Tom Clancy’s EndWar

Elke keer dat er iets nieuws gebeurt in het gameswereldje, is dat toch een beetje bijzonder. Tom Clancy’s EndWar laat je tegen je televisie schreeuwen alsof je leven er vanaf hangt. Een stap vooruit of een nutteloze toevoeging?

Who, what, where

Wat een paar jaar geleden nog onmogelijk leek, is nu waarheid geworden: goede real-time strategiespellen voor de consoles. Command & Conquer 3: Tiberium Wars en The Lord of the Rings: The Battle for Middle-Earth waren allebei best te pruimen maar worstelden nog met de besturing. Halo Wars schijnt hier een goede oplossing voor te hebben gevonden, waarbij je met zo min mogelijk knoppen toch zo veel mogelijk controle over je eenheden hebt. Tom Clancy’s EndWar gooit het echter over een hele andere boeg, je moet de bevelen namelijk hardop in je headset zeggen.

Ubisoft heeft hier een zogenaamd “Who, What, Where”-systeem voor ontwikkeld. Dit komt er op neer dat je eerst zegt wie de bevelen moet gaan uitvoeren, daarna wat er gedaan moet worden en tot slot, indien van toepassing, waar dat moet gebeuren. Zo zeg je bijvoorbeeld “Unit Three Attack Hostile One”, of wanneer je van camerastandpunt wilt veranderen “Unit Two Camera”.

Controller ter ondersteuning

Op deze manier zijn alle acties uit te voeren door middel van je stem. Alles wat je oprakelt terwijl je de rechtertrigger hebt ingedrukt, probeert de console als een commando op te vangen. Dit lukt niet altijd, het is namelijk belangrijk om duidelijk en rustig te blijven spreken. EndWar spelen terwijl je aan het eten bent is dus not done en ook wanneer het net erg lekker gaat en je vol blijdschap schreeuwt dat units één en twee naar punt Bravo toe moeten, wil het systeem wel eens haperen.

Daarnaast zul je voor precieze aanwijzingen nog steeds de controller nodig hebben. Voor het verplaatsen van units is de microfoon in vier van de vijf gevallen afdoende, omdat de ontwikkelaars tactische plekken op het strijdveld hebben benoemd. Deze hebben allemaal een naam gekregen, zoals Alpha, Bravo en Charlie en zodoende zijn de eenheden met je stem naar één van deze plekken te sturen. Maar wanneer het wat nauwer luistert kun je gemakkelijk de units selecteren en deze met één druk op de knop naar de gewilde positie brengen. In principe is EndWar dus bijna helemaal met de voice-commands te spelen, maar de controller is nog wel nodig ter ondersteuning.

Deploy Tanks!

Wanneer je de besturing eenmaal onder de knie hebt, blijkt dat het behoorlijk goed werkt. Ondanks dat je alle bevelen voluit moet uitspreken, voelt het niet alsof je dit met de controller of muis en toetsenbord sneller zou kunnen. Gelukkig is dus te constateren dat het gimmick-gehalte niet erg hoog ligt en dat het daadwerkelijk iets toevoegt aan de gameplay.

En eigenlijk is dat maar goed ook, want als strategiespel an sich heeft Tom Clancy’s EndWar niet heel veel om het lijf. De nadruk ligt op de actie; je wordt met een serie units het slagveld op gestuurd en daar moet je het mee redden. Gelukkig hoef je je dus niet te bekommeren om resources of het managen van je bases, dat was ook bijna ondoenlijk geweest om alleen met je stem te doen.

De gevechten komen er vaak op neer dat je de vijand helemaal moet vernietigen, of een minimum aantal plekken op het slagveld moet bezetten. Deze uplinks zijn gebouwen die je moet innemen en verdedigen en die ook nog eens extra command points opleveren. Deze punten zijn te besteden aan nieuwe manschappen, welke overigens te bestellen zijn met je stem. Hierdoor ben je niet alleen aangewezen op de standaard units. Daarnaast zijn deze command points te besteden aan speciale aanvallen, zoals luchtbombardementen of andere high-tech snufjes.

Derde Wereldoorlog

EndWar speelt zich namelijk af in 2020. De wereldwijde olievoorraden zijn opgedroogd, de spanningen tussen de Verenigde Staten, de Europese Unie en de Russen lopen hoog op en de Derde Wereldoorlog staat op het punt van uitbreken. Typisch Tom Clancy, maar daarom niet minder vermakelijk voor een strategiespel als dit. Het verhaal wordt aan elkaar gebreid door een serie flitsende filmpjes en dat flitsende straalt de rest van de game ook uit.

Wanneer je de camera laat verplaatsen, zoomt hij eerst een beetje uit om vervolgens met vliegende vaart naar het nieuwe camerastandpunt te zweven en daar de actie weer in volle glorie weer te geven. Daarbij moet een compliment uitgedeeld worden aan de special effects-afdeling van Ubisoft Shanghai, want deze zien er gelikt, explosief maar toch authentiek uit. Dit alles past heel goed bij de high-tech uitstraling van het spel, natuurlijk niet in de minste plaats bijgestaan door de spraakcommando’s. Wel moet gezegd worden dat alles wat scherper zou kunnen ogen. Je hebt nergens het idee hier met een geheel nieuwe game te maken te hebben, op de voice-commands na zou alles ook al een jaar oud kunnen zijn.

Theater of War

Zoals gezegd bevat EndWar een singleplayercampagne met een redelijk verhaal en missies die helaas niet altijd even veel diepgang bieden. De onlinemode geeft gelukkig wat tegengas en wordt vooral gedragen op de schouders van de Theater of War-mode. Dit is in feite één grote stoofpot van alle potjes die op een dag worden gespeeld. Jij vecht voor de factie die je gekozen hebt en aan het eind van de dag worden alle uitslagen bij elkaar opgeteld. Wanneer blijkt dat, bijvoorbeeld, de Europese Unie, het goed heeft gedaan, zullen de volgende dag de grenzen verlegd worden en daardoor nieuwe slagvelden beschikbaar komen.

Het uiteindelijke doel is wereldoverheersing, maar omdat het grensgebied van een winnende factie natuurlijk steeds groter wordt wanneer het grondgebied uitdijt, is het behoorlijk gebalanceerd. Per gewonnen potje krijg je, net zoals in de singleplayermodus overigens, punten die je in de Barracks kunt besteden aan je leger. Hier kun je nieuwe units kopen, bestaande units upgraden en nieuwe vaardigheden en secundaire aanvallen aanschaffen. Dit zorgt er voor dat het spel behoorlijk verslavend is en het houdt je zeker langer geboeid dan de éénspeleroptie.

Conclusie

Tom Clancy’s EndWar wordt overeind gehouden door de voice-commands, die gelukkig goed uitpakken. De manier van opdrachten geven is helder en wanneer je er eenmaal aan gewend bent, werkt het makkelijk en lekker vlot. Soms denkt het systeem echter niet al te veel mee, zodat je de commando’s echt luid, duidelijk en vooral monotoon moet uitspreken. Ook een flink accent kan wel eens roet in het eten gooien, dus indien je van jezelf weet dat je vloeiend steenkolen-Engels praat, is het misschien handig je uitspraak eerst even te testen aan de hand van de demo.

Wanneer je de voice-commands buiten beschouwing laat, blijkt dat EndWar eigenlijk geen hele speciale strategygame is. De missies van de singleplayercampagne zijn allemaal wat laagdrempelig, de units werken met een simpel steen-papier-schaar-systeem en alles ziet er niet top-notch uit. Wel erg leuk is de Theater of War-mode, die zich de komende weken zal moeten bewijzen. Als eindoordeel blijft er over dat EndWar een zeer toegankelijke en leuke game is, die misschien iets te veel leunt op de headsetfunctie. Gelukkig is het geen gimmick en hierdoor blijft de game behoorlijk lang boeien.