The Ball

Na anderhalf jaar van mijn leven te hebben gewijd aan GamersNET ben ik tot de volgende conclusie gekomen: de hoofdredactie verdenkt mij van een enorme liefde voor ballen. Na games zoals Dragon Ball, Monkey Ball, Madballs en zelfs Football Manager is het namelijk tijd voor weer een ballenspel: The Ball. In mijn preview maakte ik al duidelijk dat dit een unieke indie-game is met belonende puzzels, enge vijanden en het gebruik van een zekere bal…

Leg neer die bal

The Ball windt er geen doekjes om, want je krijgt als speler nagenoeg direct de bal ter sprake in handen, samen met het instrument om deze te besturen. Met dit instrument, tevens te gebruiken als stootwapen, kun je de bal aantrekken en wegstoten. Het doel binnen elk level is simpelweg om puzzels op te lossen en vijanden te verslaan, met behulp van de bal. Denk hierbij aan het doorbreken van een muur met een stoot of het activeren van een platform door de bal geheel netjes op de schakelaar te plaatsen. De mogelijkheden zijn eindeloos en worden verrassend goed benut.

Uiterst gevarieerd

Dit komt logischerwijs ten goede aan de variatie, wat ervoor zorgt dat de ongeveer acht uur durende reis fris blijft. Het is ontwikkelaar Teotl gelukt om het leveldesign sterk te houden, waardoor de leercurve erg goed te genieten is. Beginnend in de game kom je weinig of geen vijanden tegen, maar na enkele uren beginnen de eerste mummies op te dagen. Hoewel dit type vijanden zo cliché is als het maar kan, is de manier waarop ze zich gedragen allesbehalve dat.

Zodra de doerakken je gezien hebben, komen ze als kippen zonder kop op je af stormen. Het enige ‘wapen’ waarmee je jezelf kunt verdedigen, is de eerder genoemde bal. Door de bal af te stoten met het instrument kun je de mummies op de meest bloederige wijze uit elkaar laten spatten. De vijanden zijn echter wel voorzien van een redelijk IQ, want de mummies ontwijken de bal en proberen je van allerlei kanten te belagen.

Dit zorgt voor een heerlijke spanning die constant heerst in de game, tevens doordat je op momenten zonder bal komt te zitten. Op zulke momenten kun je enkel proberen voorbij de mummies te rennen, om zo de bal op te halen en alsnog de huidige puzzel op te lossen. Na verloop van tijd kom je veel grotere vijanden tegen, die toch echt niet binnen enkele seconden zijn te verslaan. Het zweet komt veelvuldig op plekken te staan waarvan je het toch echt niet verwacht.

Divers en kleurrijk

De omgevingen en puzzels van The Ball zijn veelal erg divers en vooral het kleurenpallet kan erg aanspreken, al zijn er wat grauw ogende elementen. De mijnen en verdere ondergrondse stukken kunnen soms in herhaling vallen, maar het is niks om over naar huis te schrijven. Het gebruik van de Unreal Engine 3 heeft daarnaast vaak pop-up als gevolg, anderzijds zijn de systeemeisen erg soepel waardoor nagenoeg iedereen kan genieten van The Ball. Van het pletten van mummies in een treintje en het lanceren van ballen tot aan het zwemmen in diepe wateren, het overkomt je allemaal en The Ball maakt het gewoon leuk om mee te maken.

Overige chaos

Mocht je de reis omtrent ballen, puzzels en mummies hebben voltooid, dan kun je jezelf nog vermaken met de Survival-modus in The Ball. Deze modus geeft je een viertal mappen, waarbij elke map andere vallen en uitdagingen biedt. Stel je bijvoorbeeld een enorme worm voor die je zodanig moet afleiden dat hij de mummies rondom je vermorzelt. De spanning uit de singleplayer doet ook zijn ronde in deze Survival-modus en dat zorgt met gemak voor uren vermaak.

Conclusie

The Ball is met gemak de beste indie-game die ik in een lange tijd heb mogen spelen, beter nog, ik durf het zelfs de beste en meest unieke indie-game van 2010 te noemen. De acht uur durende reis blijft fris, met name dankzij het sterke leveldesign en veelal slimme A.I. Verder zijn de puzzels erg divers en grafisch gezien kent The Ball zeer mooie momenten. Tel hier ook nog eens een Survival-modus bij op voor de nodige extra uurtjes en je hebt voor nog geen twintig euro een topgame.