Gears of War (PC)

Gears of War was op de Xbox 360 al voor verschijnen een regelrechte musthave en nu deze game naar de PC is gekomen wilden wij hem ook maar wat graag spelen. Krijgt Epic nu voor elkaar wat Bungie net niet wist te halen: een kaskraker op beide systemen?

Presentatie

In Gears of War speel je Marcus Fenix, een soldaat die om één of andere desertie op één of andere planeet in de gevangenis zit, terwijl een vijandige groepering van verschillende ondergronds wonende wezens de mensheid aldaar bedreigt. Dit verhaal staat op een kantje van de handleiding beschreven. De game begint zonder verdere inleiding in die gevangenis, waar ene Dom Marcus uit zijn cel haalt, een uniform en wapen geeft en vervolgens op sleeptouw naar buiten neemt om ‘de wereld te redden’. Vervolgens reis je een deel van de wereld af om voor het eerste in lange tijd de vijand een halt toe te roepen, door weinig creatieve doelen als ‘vind je vrienden’ en ‘verzamel de data’ na te jagen. Ingenieuze plotwisselingen zijn er ook niet te vinden en de karakters hebben ook een hoog B-filmgehalte.

Met het verhaal heb je dan ook gelijk het enige echte minpunt van Gears of War te pakken, want de rest is prima uitgewerkt. Nog voordat je de controle over Marcus krijgt kijk je al je ogen uit: de Unreal 3-engine tovert een zeer gedetailleerde en sfeervol aangeklede wereld op het scherm die echt indruk weet te maken. Ik ben er eentje van ‘gameplay boven graphics’, maar als een game er zo goed uitziet als deze, dan is het moeilijk om niet alleen al van de bewegende beelden enthousiast te raken. Sfeervolle verwoeste omgevingen, de diepe groeven in Marcus’ gezicht, de ranzige stukken vlees die overblijven als je een vijand opblaast en de bloedspetters op het scherm als je een tegenstander van dichtbij met de kettingzaagmodus van één van je wapens te lijf gaat. Ach, eigenlijk kun je het aan de screenshots al zien: de game ziet er (nog steeds) heel goed uit.

Niet helemaal gek ook: speciaal voor de PC-versie is de resolutie nog eens opgeschroefd en dankzij ervaringen met de Unreal Tournament 3 demo durfde ik het ook aan om de game in 1680×1050 te spelen. De gebruikte PC was daarbij voorzien van een 8800GTS en een E6600 dual core-processor. Zeker niet de goedkoopste hardware, maar momenteel ook al lang niet meer de duurste en met deze hardware was de game zonder noemenswaardige framedrops goed te spelen. De ingame beelden en ingame cutscenes zien er zelfs beter uit dan de hier en daar gerenderde cutscenes.

Over de cutscenes gesproken: deze zijn ook met zorg gemaakt en vallen op door stijlvolle camerastandpunten, goede animaties van de karakters en passende dialogen. Des te vreemder dus dat het achtergrondverhaal zo weinig aan bod komt. Qua presentatie zit het met de geluiden ook snor, met een bijna epische klassieke soundtrack en prima voice acting.

Gameplay

Gears of War slechts een goed gepresenteerde game noemen is de game echt te kort doen. Naast de gelikte presentatie schittert namelijk een puik stukje gameplay. In de handleiding gaat Epic hier zelfs dieper op in dan op het achtergrondverhaal. De ontwikkelaar wilde namelijk snelle FPS-gameplay combineren met tactische gameplay, die tot dusver voornamelijk relatief langzaam is geweest. In die opzet is Epic zeker geslaagd: de actie verloopt vlot en gladjes, terwijl je zeker tactisch moet nadenken en handelen om heelhuids verder te komen.

Het grootste gedeelte van de tactische elementen zit hem in het kunnen wegduiken achter lage beschutting en het met een wapen in je hand kunnen leunen vanachter hoeken van muren en andere objecten. Het merendeel van de game wandel je door gangen en grotere ruimtes zonder tegenstand, totdat plots de vijand vanachter een hoek of door een opengebroken deur de ruimte binnenstormt en je halsoverkop naar dekking moet rennen. Vervolgens kom je met een druk op de knop gedeeltelijk tevoorschijn uit die dekking en probeer je de vijandelijke eenheden uit te schakelen. Regelmatig verkassen om je tegenstanders te flankeren, terwijl bondgenoten je hierbij helpen is een uitstekende tactiek.

Een goed uitgebalanceerde verscheidenheid aan tegenstanders houdt je hierbij continu scherp: naast normale soldaten die dezelfde tactieken als jij gebruiken zijn er ook kleinere aapachtige wezens die je zonder pardon in redelijke aantallen bestormen en je ondanks hun geringe grootte toch behoorlijk wat schade kunnen doen. Dan zijn er nog snipers en enorme raketwerperdragende wezens die dekking nooit 100% veilig maken. Deze tegenstand wordt je met goede dosering gebracht, waardoor de pacing van de game ook erg goed is. De wapens die je naarmate je vordert krijgt geven ook genoeg afwisseling en het herlaadspelletje maakt vuurgevechten extra spannend. In plaats van simpel op Reload te drukken en het laden af te wachten, kun je namelijk ook op het juiste moment tijdens het herladen nogmaals op dezelfde knop drukken, om een snellere reload en in een bepaald geval zelfs een sterkere aanvalskracht te krijgen; geen overbodige luxe in sommige pittige gevechten. Addertje onder het gras is wel dat als je op het verkeerde moment drukt, je juist langer op het herladen moet wachten.

Het viel mij op dat hoe verder ik in de game kwam, hoe minder dekking in ging gebruiken, tenzij het echt niet anders kon. Daardoor werd de game gevoelsmatig wat makkelijk. Ik speelde echter op de normale moeilijkheidsgraad. Xbox GoW-veteranen zullen mij hier wel voor uitlachen en ik geef ze hier ook wel een beetje voor gelijk. De game is dan in ongeveer acht uur uit te spelen en dat is wat aan de lage kant. Door de weinige afwisseling in het kleurenpalet en het wat hoge hergebruik van aankleding van de levels voelt de game sowieso wat kort aan.

De besturing is ook deels schuldig aan het wat korte levensduur van de game. Deze werkt namelijk heel goed. Je bestuurt Marcus in derde persoonsperspectief kort van achteren, net als in bijvoorbeeld Max Payne. Je loopt met de WASD-toetsen en voert vrijwel elke verdere beweging – wegduiken, dekking zoeken, rennen – met de spatiebalk uit. Richten en schieten gaan met de muis. Precies zoals in alle andere PC-shooters. Ik heb Gears of War ook enkele malen kort op de Xbox 360 gespeeld en ik moet zeggen dat het iets moeilijkere richten met de gamepad de game gelijk een stuk spannender maakt. Zittend op de bank met eventueel een kameraad die ook gewapend is met een controller voelt sowieso wat specialer dan nu het geval is: Gears of War valt op een beeldscherm met muis en toetsenbord wat mij betreft wat minder op tussen al die andere shooters die de PC rijk is. De PC-versie heeft dan wel weer een paar extra levels (grofweg een halve Act), die echter niet de doorslag geven. Met andere woorden: je mist er als Xbox 360-speler niet genoeg aan om de game nogmaals voor de volle prijs aan te schaffen.

Multiplayer

Multiplayer heeft ongeveer hetzelfde probleem: het zit allemaal gewoon goed in elkaar, maar we zijn op de PC al zoveel gewend. De diversiteit aan spelsoorten is genoeg met Warzone, Execution en Assasination (varianten op deathmatch), Annex en King of the Hill (beide gebaseerd op locatiecontrole), maar er is niets vernieuwends te vinden. Van vier spelers per zijde gaat mijn bloed als PC-gamer ook al niet sneller stromen, al maakt het bepaalde matches wel een stuk spannender. Multiplayer kampt momenteel ook nog met een belangrijk probleem: het meeste aantal servers dat ik tot nu toe zag was twee. Wat dat betreft is Gears of War ook in de verkeerde maand naar de PC gebracht, want momenteel zitten de meeste gamers waarschijnlijk Call of Duty 4, Crysis en/of Unreal Tournament 3 te spelen, wat ook wel te verwachten was. Een andere optie is Gears of War net als op de Xbox in co-op te spelen, maar ook hier krijg ik het gevoel dat zoiets op de bank leuker is, vooral om dat je dan indien gewenst naast elkaar kunt zitten en niet twee systemen nodig hebt, waarbij ieder in z’n eigen hoekje moet spelen.

Conclusie

Het is duidelijk waarom Gears of War op de Xbox 360 zo’n grote hit was: grafisch ziet de game er nog steeds uitstekend uit en de gameplay is een heerlijke mix van tactiek en snelheid met prima pacing. Een wat uitgebreider achtergrondverhaal had naar mijn idee echter nog wat meer immersie aan de game gegeven en net dat beetje beter gemaakt. Verder blijft het gevoel steeds opkomen dat spelen op de Xbox 360 net iets leuker is, waardoor ik het eindcijfer niet dat van de Xbox-versie kan laten evenaren. Desondanks is het nog altijd een dikke aanrader voor fans van het shootergenre.