Company of Heroes: Opposing Fronts

Met Company of Heroes liet ontwikkelaar Relic ons vorig jaar proeven van een uiterst intense en tegelijkertijd zeer complete RTS-game in WOII-setting. Is deze standalone uitbreiding op de markt losgelaten om het kassasucces van het origineel nog wat aan te dikken, of is dit wel degelijk een waardige expansion?

Vijandige fronten

Opposing Fronts is een standalone uitbreiding die twee compleet nieuwe facties uit de doeken doet, zijnde het Britse 2nd Army en het Duitse Panzer Elite. De twee zijdes zijn totaal verschillend uitgebalanceerd. De Britten beschikken bijvoorbeeld over een ijzersterke verdediging en kunnen met stevige artillerie en anti-tank troepen flinke klappen uitdelen aan de tegenstander. Ze kunnen behoorlijk profiteren van ervaren officieren die in een bepaalde radius bonussen kunnen verschaffen aan medestrijders. Deze officieren kunnen door ervaringen op het slagveld in rank stijgen en bijgevolg nieuwe abilities vergaren die in teamverband zeer lucratief zijn. Naast de verdedigende talenten van de Britten zijn ook de constructiemiddelen van de factie een noemenswaardig aspect. Met loopgraven die eender waar gemaakt kunnen worden, allesvernietigende houwitsers en verdekt opgestelde mortieren kunnen ze de tegenstander aardig verrassen. Bovendien hebben ze geen basis, maar mobiele trucks die zich over vrijwel heel het slagveld kunnen verplaatsen. De uitbuitingspunten van de Britten nestelen zich echter in de bewegingssnelheden van de troepen. Vergeleken met de uiterst snelle Blitzkrieg-aanvallen zijn ze qua mobiliteit namelijk zo traag als een schildpad met een hersenbloeding.

En dat brengt ons meteen bij de Duitse Panzer Elite. Met de nadruk op voertuigen en snelheid is deze factie uitermate geschikt voor de liefhebbers van run-and-gun tactieken. Het is een zijde die bedoeld is om tanks en opeengehoopte infanterietroepen onder het doodsvonnis te schoffelen. De standaard troepen van de Duitsers schieten namelijk met stevige Panzerschrecks, automatische geweren en zelfs mortieren als ze in een voertuig zitten. In combinatie met hun snelle tanks kunnen ze eenvoudig door uitgestrekte gebieden walsen teneinde vijandig territorium in te palmen. Een andere unieke feature van de Duitse Panzer Elite is dat alle eenheden de mogelijkheid hebben om voertuigen te repareren, hetgeen een aangename feature is tussen de schotsalvo’s door. In het opbouwen van strategische verdedigingspunten hebben ze echter weinig troeven achter de hand. Ze beschikken over halftracks, militaire voertuigen die na enkele updates opgesteld kunnen worden en inkomsten genereren, maar daar houdt het ook mee op.

Luftwaffe en Canadian Artillery

Beide facties beschikken over een eigen driekoppige Commander Tree waarmee je de betreffende tactiek kunt perfectioneren. De Britten kunnen investeren in de Royal Canadian Artillery, Royal Commandos en Royal Scottish Engineers. De Royal Canadian Artillery biedt zwaarbepantserde artillerie-regimenten en mobiele artillerie platformen die je kan neerpoten om met krachtige salvo’s dood en verderf te zaaien. De Royal Commandos tappen uit een ander vaatje. Deze Commandos zijn zeer gedreven in het lastig vallen van vijandige infanterie en kunnen bovendien een lichtgepantserde Tetrarch tank via een Hamilcar Glider oproepen. Zolang dit zweefvliegtuig zich op slagveld begeeft is het mogelijk om specifieke eenheden te produceren zoals weapon crews. Daarnaast is het tevens mogelijk om met deze Glider berichten van de Asmogendheden te onderscheppen en bewegingen van vijanden te traceren. De Royal Scottish Engineers ten slotte kunnen drie varianten op de Churchill Tanks produceren en verbeteringen aanbrengen aan bijvoorbeeld het mobiele hoofdkwartier.

Ook de Duitsers hebben een ontwikkelde Commander Tree, bestaande uit Tank Hunters, Luftwaffe en Scorched Earth. De Tank Hunters zijn ideaal om (je raadt het nooit) tanks op een explosief koekje te laten trakteren. Dit gebeurt niet alleen met schrikwekkend grote tanks, maar ook met mijnen en anti-tank wapens waarmee infanteristen wel raad mee weten. De Luftwaffe is vooral bedoeld om de verdediging tegen luchtaanvallen te versterken middels Flaks die agressief het luchtruim bestoken. Daarnaast kan je met de Luftwaffe heuse gronddoelen platbombarderen en parachutisten droppen. Ten slotte is er nog Scorched Earth, waarmee je strategische punten onschadelijk kan maken. Zowel de tegenstander als jijzelf kan de basis hierdoor niet meer gebruiken, en deze tactiek maakt zich dan ook zeer nuttig als je aan de winnende hand bent. Daarnaast kan je ook listige boobytraps in gebouwen plaatsen om de tegenstander onverwachts te overdonderen.

Caen en Arnhem

Een veelgehoord kritiekpuntje van het origineel was dat er slechts één campagne in de singleplayer modus zat, waardoor je niet in de huid kon kruipen van de Duitsers. Relic heeft in Opposing Fronts hier verbetering aangebracht door twee totaal verschillende campagnes af te leveren. Met het Britse 2nd Army (aangevuld met enkele verdwaalde Canadezen) tracht je Caen te bevrijden door via de stranden van Sword, Gold en Juno op te rukken en de stad veilig te stellen. De campagne van het Duitse Panzer Elite heeft niks te maken met de strijd in Frankrijk. In deze campagne moet je de Amerikanen en Britten weerstand bieden in de grootste airborne invasie uit de geschiedenis: Operation Market Garden. De geallieerden rukken in de campagne op naar Arnhem, alwaar je een dodelijke strijd moet uitvechten.

Expansion van formaat

Met al de bovengenoemde feiten en het geweten dat het originele Company of Heroes een van de meest intense RTS is die we ooit hebben mogen aanschouwen, hoeft het natuurlijk niet te verbazen dat Relic wederom een geweldige game heeft neergezet. Opposing Fronts mag dan officieel een standalone uitbreiding heten, het aanbod wat je krijgt voorgeschoteld biedt veel meer dan wat we tegenwoordig binnen deze term rekenen. Met zeventien beklemmende missies krijg je feitelijk zelfs meer voorgeschoteld dan het origineel! Daarnaast krijg ook nog meer diversiteit door de twee verschillende zijdes, plus een verbeterde versie van de Essence Engine, die de pracht en praal van de veldslagen naar een hoogtepunt tilt. En wat te denken van de briljante stemacteurs die het realisme nog wat extra kracht bijzetten en je het gevoel geven midden in een strijd te zijn beland waar de mortieren om je oren vliegen. Om nog maar te zwijgen van het sublieme multiplayerluik, waarin je met vier facties elkaar de strijd aan kan binden en dat wederom garant staat voor uren spelvermaak.

De twee nieuw geïntroduceerde zijdes zijn elk uniek en prima uitgebalanceerd voor een eerlijk en voldane online strijd. Maar knagen er dan helemaal geen minpunten aan dit spektakel? Toch wel. Om maar te beginnen met de flinke systeemeisen. De laadtijden zijn zeker niet mals en al wil je dan ook vanuit de menuschermen direct in het spel belanden, is het zeker geen overbodige luxe om in bezit te zijn van minstens 2GB RAM of een multicore processor. Daarnaast is Opposing Fronts niet alleen bedoeld voor de echte liefhebbers van strategie games, maar ook voor de ervaren spelers die al de smaak hebben geproefd van het origineel. De AI van de tegenstander is duidelijk opgeschroefd en dat vertaalt zich dan ook meermaals in totaal onverwachte en frustrerende confrontaties. Al met al mogen we dus concluderen dat Opposing Fronts de ideale uitkomst biedt voor gamers die maar geen genoeg konden krijgen van het origineel. Daar gaat m’n nachtrust weer…