In Big Mommas: Like Father Like Son hijst Martin Lawrence zich opnieuw in het pak dat hem omtovert in Big Momma, want kennelijk is dat nog altijd de best mogelijke outfit om mee undercover te gaan. Je zou toch denken dat de dikke vrouw in opzichtige jurk nu wel een bekend fenomeen is. Wel krijgt Big Momma dit keer hulp: van Trent, de 17-jarige stiefzoon van Lawrence.
Komt dat even mooi uit!
De eerste twintig minuten van de film kunnen kort worden samengevat. Trent is getuige van een misdaad en daarom moeten hij en zijn stiefvader Malcolm (Lawrence) onderduiken tot ze de bandieten kunnen ontmaskeren. Zo, de plot is opgezet, nu kunnen we verder onze gang gaan, lijken de schrijvers gedacht te hebben. Dus, waar kan Martin Lawrence weer rondlopen verkleed als Big Momma, met dit keer Trent in soortgelijke outfit? Uiteraard! Op een kunstschool speciaal voor meiden, waar heel toevallig net de huismoeder ontslag neemt zodat ‘Big Momma’ dat baantje over kan nemen. En laat nou net in diezelfde school de usb-stick verborgen zijn die nodig is om de bandieten te pakken. Het mag ook wel eens mee zitten.
Denk daar een knappe meid bij die graag bij de populaire kliek wil horen, maar toch uit zichzelf vriendschap zoekt met Charmaine, a.k.a. Trent. Dat terwijl de leider van de populaire meiden al snel laat merken het niet op haar te hebben. Wat je haar niet kwalijk kunt nemen, Charmaine is niet echt een geloofwaardige aanwezigheid tussen alle prachtige dames van de kunstschool. Om geen spoilers weg te geven zal ik er niet op ingaan wat de verdere rol van deze Haley is. Dat kun je zonder spoiler waarschijnlijk ook wel invullen.
Schaamtegniffel
Het werd hierboven al een beetje weggegeven. Big Mommas: Like Father Like Son is meer dan voorspelbaar. Is er een overtreffende trap voor voorspelbaar? Hoe dan ook, werkelijk elke scène uit de film kun je aan zien komen of op zijn minst vermoeden hoe hij afloopt. Dat vermoeden is ook verbazingwekkend vaak correct. Als je nog clichés in deze film mist – ervan uitgaande dat je hem nu nog wilt zien – die wel op de checklist van dit type film staan horen we dat graag.
Ondanks dat alles valt het niet te ontkennen dat de film bij vlagen grappige momenten heeft. Hoe flauw die humor meestal ook is, soms valt een stiekeme gniffel niet te onderdrukken. Waarschijnlijk is het geen goed teken dat gniffelen bij een komedie bijna een gevoel van schaamte opwekt. Alsof het een schande is dat je je ondanks dat alles toch nog niet kapot ergert en er zo nu en dan de humor van inziet.
Conclusie
Big Mommas: Like Father Like Son is precies wat je van een derde deel in deze franchise mag verwachten. Flauw, simpel en voorspelbaar, met toch stiekem wel wat grappige momenten. Hoewel dat precies is wat je van een film als deze mag verwachten, is dat toch bij lange na niet genoeg voor een voldoende. De standaard voor komedies ligt de laatste tijd heel wat hoger dan alleen een paar grappige momenten. Echt een film om te kijken met een groep vrienden met een flinke slok op. Of gewoon helemaal niet.
