Top Spin 4

De mensheid mag trots op zichzelf zijn. Niet alleen hebben wij ons volgens het merendeel van de wetenschappelijke wereld weten te evolueren van apen, we zijn ook nog eens verrekt creatief. Want mensenkinderen nog an toe, hoeveel toepassingen met een simpele ronde bal hebben we wel niet allemaal bedacht? Voetbal, hockey, bowlen, korfbal, basketbal, honkbal en zo kan ik nog wel even doorgaan (lees: nee, hier stopte mijn blijkbaar niet zo creatieve grijze massa). In Top Spin 4 worden we gewezen op een andere balsport, tennis, en met deze game weet je weer waarom dat toch zo’n verrekt leuke sport is!

Bevrediging van je godcomplex

In Top Spin 4 wordt de wereld rondom de tennissport weer wagenwijd opengezet. Jij mag als speler deze wereld betreden, maar hiervoor moet je allereerst wel over een zelfgemaakt personage beschikken. In de zogenaamde ‘Player Creator’ wordt je in ruime mate voorzien van de meest uiteenlopende keuzes bij het creëren van dit personage. De afstand tussen de lippen en de neus, flaporen of spleetogen, het kan allemaal. Nadat je je godcomplex dusdanig bevredigd hebt, wordt je in de game de keuze aangeboden om een professionele tennisser te worden. Tijd voor het echte werk dus!

Voordat je echter swingend met een racket de meest uiteenlopende ballen weet terug te kaatsen, zul je eerst de basishandelingen van de sport onder de knie moeten krijgen. Deze worden je aangeleerd in de Top Spin Academy, waar meteen ook één van de streefpunten van Top Spin 4 om de hoek komt kijken. In dit vierde deel probeert de ontwikkelaar namelijk niet alleen de die-hard fans te bereiken, maar ook een grote doelgroep van beginnelingen aan te trekken. Hoe ze dit doet? Door het systeem van Easy to learn, hard to master toe te passen. Kort gezegd komt dit er op neer dat iedereen na tien minuten wel een redelijk potje tennis kan spelen, maar dat na veel oefenen je ook de vrij lastige bewegingen en ballen weet te halen met een ietwat gracieuzer spel.

Leuk, maar in het begin incompetent

En dat is mooi zou je denken, want gedurende het verloop van je carrière zul je stapsgewijs steeds sterkere tegenstanders tegenover je zien. Helaas blijkt dit in de praktijk anders te werken. In de Carrière modus is het vanzelfsprekend de bedoeling om steeds maar hoger op die ranglijsten terecht te komen. De eerste paar uren, ofwel de stijging van plek 80 naar ongeveer twintig, zal je hier makkelijk in slagen door de basishandelingen te verrichten. Van uitdaging is vrijwel geen sprake, met gemak weet je iedere opponent te verslaan en dat gaat enigszins ten koste van het levelsysteem en het gebruik van coaches dat Top Spin 4 hanteert.

In de game worden namelijk drie speelstijlen onderscheiden. De eerste is offensief gericht, waarbij de speler vooral gebruik maakt van harde ballen en voortdurend achter de baseline staat. Een tweede speelstijl richt zich meer op het verdedigende werk en het uitputten van je tegenstander. Kwaliteiten die hier een rol bij spelen zijn het geven van korte, gecontroleerde ballen en in staat zijn om snel te rennen. De derde speelstijl richt zich vooral op het geven van goede volley’s bij het net. Bij het stijgen van elk level mag je als speler voor een speelstijl kiezen, die automatisch een bepaald aantal punten aan vaardigheden toekent. In de beginnende levels zullen deze keuzes nog weinig invloed hebben, maar na tien keer voor ‘offensief’ gekozen te hebben, zal je daadwerkelijk verschil merken. Zoals gezegd komt dit verschil in potjes pas echter vrijwel aan het einde van je carrière.

En dan kan je toch lelijk opkijken. De eerste speler die ik gemaakt had was een allrounder, hij wist overal wel raad mee maar blonk nergens écht in uit. Mijn kwaliteiten waren blijkbaar wel in staat om Rafael Nadal in een paar minuten van het veld te blazen en verwonderd staarde ik na die overwinning dan ook naar het scherm. Dit kan toch niet waar zijn? Gaat het van zo’n leien dakje? De volgende wedstrijd in dat Grand Slam toernooi verliep echter fataal. Andy Roddick wist bij mij in een 35-minuten durend potje klamme handen te veroorzaken, een potje wat uiteindelijk zelfs op een verlies uitdraaide. En dan kom je tot de ontdekking dat de keuzes die je maakt toch echt van fundamenteel belang zijn. Momenteel sta ik nummer twee op de ranglijst, maar ik ben er nog steeds niet in geslaagd om een Grand Slam te winnen, spijtig genoeg. Het levelsysteem treedt dus pas vanaf een bepaald niveau van tegenstanders in werking.

Uitdagende coaches

De coaches zijn eigenlijk een vrijwel directe toevoeging van het levelsysteem. Wanneer je als speler voor een speelstijl kiest, melden coaches zich aan die bepaalde bonussen met zich meedragen. Deze bonussen zijn voor een gedeelte al meteen toegankelijk en kun je daarnaast ook vrijspelen door het voltooien van uitdagingen tijdens je potjes. Naarmate je stijgt in levels melden zich steeds betere coaches aan, die steeds meer bonussen met zich meedragen. De bonussen zijn handig voor dat net ene beetje extra wat nodig is voor het winnen, en de uitdagingen bieden daarnaast een… uitdaging voor spelers. Doordat de coaches echter gekoppeld zijn aan het levelsysteem, wordt het effect van hen echter ook afgezwakt, wat jammer is.

Wat dan wel weer leuk is, is de echte sfeer die Top Spin 4 met zich meebrengt. De herhalingen die worden getoond wanneer memorabele momenten plaatsvinden en die je het idee van een tv-uitzending geven, het joelende publiek, noem het maar op. Je voelt je als het ware tennissen, een gevoel wat naast de mooie grafische beelden ook wordt veroorzaakt door die sfeer. Hetgeen dan wel weer enigszins jammer is, is het feit dat je, ondanks al die toernooien die je gedurende het toernooi gewonnen hebt, geen overzicht van al die trofeeën hebt. Noem me narcistisch, maar ik had het zeker wel leuk gevonden om een mooie trofeeënkast te hebben, waar al de gouden bekers en medailles schitterden door het stralen van de schone zon.

Conclusie

Maar wel of geen trofeeënkast, Top Spin 4 is gewoon een hele goede tennisgame. Het gedraagt zich als een zorgzame moeder voor elke beginneling, maar heeft daarnaast ook een riem achter de hand voor de diehard-fan die de randen opzoekt. De game kent een leuk levelsysteem, dat echter helaas pas na een aantal uurtjes spelen duidelijk zijn effecten toont. Tennissen is weer leuk, voor zover dat dat nog niet was. En dat is toch een heel mooi compliment voor Top spin 4.