Alle Prince of Persia fans waren opgeschrikt, een film over het zeer populaire spel dat terug dateert naar 1989 toen er een evolutie ontstond in de gamewereld: rotoscopie. Het kon niet anders dan dat de film een geweldige productie zou worden in samenwerking met Disney en regisseur Newell, maker van onder andere Harry Potter and the Goblet of Fire. Maar kan je als niet-fan van de game de film ook waarderen? En is Disney in staat na drie maal Pirates of the Caribbean nog zo’n parel neer te zetten?
Verhaal
Dastan (Jake Gyllenhaal) is als straatschoffie door koning Sharaman (Ronald Pickup) geadopteerd en geniet nu een welvarend leven. Hij telt, net als zijn broers, mee als zoon van de koning en wordt gewaardeerd als een prins van Perzië.
Wanneer Dastans broers door een insider te horen krijgen dat er in de heilige stad Alamut een massavernietigingswapen aanwezig is dat tegen hen gebruikt kan worden, trekken de zonen van de koning ten strijde. Met de overwinning krijgt Dastan onbewust het wapen in handen, een mysterieuze dolk die opvallend is door zijn schoonheid. Met het wapen neemt hij ook de overwonnen prinses Tamina van Alamut mee. De overwinning wordt uitbundig gevierd, koning Sharaman wordt geëerd met schenkingen van familie en vrienden. Eén van de schenkingen, een mantel, blijkt giftig te zijn en fataal voor de koning. Dastan, die de mantel via zijn broers heeft geschonken, wordt direct verdacht. Hij kan alleen nog vluchten en neemt Tamina met zich mee.
Complot
Het complot dat tegen Dastan is gevormd is pakkend in het begin van de film. Je wordt meteen in de film getrokken, want het van origine straatschoffie zijnde Dastan is zich nergens van bewust, dat beloofd wat voor de rest van de film. Als het complot groter blijkt dan gedacht, komen er (al dan niet voorspelbare) verschillende invalshoeken bij kijken die het spannend houden en leuk om naar te kijken.
Dialoog
De meegebrachte prinses wordt tijdens het vluchten alleen gelaten door Dastan, ze is lastig en verder niet meer nodig. Dan begint de bekende dialoog van Disney, net als in Pirates of the Caribbean tussen Jack Sparrow en Elisabeth Swann. Gekibbel van een stelletje dat elkaar stiekem heel erg leuk vindt. Hoe origineel het was in Pirates, hoe cliché het is in Prince of Persia. De samenwerking tussen de acteur en actrice werkt lang niet zo goed, duurt op bepaalde momenten te lang en is simpelweg vaak niet grappig.
Special effects
Wederom kan je van Disney verwachten dat het er gelikt uit zal zien. Een hoog budget met een goede cast, wat stunts en klaar is de blockbuster. De stunts verdienen een compliment, ze zijn rechtstreeks over gekopieerd van de game dat de harten van de fans sneller doet kloppen. Maar, liefde maakt blind, want met een kritische blik blijkt het decor te wiebelen en zijn de gestroomlijnde bewegingen schokkerig.
Welverdiende complimenten zijn die van de dolk en het effect dat het heeft na het indrukken van ‘de knop’. Ik geloof dat de spaarpot op was na het maken van deze mooie effecten. Deze zijn namelijk nog mooier dan die uit de game. Ook de Hassasins die in deze film terugkomen zijn overweldigend, mooi gemaakt en met een tintje Harry Potter, laat dat geen teleurstelling zijn!
Conclusie
Een blockbuster met de reikwijdte van Pirates zal het niet worden, de film mist een knap dialoog en natuurlijk een ster als Johnny Depp. Wel zijn er mooie en pakkende elementen uit alle delen van de game verwerkt tot één vermakelijke film. De cast is goed, alleen heb ik bij het oude Perzië het idee van veel donkere mannen en geen blanken, maar dit kan uiteraard aan mijn culturele kennis liggen. Kijken die film en enjoy!
