze gruwelijke ontdekking keert Alice terug in een staat van gekte, waarbij ze wederom de bron van de problemen dient aan te pakken. Haar Wonderland staat namelijk opnieuw flink op zijn kop en is ditmaal gruwelijker dan ooit.

Sfeer

Eenmaal in Wonderland aangekomen, blijkt ontwikkelaar Spicy Horse er alles aan te doen om je mee te sleuren in een angstaanjagend verhaal. In een tussenfilmpje zie je hoe de White Rabbit, het konijn met zijn zakhorloge, op pijnlijke wijze het loodje legt, waarbij het hoofd zelfs de romp scheidt. Een mooie introductie. Toch, wanneer de eerste voetstappen in het denkbeeldige land worden gezet, komen de mooie bloemetjes en gigantische paddenstoelen haar als eerste tegemoet en blijkt er nog weinig aan de hand te zijn. Naarmate je als speler langzamerhand de gameplay door begint te krijgen, wordt ook de omgeving steeds enger en raarder.

Zo kom je bijvoorbeeld een groot huilend beeld tegen en ontmoet je al snel je eerste tegenstanders. Aan de concepten van de game is veel aandacht besteed. Zo zul je bijvoorbeeld een groot donker vliegend kasteel aandoen, dat je door middel van een kabelbaan dient te bereiken. Een woestijnachtig dorp waarbij de huizen bestaan uit gigantische theekopjes, een kleurrijk bos vol vreemde bloemen en nog veel en veel meer. Allen helpen ze mee om een duistere sfeer te creëren, maar helaas doet het matige uiterlijk van Madness Returns hier zeker aan af. De haren van Alice lijken namelijk een plakkerige bos te zijn, de omgeving bestaat veelal uit platte objecten en de game is over het algemeen ook niet erg mooi te noemen.

Hoewel de game wel veel sfeer kent, valt naast het uiterlijk ook de onderliggende gameplay behoorlijk tegen. Het spel is erg lineair en laat je in feite maar weinig bijzonders doen. Naarmate het spel vordert, kom je in het bezit van nieuwe wapens. Hier dient zo af en toe een vijand mee verslagen te worden. Dan is er nog wat platformactie en zul je eenvoudige puzzels moeten oplossen. Het voelt allemaal behoorlijk inspiratieloos aan, wat een schril contrast vormt met de goed neergezette sfeer en het bijzondere verhaal.

Verhaal slecht verteld

Het verhaal van het spel zorgt ervoor dat Alice: Madness Returns op zich een goede basis kent. Deze is namelijk goed bedacht en kan, mits goed verteld, voor een zeer sterke game zorgen. De speler zou dan langzamerhand de waarheid achter Alice’s weggestopte herinneringen te weten komen en zo uiteindelijk naar een mooie climax toewerken. Dit is inderdaad wat ontwikkelaar Spicy Horse heeft geprobeerd te doen, maar de uitwerking valt helaas tegen. De speler krijgt namelijk te weinig informatie. Het verhaal van het eerste deel wordt bijvoorbeeld niet uitgelegd en je dient het spel dus te spelen met een dosis voorkennis, wat niet de bedoeling kan zijn voor een game die elf jaar na diens voorganger uit wordt gebracht. Wel wordt het eerste deel kostenloos met Madness Returns mee geleverd.

Er wordt wel gepoogd je te voorzien van informatie, maar helaas slaagt het spel hier niet in. Zo komt af en toe de Chesher Cat tevoorschijn die je helpt, maar deze vervult voornamelijk een tutorial-achtige functie. De kat heeft dus weinig met die uit de Alice in Wonderland-boeken van doen, want echt cryptisch zijn de woorden van hem niet en ook het feit dat deze je in Madness Returns juist helpt, is curieus. Dan is er nog de mogelijkheid “verloren herinneringen” te vinden, waarbij er een geluidsfragment afkomstig uit Alice’s verleden wordt afgespeeld. Het merendeel is wel leuk, maar heeft verder niets met het verhaal te maken en geven je ook niet de achtergrondinformatie die je nodig hebt.

Conclusie

Alice: Madness Returns is een spel dat bomvol potentie zit, maar deze niet weet om te zetten in kwaliteit. Wat overblijft is een game die qua gameplay niet origineel en eentonig uit de hoek weet te komen en wiens verhaalvertelling toch echt teveel te wensen overlaat. Grafisch is het spel wel uniek, vanwege de sfeer, maar echt goed uitgewerkt en mooi is anders. Vanwege de unieke ideeën is het spel dan ook echt een titel die je ofwel ligt ofwel totaal niet bevalt, afhankelijk van het feit of je door de mankementen die Madness Returns rijk is, heen kunt kijken.