Fire Emblem: Shadow Dragon

De Nintendo DS is uitermate geschikt voor een strategiespel, getuige de twee schermen, het touchscreen en het zakformaat. Na twee delen Advance Wars vond Intelligent Systems het nu de tijd voor Fire Emblem.

Remake

Fire Emblem: Shadow Dragon is een remake van het allereerste deel in de serie, dat verscheen voor het Nintendo Entertainment System, wellicht beter bekend als NES. Fire Emblem loopt immers al veel langer mee dan Advance Wars, wat eigenlijk een Westerse evolutie is van deze serie, die eigenlijk vooral in Japan populaire is. Het origineel stamt dan ook alweer uit 1988 maar het eenentwintig jaar oude spel voelt geenszins gedateerd aan, wat grotendeels te danken is aan het verbluffende moderniseren wat Shadow Dragon heeft ondergaan.

Het spel komt uit de stal van Intelligent Systems, dat ook aan Advance Wars: Dual Strike en Days of Ruin heeft gewerkt. De ontwikkelaars hebben de opgedane ervaring met de Nintendo DS goed gebruikt in dit deel, getuige de vlekkeloze besturing, overzichtelijke presentatie van allerlei statistieken en het intuïtieve systeem waarbij het speelveld op het onderste scherm wordt gepresenteerd en op het bovenste scherm afwisselend allerlei informatie en de gevechtsanimaties getoond worden.

Verhaalgedreven

Er zijn natuurlijk ook verschillen te vinden met Advance Wars, een heleboel zelfs. Fire Emblem is meer verhaalgedreven en dat uit zich op een interessante manier in de gameplay die kenmerkend is voor de gehele serie. Elk personage heeft zijn eigen achtergrond en elke soldaat schept zo een band met je. Een slachtoffer is meer dan een slachtoffer, het is een gemis. Een dode wordt niet meer tot leven gewekt en je bent hem dan ook definitief kwijt. In verschillende situaties zul je specifieke personages nodig hebben, maar zijn die eerder in het spel al gestorven, dan gaat zo een stukje spelplezier aan je neus voorbij.

Zo kun je bijvoorbeeld soldaten van de tegenstander overhalen om over te lopen naar jouw kant. In een aantal gevallen heb je echter een specifieke soldaat nodig die over de juiste overredingskracht beschikt om dit te bewerkstelligen. Maar heeft deze het loodje al gelegd, dan ben je een potentiële bondgenoot armer en een vijand rijker. Op deze manier word je gedwongen nog eens goed na te denken over de keuzes die je maakt. Is het wel nodig die ridder op te offeren, of is de overwinning ook op een andere, misschien wat lastigere manier, in de wacht te slepen? Zie Fire Emblem: Shadow Dragon als schaken, waarbij je met elk verloren stuk een van je eigen vingers moet inleveren. Gelukkig is de Nintendo DS nog steeds een vriendelijk apparaat en je zal geen extremiteiten verliezen aan Fire Emblem, maar de spanning zit er op veel momenten goed in.

Vooral wanneer het spel gebruik maakt van zijn eigen kracht en je een keuze laat maken tussen twee soldaten. Één ervan zal opgeofferd moeten worden, dus het is erg belangrijk je keuze goed te overwegen en tot een juiste beslissing te komen. Niet alleen gezien de vorige alinea, maar je zal ook de capaciteiten van dat personage in acht moeten nemen. Een soldaat kan ingedeeld worden in een aantal klassen. Zo zijn er ridders, krijgers, boogschutters, dieven, enzovoorts. Maar Fire Emblem gaat verder, want er komt ook nog een brok micromanagement bij kijken. Je kunt je manschappen uitrusten met verschillende wapens, werkend volgens het welbekende steen-papier-schaar-systeem. Zwaarden verslaan bijlen, bijlen verslaan speren en speren verslaan zwaarden, dus het is belangrijk om dit stukje management niet te verwaarlozen.

Role Playing

Daarnaast kent Fire Emblem: Shadow Dragon ook role playing-trekjes. Het verslaan van vijanden verschaft ervaringspunten, waardoor je soldaat in levels stijgt en zo een betere vechter wordt. Helaas komt hier ook meteen één van de grootste minpunten van Fire Emblem aan het licht, want het spel krijgt namelijk last van het Pokémon-syndroom. Je leger wordt steeds groter maar je kan niet met je hele leger tegelijk aanvallen, zodat de ervaringspunten altijd toekomen aan een redelijk select groepje. Op deze manier krijg je een sterk eliteteam en een erg zwakke achterhoede. De computergestuurde vijand heeft echter wel een leger dat in zijn totaliteit levels omhoog gaat, waardoor het spel aan het eind behoorlijk pittig wordt.

Dit had verholpen kunnen worden door wat meer balans in de levels aan te brengen. Klassen als ridders en krijgers (en varianten daarop) hebben vaak de voorkeur, wat veroorzaakt wordt doordat de vijand veel manschappen heeft die door het steen-papier-schaar-systeem inferieur aan deze soldaten zijn. Je kunt een beperkt aantal keer een soldaat omsmeden naar een andere klasse, waardoor je iedereen lekker omvormt tot ridder en ook in je leger de balans al snel verstoord zal worden.

Conclusie

Hierdoor is Fire Emblem: Shadow Dragon helaas wat eentoniger geworden dan had gehoeven. Voor een strategiespel met een behoorlijk grote verscheidenheid aan klassen blijven er toch teveel mogelijkheden ongebruikt, wat natuurlijk zonde is. Gelukkig is dat één van de weinige minpunten aan het spel, zodat een zeer vermakelijk turn-based strategiespel over blijft dat lang zal blijven boeien.

Het spel begint nogal gemakkelijk en rustig, maar na verloop van tijd worden de levels steeds ingewikkelder en daarmee de gameplay complexer. Shadow Dragon wordt dan ook behoorlijk pittig, maar dat past wel bij de hardcore uitstraling van het spel. Jammer is wel dat de gameplay verderop in het spel iets te veel naar het managen van je eenheden toe leunt en te weinig naar het oorlogvoeren zelf.

Fire Emblem: Shadow Dragon is een dikke aanrader voor iedereen die genoten heeft van eerdere delen in deze serie of de Advance Wars-spellen. Daarnaast kent het spel een beter verhaal en een prima verweving daarvan in de gameplay, wat alleen maar toegejuicht kan worden. Het blijft echter zonde dat het fundamentele minpunt, zoals besproken in de eerste alinea van deze conclusie, nog steeds aanwezig is. Het teisterde namelijk ook al eerdere Fire Emblem-games.