Ghostbusters: The Video Game

De Ghostbusters films en Tv-series hebben bij mij altijd een goed gevoel weten achter te laten. Ook zijn er enkele games rondom de groep spokenzuigers op de markt gebracht. Deze games waren niet altijd even goed en in deze review kun je dan ook lezen hoe het met de PSP-versie van de nieuwste game, Ghostbusters: The Videogame, gesteld is.

Ghostbusters: The Video Game kwam eerder dit jaar al op de PlayStation 3, Xbox 360 en enkele andere platformen uit en is nu ook voor de PlayStation Portable beschikbaar. Dax schreef een paar maanden geleden dan ook al een lovende review over de PlayStation 3-versie van het spel en bestempelde deze met een mooie 8.5. Dit is natuurlijk een goed cijfer, maar helaas weet de PSP-versie een minder goede prestatie neer te zetten en dit komt door verschillende minpunten.

Een te grote rugzak

Zo weet de game het Ghostbusters-gevoel niet goed neer te zetten. Je speelt natuurlijk nog steeds een team dat spoken vangt en dit kan best tof zijn, maar op het kleine scherm van de PlayStation Portable hebben de spoken en protonpacks van de Ghostbusters weinig impact. Het is dat de naam van de serie aan het spel verbonden is, maar de Ghostbusters sfeer is verder niet aanwezig. De cartooneske graphics, waar veel meer aandacht aan besteed had moeten worden, versterkt dit nog eens. Zo zien de leden van het Ghostbusters-team zelf er niet overtuigend uit en lijken de protonbeams niet meer dan een kleurig straaltje uit een iets te grote rugzak. Hat charisma en het gevoel van de Ghostbusters-serie heeft ontwikkelaar Red Fly Studio simpelweg niet weten te creëren en voor mij is dit juist het punt wat de serie zo leuk maakt.

Het is gelukkig geen straf om Ghostbusters: The Video Game te spelen, want het wat lineaire verhaal verloopt vlot en is zeker leuk om te beleven. Ook met het basisprincipe van Ghostbusters is niets mis, want het blijft natuurlijk altijd hartstikke leuk om als een doldwaze gek achter spoken aan te gaan. Ik droom er zelf altijd nog van om zelf met een protonpack op mijn rug door Nederland te scheuren en spoken te vangen. Ik laat mij daarom ook graag voor een redelijk prijsje als een echte Ghostbuster inhuren.

Wel een tof wapen

Ook blijft het een feit dat de protonpacks erg toffe wapens zijn. Zo is het in het spel ook leuk om met dit wapen een spook te vangen. Naast een versterkte stofzuiger zitten er nog meer trucjes in de rugtassen van de Ghostbusters. Zo kun je ook met slijm schieten en shotgun-achtige schoten lossen. Toch is het schieten in de PSP-versie minder leuk dan in de andere versies van de game. Dit komt doordat je op de PlayStation Portable veel minder schade aan de omgeving kunt doen. Dingen slopen is natuurlijk leuk, maar het zorgt ook voor het gevoel dat je echt effect op de gamewereld hebt. In de console-versie van het spel heb ik dan ook veel plezier met de het slopen van de omgeving weten te beleven. Helaas is dit in de PSP-versie niet het geval geweest.

Op het grafische gebied laat de game ook enkele steekjes vallen. De cartooneske graphics zien er namelijk afgerafeld uit en de levels zijn erg leeg. Wat meer aankleding van de game had van mij dan ook zeker gemogen. Ontwikkelaar Red Fly Studio had veel meer uit de PlayStation Portable kunnen halen en het is dan ook jammer dat dit niet gebeurd is, want van de huidige graphics van het spel word ik niet bepaald warm.

Conclusie

Verder hoef ik eigenlijk niet veel woorden aan de PSP-versie van Ghostbusters: The Videogame vuil te maken, want de game presteert simpelweg onder de maat. De graphics zijn slecht en de gameplay blijft ook niet heel erg lang leuk. Ik reis veel met de trein en zo heb ik ook dit spel in de trein aan een grondige test onderworpen. Ik betrapte me er echter op dat ik vaker uit het raam dan naar het PSP-scherm aan het staren was. De grote broer, ofwel de console-versie, van Ghostbusters: The Videogame, is vele malen beter en ik raad iedereen die een “goede” Ghostbusters-game wilt spelen dan ook aan het spel voor de console te halen.