In een periode waarin komedies als The Hangover en binnenkort The Hangover: Part II de lat heel hoog leggen, is het lastig om nog echt grappig te zijn. Echt origineel te zijn vooral. Veel komedies vervallen toch in een patroon van makkelijke, herkenbare grappen en je vergeet ze al voordat de eindcredits over het scherm rollen. Lukt het Hall Pass wel om voor die bulderende lachbuien te zorgen en nog echt verfrissend te zijn? Lees het in deze recensie.
Een geslaagde komedie?
Het eerste wat opvalt aan Hall Pass is een stevig statement: “Van de makers van There’s Something About Mary en Dumb and Dumber”. Dat schept op zijn minst hoge verwachtingen, want de broers Bobby en Peter Farrelly weten wel hoe ze een komedie ‘op het randje’ moeten maken. Ze brachten ons ook al films als Kingpin en Shallow Hal, dus de heren zijn zich zeker bewust van de ingrediënten die nodig zijn om een geslaagde komedie te maken. Raken ze ook de juiste snaar met Hall Pass?
In Hall Pass draait het om de goede vrienden Rick (Owen Wilson) en Fred (Jason Sudeikis), twee getrouwde mannen die eigenlijk nog altijd stevig in hun puberteit zitten en steeds meer moeite lijken te hebben met het getrouwde leven. Schunnige grappen, onbeschaamd kijken naar andere vrouwen… Rick en Fred weten wel hoe ze zich moeten vermaken. Hun vrouwen zijn het echter zat en om hun huwelijk hopelijk weer wat beter en trouwer te maken, besluiten ze om beide heren een hall pass te geven: een week lang mogen ze zich gedragen als echte vrijgezellen. Zonder regels, zonder consequenties. Het lijkt op voorhand een geweldig stukje vrijheid, maar Rick en Fred komen er al snel achter dat het vrije leven helemaal niet zo ultiem is als dat ze dachten.
Stiekem best grappig
Hall Pass begint vrij sterk en zoals we van de Farrelly broers mogen verwachten, weten ze op gepaste wijze de juiste toon te zetten met foute grappen en slechte opmerkingen, die stiekem best grappig zijn. Toch verliest de film na een half uur steeds meer originaliteit en blijft er van het interessante concept weinig meer over. Op een gegeven moment biedt de film vooral meer van hetzelfde en dat is best jammer. Het niveau wordt dan wel heel bedenkelijk en de grappen gaan dan regelmatig hard over de rand, terwijl ‘op het randje’ gewoon zo veel beter zou zijn. Daarmee hadden ze ook wat beter kunnen maskeren dat je het einde al snel kunt voorspellen.
Conclusie
Hall Pass is zeker geen hele slechte komedie, maar van Bobby en Peter Farrelly mogen we toch wel meer verwachten. Het begin is sterk, er zijn genoeg leuke momenten, maar na een tijdje vervalt de film toch in bekende fouten. De grappen worden steeds meer van een bedenkelijk niveau en het verhaal is al snel voorspelbaar. Dit alles resulteert helaas in een dertien in een dozijn-komedie, die we al zo vaak hebben gezien. Een voldoende levert het dan ook niet op, maar laat je er niet meteen teveel door afschrikken. In een melige bui en onder de juiste omstandigheden is Hall Pass nog best vermakelijk, maar het is jammer genoeg niet de memorabele komedie geworden waar we vooraf op hadden gehoopt.
