Arcade Addicts: Tom en Sven’s XBLA Top-5

Sven en Tom, een tweetal vrienden, theeleuters, achievementshoeren, maar bovenal gamers. Twee gamers met een voorliefde voor titels uit het Arcade assortiment. Als er iets is waar ze graag over babbelen, dan zijn het wel die heerlijke, downloadbare koopjes voor hun consoles. In deze serie behandelt het duo de beste, de slechtste, de meest prikkelende en de grappigste Arcade games van zowel Xbox LIVE als het PlayStation Network.

Deze maand: Sven en Tom’s Top 5 Arcade Games!

Sven’s Top 5

Sven: Wat? Een game over een stukje vlees boven aan de top 5? Het moet niet gekker worden. Super Meat Boy heeft buiten een leuk maar cliché verhaal iets heel bijzonders. Uitdaging wordt namelijk naar een ongekend niveau getild. De game is moeilijk, zeer moeilijk zelfs. Het komt regelmatig voor dat je een level tientallen keren opnieuw moet spelen en toch slaagt Super Meat Boy erin om je ondanks al die ellende uiteindelijk verder te laten spelen met een brede lach op je gezicht. Dat is pas een prestatie die in combinatie met de honderden levels, deze parel van een Arcade titel eeuwig houdbaar maken!

Tom: Ik heb de originele Flash-versie van Meat Boy wel gespeeld, maar het trok me gewoon niet zo. Ik ben denk ik gewoon iemand die simpelweg niet van een game kan genieten als ie nog niet eens verder komt dan de eerste set tutorials.

Sven: Bij de originele Flash versie waren de controls veel minder nauwkeurig, waardoor je sneller geërgerd raakte. Dit probleem is gelukkig opgelost, zodat iedereen voorbij de tutorials kan komen, zelfs jij!

Sven: Splosion Man is in de basis een zeer simpele game. Door de perfecte vlotte uitwerking is het voor iedereen geschikt. De singleplayer is perfect voor vele uren aan vermaak, maar de game is vooral in multiplayer een waar feestmaal. Wat is er nou leuker dan gezellig te sploden met vier vrienden? Dit in combinatie met de geweldige humor, maken van Splosion Man een echte aanrader!

Tom: Inderdaad. Die multiplayer, dat was nog eens een extraatje. Weliswaar vele malen moeilijker dan de singleplayer, maar wel des te leuker!

Sven: Moeilijker? Dat is nog maar de vraag. De singleplayer is namelijk ook op het niveau Hardcore uit te spelen. Als je dan dood gaat, moet je het volledige level overnieuw spelen. Perfect voor de echte bikkels onder ons.

Sven: Je speelt Deathspank, Hero of the Downtrodden, ingesproken door de beste voice-actor in jaren. Als DeathSpank voltooi je zeer rare queesten. Zo help je een tovenaar die allemaal misbaksels heeft getoverd, maak je taco’s voor een smid en zit je achter een stukje bacon aan. DeathSpank zit bomvol met memorabele dialogen en heeft een geweldige visuele stijl. Een briljante Hack ’n Slasher die iedereen, zelfs als je een pessimist in hart en nieren bent, met veel plezier voltooit.

Tom: Al die briljante uitspraken die voorbij kwamen in DeathSpank. Dat was nog eens lachen! “Greetings, random non-playable character!”

Sven: In het begin van de game had je de ’The Wise Cow’. Dat is toch wel een van de geniaalste stukjes uit de game ja.

Sven: Trading Cards games zijn al velen jaren van de partij, maar sterven allemaal vaak een stille dood. Of toch niet? Magic: The Gathering is al zeer populair sinds de jaren ’90 en is sinds vorig jaar eindelijk op de Xbox 360 en Playstation 3 te spelen. Deze trading card game is zo diepgaand, dat geen een potje hetzelfde is. Iedereen heeft een eigen tactiek en dit komt perfect tot uiting in een online match. Dankzij deze diepgang en de geweldige artwork op de kaarten, laat dit kaartspel games als Yu-Gi-Oh! en Pokémon ver achter zich.

Tom: Trading Card games heb ik dus nooit begrepen. Niet dat ik de regels niet snap, maar het weet me gewoon amper tot niet te boeien. Ik was ook zo iemand die Pokémon-kaartjes gooide in plaats van gevechten ermee te houden.

Sven: Dat soort gevoelens blijven sommigen altijd wel houden, toch is Magic: The Gathering dan de beste keuze om aan een Trading Card game te beginnen. Vanwege één simpele reden: de multiplayer. Er is altijd wel iemand waar je tegen kan spelen, terwijl vroeger met de fysieke kaartjes het altijd moeilijk was om iemand met een waardig deck te vinden.

Sven: Remakes zijn over het algemeen niet echt het vermelden waard. Beyond Good & Evil HD is hierop een uitzondering. Deze game staat zelfs na acht jaar nog steeds boven aan de top. De cartoony graphics, voice acting, muziek. Alles heeft de tand des tijds overleefd. Beyond Good & Evil HD is zeer gevarieerd. Het bevat stealth-gameplay, races en platforming. Alles komt aan bod. De verhaallijn van Beyond Good & Evil is zelfs zo goed, dat het iedereen in zijn hart raakt. Deze titel is dus de perfecte opfrisser voor iedereen die het nog niet gespeeld heeft, of opnieuw wilt spelen.

Tom:Niet écht een Arcade-game, maar zeker wel een pareltje! Wat mij betreft mogen meer games zo in ere hersteld worden, met een mooie HD-remake en een lekker klein prijsje.

Sven: Je hebt helemaal gelijk! Beyond Good & Evil is gewoon een volwaardige retail game. Des te beter dat deze titel gewoon voor een goedkoop prijsje op XBLA en PSN verschenen is.

Tom’s Top 5

Tom: Voor mij is dit hét koopje op de Xbox LIVE Marketplace. Voor een minuscuul prijsje krijg je de complete Battlefield-ervaring die je met al het gemak van de wereld vele uren lang bezig weet te houden. Slechts drie classes, drie verschillende maps en een handjevol voertuigen, maar man ó man wat ik heb me goed kunnen vermaken met dit spel.

Sven: Battlefield 1943 is zeker een leuke arcade game. De sfeer maakt het geweldig: zon, zee, strand en niet te vergeten: de rondvliegende kogels. Heerlijk! De gameplay-elementen zijn jammer genoeg wel wat verouderd. Zijn grote broer heeft deze game namelijk op alle vlakken overtroffen. Gelukkig blijft het wel een leuke game voor de afwisseling en er zijn nog steeds genoeg mensen online op de servers te vinden.

Tom: Helemaal mee eens, zodra Bad Company 2 in de winkelrekken lag, was het grotendeels gedaan met de community van 1943. Maar het vulde toch wel mooi even dat gat tussen de eerste en tweede Bad Company.

Tom: Met weer zo’n heerlijke, cliché setting en talloze pittige tombes is dit een behoorlijk complete Tomb Raider game. Jammer dat we niet die gebruikelijke close-up van Lara’s (karakter)eigenschappen te zien kregen, maar die uitdagende challenges maken wel een hoop goed.

Sven: Vele gamers kwijlen alles al onder bij het zien van Lara, en vooral deze fans waren teleurgesteld in dit nieuwe hoofdstuk van onze geliefde Lara. Gelukkig voor deze fans is ook het nieuwe deel perfect voor vermaak. Het verhaal is flinterdun, Totec, de helper van Lara, is behoorlijk misplaatst in deze franchise. Maar de tombes, de briljante opbouw van de levels en de co-op multiplayer maken veel goed. Kom maar op met het vervolg!

Tom: Die co-op met Lara en Totec was inderdaad om van te smullen. Mocht dat vervolg er echt aankomen, dan pleit ik voor de terugkomst van Totec. Dan kan ik weer tekeer gaan met die speer en dan mag jij Lara weer een in leren pakje hijsen!

Tom: De narcistische ridder genaamd DeathSpank was gedurende de speeltijd met zijn gelijknamige spel echt mijn held. Hij wist na al die bloedserieuze games toch weer een vrolijke glimlach op mijn gezicht te toveren met zijn kurkdroge, zwarte humor. Om nog maar niet te spreken van die ontzettend onnozele queesten die ik met hem af moest leggen.

Sven: Om toch maar even een negatief puntje van deze game aan het licht te brengen: Waar was de online co-op? DeathSpank zorgt ook voor uren vermaak op de bank met vrienden en alleen. Als ze dit online hadden doorgevoerd, was de game nog zoveel beter geweest. Wie wil er nou niet samen hakken op Eenhoorns en beiden lachen om dezelfde humor.

Tom: Online co-op zou de game inderdaad niet misstaan. We genoten beiden immens al veel van de singleplayer, moest je eens voorstellen dat we die met z’n tweetjes zouden doorlopen! Het zou bovendien weer extra voer zijn voor Hothead Games om grappen van te maken.

Tom: Wat een heerlijke, doch pittige game is dit toch. Ik heb gewoon genoten van het trekken van haren uit mijn hoofd. Telkens weer die levels overnieuw proberen en toch gecharmeerd worden door die grappige Splosion Man, hoe flikt hij het toch?

Sven: Wat hebben wij een plezier gehad in de multiplayer. Het werkt echt perfect. Elkaar helpen om verder te springen, laser uitzetten en deuren openen. Samenwerking is echt noodzakelijk in Splosion Man in de multiplayer. Helemaal briljant is dat de levels zich automatisch aanpassen. Hierdoor zijn de levels met twee, met drie of met vier personen te voltooien. Oh, en dat je meezingt met de ’Donut Song’ is helemaal niet erg. De soundtrack is gewoon belachelijk goed.

Tom: In mijn ogen is de Donut Song nog steeds één van de meest briljante liedjes afkomstig van een game. Het nummer speelde gedurende de game slechts een paar seconden, maar toch werd het een kleine hit onder de fans van Splosion Man. Wat moet je dan ook met zo’n badass ukelele-solo?

Tom: De tweede Geometry Wars: Retro Evolved is wat mij betreft de essentie van Arcade-games. Met de simpele gameplay die lang meegaat, de felle kleuren en hyperactieve techno die op de achtergrond draait, waande ik me in een arcadehal. De game is nog steeds een hit voor feesten en partijen, want die multiplayer, daar kun je pas echt mee lachen.

Sven: Geometry Wars: Retro Evolved 2 is voor mij een arcade titel die net buiten de boot valt. Deze titel probeert zich op meerdere vlakken te onderscheiden, maar slaagt er telkens net niet in. Geometry Wars is moeilijk en doet denken aan een ‘Bullet Hell’ game, echter in dat genre zijn er veel betere arcade games. De grafische pracht maakt het wel weer heerlijk om naar te kijken en gelukkig zijn er meerdere game modi. De verveling slaat dus niet snel toe. Maar een uitblinker is het wat mij betreft niet.

Tom: Het was misschien niet bijster origineel, maar het klopte wel helemaal. De muziekjes, de spanning, de kleuren: voor mij was dat één groot, kloppend geheel. Na tien minuutjes spelen was ik gewoon ‘hooked’ en was ik constant bezig met het verbeteren van mijn highscores.