Mega Man 10

De Mega Man spellen kennen een lange en rijke historie waarbij vooral de charmante 8-bit stijl en de gruwelijke moeilijkheidsgraad in het oog springen. En dat is gelukkig in deel 10 niet anders. Op de normale moeilijkheidsgraad is Mega Man weer ouderwets moeilijk, om niet te zeggen frustrerend onmogelijk op sommige punten.

Een gewaarschuwd mens telt voor twee

Gelukkig voor alle nieuwkomers in de serie heeft ontwikkelaar Capcom ook een Easy moeilijkheidsgraad in het spel geïmplementeerd. Op deze graad zijn verschillende platformpjes toegevoegd en er zijn minder vijanden die je het leven zuur maken. Ik weet dat het voor een hardcore gamer de achtste hoofdzonde is om een spel op Easy te spelen, maar in dit geval raad ik je aan om de game toch echt op Easy te beginnen als je weinig ervaring hebt met Mega Man 10. Helaas zit er ook een keerzijde aan de toevoeging van zo’n moeilijkheidsgraad. Het verschil tussen Easy en Normal is namelijk bizar groot. Waar je op Easy bijna blind door de levels heen wandelt, ondervind je op Normal een stuk meer tegenstand. Mijn advies is om de makkelijke stand te gebruiken als tutorial en zo snel mogelijk over te stappen naar de gemiddelde stand. Mega Man is namelijk geen Mega Man zonder gescheld, geschreeuw en een enorm gevoel iets bereikt te hebben als je na uren eindelijk dat ene frustrerende level uit hebt gespeeld.

Robotvirussen, Proto Man en speciale vaardigheden

Mega Man legt zijn leven natuurlijk niet voor niets in de weegschaal dus er moet stront aan de knikker zijn in het universum van de hoofdpersoon. Een vreemd virus teistert namelijk mens en robot, waarbij mensen ziek worden en robots volledig veranderen in agressieve machines. Geen goede zaak en zodoende is het aan Mega Man de zaak negen zogenaamde Robot Masters te verslaan om de orde te herstellen. Deze exceptioneel sterke robots staan je aan het einde van elke level op te wachten en zijn een flinke kluif om te verslaan. Slaag je hier uiteindelijk in dan verkrijg je een speciale vaardigheid die je helpt in de strijd tegen de eindeloze robotlegers. Deze vaardigheden verschillen van een hond die je helpt hoger te springen, bommen die je kunt gooien of cirkelzaagbladen die robots tot schroot vermalen.

De verscheidene vaardigheden kosten in tegenstelling tot je basiswapen wel munitie, maar maken het leven van Mega Man er wel een stuk makkelijker op. Vooral tegen bepaalde eindbazen doen sommige wapens het bijzonder goed en op deze manier is er een ideale lijn mogelijk om de negen Robot Masters te verslaan. Mocht je die lijn weten uit te vogelen, dan wordt het spel al een stuk simpeler, maar verwacht geen wonder. Mega Man is, om het nog eens te benadrukken, gruwelijk moeilijk. Gelukkig heeft Capcom er wel voor gezorgd dat je tussen de levels door kunt saven en spulletjes kunt kopen die je gezondheid op peil brengen of je ammunitie weer aanvullen. Een welkome aanvulling kan ik je zeggen. Heb je uiteindelijk het spel met pijn en moeite uitgespeeld dan kun je het nog eens doorlopen met de rode Proto Man. Deze rode knakker kan zijn schoten opladen, sliden en heeft een schild om zichzelf te beschermen. En dat schild is nodig ook aangezien Proto Man minder schade aan kan dan blauwe vriend Mega Man.

Conclusie

Gillend gek ben ik af en toe geworden van Mega Man 10. Aan de andere kant viel ik als een blok voor de 8-bit stijl, aanstekelijke muziek en uitdagende gameplay. Het verschil tussen de makkelijke en normale moeilijkheidsgraad is te groot. Nieuwkomers in de serie doen er goed aan eerst bekend te worden met het spel via de Easy-modus om vervolgens zo snel mogelijk Normal te proberen, want de charme van Mega Man 10 is het enorme gevoel van voldoening dat je krijgt als je na tientallen pogingen eindelijk de eindstreep haalt. Heb je na enkele uren het spel uitgespeeld dan kun je je borst nat maken voor de Challenge-mode, jezelf verder pijnigen op de hoogste moeilijkheidsgraad of het spel nog eens met Proto Man doorlopen. Je krijgt voor je 800 Microsoft Points een tijdloos spel, waarmee ik mij in tijden niet zo vermaakt heb.