In Drive Angry speeld Nicolas Cage de rol van Milton, een man die alles verloren heeft. Een man die nog maar één ding heeft dat hem voortdrijft: wraak. Een man met maar één doel voor ogen: het enige wat hij nog terug kan krijgen van zijn vroegere leven redden. En die rol ligt hem. Het is een tijd geleden dat ik met zo veel genoegen naar Cage heb gekeken. Maar hij zet niet de beste prestatie neer van de cast: William Fichtner schittert in zijn rol als The Accountant, het grootste obstakel tussen Milton en zijn doel.
Personages: twee uitersten
Wanneer de acteurs zeer uiteenlopende prestaties neerzetten, treedt dat op de voorgrond. Met andere woorden, wanneer één acteur een topprestatie neer zet, valt het des te meer op wanneer zijn of haar collega teleur stelt. Zoals gezegd, alle lof voor William Fichtner in zijn rol als The Accountant. Heerlijk stoïcijns en koelbloedig en bij vlagen humoristisch op een morbide manier. Cage weet naast hem goed overeind te blijven, maar Amber Heard (als het barmeisje Piper) stelt teleur. Naast het feit dat het nut van haar aanwezigheid mij ontgaat, voert ze bij vlagen een knap staaltje overacteren ten tonele.
Jammer is dat de personages nogal weinig diepgang krijgen. Milton schiet er lustig op los, Piper doet hetzelfde en is daarnaast vooral mooi aan het zijn. Waarom zij in godsnaam besluit alles op het spel te zetten voor een wildvreemde die toch duidelijk een aura van gevaar om zich heen heeft hangen, mag een mysterie heten. En Jonah King, de grote slechterik, gespeeld door Billy Burke? King is gewoon een engerd en vreselijk slecht. Live with it. Nee, karaktermotivatie is niet het sterkste punt van Drive Angry. Ook Fichtner krijgt geen achtergrond, maar bij The Accountant past dat nou juist wel goed.
Geen concessies
Waarschuwing voor mensen met een zwakke maag: Drive Angry schrikt niet terug voor vrij choquerende beelden. Waar je regelmatig hoort roepen dat suggestie sterker werkt dan iets daadwerkelijk tonen, bewijst regisseur Patrick Lussier dat het ook heus wel werkt om alles te laten zien. Naast vrij heftige thema’s als babymoord, satanisme en menselijke botten die als wandelstok dienen, wordt ook bijna alles gewoon in beeld gebracht. Bereid je voor op afgerukte lichaamsdelen en bloederige resten van aan gort geschoten ledematen. Meedogenloze personages in combinatie met de werkelijkheidsbeleving die 3D heet: voor het doel dat Drive Angry na streeft werkt het toch echt beter dan suggestie.
Dan tot slot nog even wat meer over de plot. Wanneer je van films houdt waarin gebeurtenissen elkaar logisch opvolgen, zou ik je willen aanraden ver bij de zalen waar Drive Angry draait uit de buurt te blijven. Net als bij de personages, die dus gewoon zijn zoals ze zijn en doen wat ze doen, gebeurt er ook gewoon wat er gebeurt. Soms strookt het niet met de personages die er bij betrokken zijn. Milton wordt geïntroduceerd als een man die zich door niets of niemand van zijn doel laat afhouden. Vervolgens duikt hij wel met de eerste de beste serveerster het bed in, terwijl hij weet dat er problemen aan komen. Alle complimenten over zijn uiterlijk moeten vast een flinke ‘ego boost’ voor Cage zijn geweest.
Conclusie
Drive Angry 3D is het protype actiefilm. Zoveel mogelijk actiescènes die elkaar liefst zo snel mogelijk opvolgen en weinig aandacht voor de plot en personages. The Accountant is een positieve en aangename uitzondering. Cage krijgt eindelijk weer eens wat meer dan een mager zesje en dat zijn Milton-personage zo nu en dan een beetje ongeloofwaardig overkomt, lijkt meer aan het script te liggen dan aan Nicolas zelf. 3D is in dit geval echt een toegevoegde waarde.
Een plot is vrijwel afwezig, maar een doel en voldoende obstakels om op te schieten, die Milton van dat doel afhouden, volstaan. Iets meer diepgang had echter wel gemogen. Toch resulteert dit in een mooie voldoende, gewoon omdat de film vermakelijk is en vol actie zit. En daarmee heeft Drive Angry 3D waarschijnlijk precies zijn doel bereikt.
