Hellboy: The Science of Evil

Games, films en comics: drie dingen die regelmatig met elkaar te maken hebben. Zo ook Hellboy: The Science of Evil. Vlak na de release van de film verscheen deze game, maar hier werden we allerminst vrolijk van…

Niet echt boeiend

De nieuwste film van Hellboy draait alweer enige tijd in de bioscoop en dus kwam het wel erg lekker uit dat er ook een Hellboy-game in de schappen zou komen te liggen. Toch heeft ontwikkelaar Krome Studios de vrijheid gekregen om een eigen verhaallijn te gebruiken, zodat je in de game niet simpelweg het avontuur uit de film nog eens zult doorlopen. Helaas is de uitwerking erg zwak, want een echt boeiend verhaal kent de game niet, laat staan dat je het als eventuele fan van de comics of films interessant zult vinden.

De opzet van Hellboy: The Science of Evil is bijzonder simplistisch. Je hebt een aantal omgevingen die je strikt lineair moet bezoeken en op diverse plekken zal je omgeving zich tijdelijk afsluiten, net zoals we dat kennen uit games als God of War, zodat je in een soort van tijdelijke arena dient af te rekenen met een flinke serie vijanden. Soms komt er nog iets specifieks bij kijken, zoals het vernietigen van een bepaald object voordat je verder mag in het level, maar heel veel om het lijf heeft dit nooit. De echte uitdaging en diepgang is ver te zoeken.

Rammen en beuken

Het gebrek aan uitdaging en diepgang komt door een aantal redenen. Allereerst de algemene gameplay. Als Hellboy zijnde heb je uiteraard je lompe, duivelse rechterarm tot je beschikking. Hiermee kan je gewoon lomp rammen, of je kiest voor een iets krachtigere, ‘speciale’ aanval. Verder kan je met de rechter trigger diverse tegenstanders en objecten vastgrijpen, om er vervolgens ouderwets tegenaan te beuken. Dit heb je in elk geval regelmatig nodig om jezelf een weg te banen door de omgeving, door bijvoorbeeld een deur kapot te slaan of een boomstam uit de weg te ruimen. Ook ontbreekt de typische, lompe blaffer niet, waarmee Hellboy stevige kogels kan afvuren.

Toch blijf je eigenlijk steeds weer aan het button bashen op het vierkantje, in het geval van de voor deze review gespeelde PlayStation 3-versie. De tegenstanders zijn ontzettend zwak, vormen geen enkele uitdaging en zodoende bereik je het snelste resultaat door gewoon veel om je heen te rammen. Het maakt hierbij niet uit of je tegen de vele, kleine minions moet vechten, of dat je oog in oog staat met een lompe eindbaas. Rammen met je grote, stenen arm is gewoon een garantie voor succes, wat erg jammer is gezien het feit dat het best leuk is om met lompe objecten tegen vijanden te slaan. Ten slotte is er ook nog zoiets als een automatisch lock-systeem, zodat het schieten met je geweer erg overbodig aanvoelt.

Haastwerk

Heeft Hellboy: The Science of Evil dan totaal geen positieve punten? Het gaat wat ver om dit met een duidelijke ‘nee’ te beantwoorden, maar het komt dicht in de buurt. De voice-acting is dankzij de licentie prima voor elkaar en zo nu en dan kent de game zelfs een kort moment van humor, wat even doet terugdenken aan de films. Helaas staan daar weer vele uitgekauwde one-liners tegenover.

Ook op het grafische en technische vlak is het allemaal niet overtuigend. De omgevingen ogen inspiratieloos en hebben een volledig gebrek aan sfeer. Daar komt nog eens bij dat er regelmatig bugs opduiken, wat de toch al beperkte speelbaarheid nog verder omlaag trekt. Het voelt gewoon aan als haastwerk en dat is toch best vervelend om te moeten constateren.

Conclusie

Hellboy: The Science of Evil is een licentiegame pur sang en legt helaas ook alle vooroordelen over licentiegames weer eens op tafel. De gameplay is te simpel en wordt al snel behoorlijk saai en repetitief, doordat je met het rammen op één knop eigenlijk de hele game kunt doorstaan. Daarnaast zijn de vijanden nooit een uitdaging en kent de game ook nog eens diverse bugs.

Je kunt online spelen of kiezen voor splitscreen, maar daar doe je echt niemand een plezier mee. Zelfs de echte fans van Hellboy zullen van een game als The Science of Evil niet vrolijk worden. Zij kunnen veel beter hun geld bewaren om eens wat comics te importeren, dan heb je tenminste nog iets leuks om je tijd aan te besteden.