WWE SmackDown vs. Raw 2008

Worstelen met mannen in strings, je moet het maar leuk vinden. Mannen in strings een stel gebroken ledematen bezorgen, je moet het maar leuk vinden. Onder mannen in strings liggen in een kooi, je moet het maar leuk vinden. WWE SmackDown vs. Raw 2008, dat moet je ook maar leuk vinden. Ben je sadistisch? Dan zit je goed.

Sadistisch

WWE SmackDown vs. Raw 2008 is met afstand een van de meest sadistische games die ik het afgelopen jaar heb gespeeld. Ik weet dat het allemaal show is, maar dat moet toch wel echt pijn doen? Een vadsige worstelaar die vanaf twee meter hoog op jouw torso springt, dat voel je toch wel? Als er met een honkbalknuppel met prikkeldraad op je word losgemept, dan hou je daar toch wel letsel aan over? Vragen die allemaal bij mij opkwamen tijdens het spelen van deze game. Medelijden krijgen met polygonen, dat deed ik niet, want wanneer je de teugels op je tegenstander ook maar een klein beetje laat vieren, maakt hij je genadeloos hard af. Sadistisch moet je zijn. Luguber, gruwelijk luguber. Als je die knop om kan zetten, zal jouw gewelddadige evenbeeld een hele tijd zoet zijn met deze game.

Licenties

WWE SmackDown vs. Raw 2008 zit bom- en bomvol met licenties. Alle bekende vechters van dit moment uit zowel de SmackDown-, Raw- en ECW-shows zitten er in, zoals John Cena, Undertaker, Johnny Nitro en alle andere gevoelloze spierbundels. Daarnaast telt de game een groot aantal opgepompte bimbo’s. Wie zou er niet een potje willen worstelen met Candice Michelle of Meline? Als klap op de vuurpijl bevat het spel nog een stuk of wat worstelaars uit vervlogen tijden, zoals Cold Stone Steve Austin of The Rock, die zijn heil in Hollywood is gaan zoeken.

Alle worstelaars zien er levensecht uit, waarbij vooral hun entree je af en toe kippenvel kan bezorgen. Denk aan de gothic-show die The Undertaker altijd uitvoert en het nodige vuurwerk dat elke binnenkomst wel vergezelt. Authentiek zijn ook de vele signature moves die in de game zitten. F-U en STF-U van publiekslieveling John Cena zijn erg pijnlijk en kunnen net dat extra beetje geven om de wedstrijd te winnen.

Lange gevechten

Het worstelen zelf is goed uitgevoerd. Het gaat erom je tegenstander met wat trappen en stoten op de grond te krijgen, waarna je een specialere showmove uit kunt voeren. Denk dan natuurlijk aan het klimmen in de touwen, om een flitsende zweefduik uit te voeren, maar ook een houdgreep waarbij je zijn gewrichten even flink laat kraken. In beeld zie je een lichaam die de toestand van je tegenstander voorstelt. Zo kun je zien wat zijn kritieke ledematen zijn. Voor mij werd het een sport om zijn gehele lichaam in het rood te krijgen, om het hulpeloze slachtoffer daarna de ring uit te kieperen, hem face-down op de stenen vloer te gooien om er daarna zelf achteraan te springen. Zo zie je maar, iedereen kan een sadist worden.

Wat een minpunt is aan de gevechten is dat ze erg lang kunnen duren. Vergeet Dead or Alive 4, Virtua Fighter 5 of Tekken: Dark Ressurection, waarbij het spektakel na maximaal zestig seconden afgelopen is. In SmackDown vs. Raw duurt het soms wel vijf minuten of zelfs langer, wanneer je met een tagteam gevecht bezig bent. Het vechten gaat een stuk langzamer en wanneer je er niet genoeg vaart achter zet, loopt de levensmeter vaak sneller weer vol dan dat je hem leeg kunt krijgen. Hierom zal dus een momentum opgebouwd moeten worden, waarin je je vermoeide tegenstander binnen een paar aanvallen eindelijk drie seconden lang met de rug tegen de grond krijgt, want daar draait het natuurlijk allemaal om.

Vernieuwing?

Op het internet las ik voorafgaand aan het spelen van deze game veel negatieve stemmen over het feit dat de game zo weinig bracht ten opzichte van het vorige deel. De 2007-editie heb ik niet gespeeld, dus daar ga ik me logischerwijs niet over uitlaten, maar die van 2006 wél. En ook ten opzichte van dat spel brengt WWE SmackDown vs. Raw 2008 weinig nieuws. Een leuke toevoeging zijn de nieuwe modes, zoals Money in the Bank. Hierin moet een heel leger aan worstelaars in één ring een koffer met geld te pakken zien te krijgen. Deze staat bovenop een hoge ladder, die je van twee kanten kunt beklimmen. Leuke momenten hierbij zijn het omgooien van de ladder, net op het moment dat twee concurrenten er boven op staan. Verder blijven de kooigevechten ook van hoogstaande kwaliteit, waarbij het leukste en meest sadistische onderdeel natuurlijk het je tegenstander van de kooi af sodemieteren blijft. Een gegarandeerde dwarslaesie.

Wat verder echt nieuw is aan dit deel, is de toevoeging van het Extreme Wrestling Championship (ECW). Dit is een meer hardcore variant op het worstelen, waarbij de toegestane wapens verder gaan dan alleen klapstoeltjes. Denk aan een honkbalknuppel, omwikkeld met ijzerdraad of een hele, hele grote moersleutel. Al deze wapens zijn te vinden onder te ring en naar hartelust op te pakken. Leuk feitje is dat je die honkbalknuppel ook in de hens kunt zetten, om vervolgens lekker verder te matten. Ook tegenstanders door tafels heen gooien krijgt een nieuwe dimensie, aangezien je ook deze in lichterlaaie kan krijgen.

Conclusie

WWE SmackDown vs. Raw 2008 is en blijft een game die alleen geschikt is voor de fans van deze tak van sport. Vind je het een saaie aangelegenheid die alleen voor oppervlakkige Amerikanen is weggelegd? Dan kun je je zestig euro nog beter opeten, dan zie je er meer van terug. Voor de mensen die af en toe op internet of via digitale televisie eens een worstelwedstrijd kijken en dat ook echt leuk vinden, kan WWE SmackDown vs. Raw 2008 een interessante game zijn, mits je het vorige deel of het deel dáárvoor niet hebt gespeeld. Het spel blinkt immers niet uit in vernieuwing en dat is toch erg jammer.