Rainbow Six: Vegas

De PlayStation 3 mist volgens velen een echte topgame, maar wanneer deze console voorzien wordt van Rainbow Six: Vegas gaat mijn tactische hartslag omhoog en begint de actievolle adrenaline te stromen. Is deze game het wachten waard geweest? Ga snel mee op avontuur met deze review…

Geduld

Het dient gezegd te worden dat ons geduld aardig op de proef is gesteld. Rainbow Six: Vegas verscheen immers vorig jaar al voor de PC en Xbox 360 en nu, alweer ruim een half jaar later, is de PlayStation 3 pas aan de beurt. Toegegeven, deze console is nog niet zo heel lang in Europa te verkrijgen, waardoor voor ons de game alleen schitterde door afwezigheid bij de launch line-up. Voor zowel de PC als de Xbox 360 wist Rainbow Six: Vegas al hoge ogen te gooien en het wachten op deze game werd hierdoor, als eigenaar van een PS3 zijnde, de afgelopen tijd zeker niet minder vervelend. Maar genoeg getreurd, Team Rainbow is nu dan eindelijk gearriveerd op Sony’s console en het is hoog tijd om zelf eens in de actie te duiken!

Leider

Voor iedereen die, om welke reden dan ook, nog niets heeft meegekregen van Rainbow Six: Vegas, volgt nu even het verhaal in vogelvlucht. Als Logan Keller, leider van de speciale eenheid Team Rainbow, mag je vuile klusjes opknappen zodra er sprake is van een terroristische dreiging. Samen met twee goed getrainde teamleden moet je elke situatie op een tactische manier zien uit te buiten en in deze game heb je die tactieken weer hard nodig. Tijdens een missie in Mexico krijg je te horen dat er iets goed mis is met het gezellig nachtleven van Las Vegas, want een groep terroristen is daar druk bezig om de boel onveilig te maken. Aan jou de taak om dit tot een passend einde te brengen, waarbij je ook nog eens regelmatig onschuldige burgers moet zien te bevrijden.

Niet echt een diepgaand verhaal, maar een dergelijke tactische game hoeft het daar ook niet van te hebben. De gameplay neemt toch een veel grotere rol op zich en dit is in deze versie van Rainbow Six: Vegas opnieuw subliem te noemen. Allereerst het meest tactische aspect van de game: je teamgenoten. Je twee strijdmakkers zijn voorzien van een heerlijke mate van A.I. waardoor je echt een team bent en niet bezig hoeft te zijn met het herstellen van domme acties van je computergestuurde vrienden. Het gaat echter niet allemaal vanzelf, want jij bent immers de leider van het team en dus zul je orders moeten geven.

En oh wat gaat dat toch geweldig. Je kunt je twee makkers naar vrijwel elke plek in de omgeving sturen om zo de tegenstander te omsingelen of te flankeren, maar ook de invallen in afgesloten ruimtes gaat bijzonder soepel. Je positioneert je teamleden bij een deur en dan is het aan jou de keus om te bepalen hoe je naar binnen wilt gaan. Eerst een rookgranaat? Of toch gewoon een flinke trap tegen de deur en schieten op alles wat beweegt? Deze mate van keuzevrijheid is werkelijk ongekend en legt de tactische verantwoordelijkheid van deze game volledig in jouw handen. En als je je team wat meer vrijheid wilt geven, dan kan je ze door op select te drukken de order ‘weapons free’ meegeven. Hiermee zullen ze zelf actiever reageren op vijanden en ook zeker niet schromen om zelf het vuur te openen.

Tempo

Oké, je hebt dus zelf volledig de controle over je team en het zijn jouw eigen beslissingen die de tactiek bepalen in een situatie. Maakt dit de game dan een gemakkelijk tussendoortje? Absoluut niet! Op de standaard, normale moeilijkheidsgraad is het doorlopen van Rainbow Six: Vegas al een pittige kluif en voor de gamer die echt diep in het spel wil duiken kan je het niveau zelfs nog een tandje opschroeven. Op deze manier blijft de game erg uitdagend en is het zeker niet mogelijk om als een standaard shooter door alle gangen heen te rennen en als een bezetene in het rond te schieten.

Dit gegeven is misschien tevens iets waar je rekening mee moet houden, want het tempo van een dergelijke tactische shooter ligt uiteraard wat lager dan de gewone knalfeesten. Je zult de situatie moeten overzien, beslissen hoe en waar je je teamleden gaat inzetten en zelf moet je natuurlijk ook nog de juiste positie innemen. Achter elke gesloten deur kan immers een volgende gevaarlijke situatie schuilen en dus zal je moeten werken volgens het OPA-principe: Observe, Plan en Assault.

Observeren

Het plannen en uitvoeren van aanvallen hebben we nu al wel besproken, maar tot dusver heb ik eigenlijk een aspect nog overgeslagen: observeren. De ‘O’ uit het OPA-principe is iets om niet te onderschatten, want het gaat verder dan een vluchtige blik op de map van je omgeving. Als je voor een dichte deur staat weet je immers nog niet wat je te wachten staat en ook je map zal je hier geen dienst kunnen bewijzen. Tijd om een handige gadget er bij te halen: de Snake Cam. Met deze kleine camera kan je onder deuren doorkijken en ongemerkt alvast zien hoe de situatie ervoor staat. Niet alleen is het met deze optie mogelijk om het aantal terroristen te tellen waar je korte metten mee moet maken, maar je kunt in de Snake Cam-modus ook vijanden ‘taggen’. Hiermee kan je jouw teamleden de opdracht geven om zich als eerste op een bepaalde terrorist te richten. Wel zo handig als je een kamer moet binnen stormen waarin een terrorist iemand onder schot houdt. We willen toch niet dat hij van schrik alsnog de trekker overhaalt, dus geef je je team de opdracht om hem als eerste uit te schakelen.

Op de PlayStation 3 kan je de Snake Cam besturen via de motion control van de Sixaxis-controller. Dit blijft naar mijn mening een heikel punt van de console, want ook in deze game verloopt dit niet heel lekker. Het rondkijken in een ruimte vergt weinig precisie en zal niet echt hinder ondervinden van deze besturing, maar het taggen van vijanden is toch wat minder handig. Toch went alles en kan dit meer gezien worden als een klein schoonheidsfoutje.

Compleet

Over de rest van de besturing kan ik alleen maar vol lof zijn, want naast het fijne systeem om orders aan je team te geven, is ook de besturing van je eigen personage prima uitgewerkt. Het zoeken van dekking achter objecten, het iets omhoog komen uit je dekkingspositie om gericht te schieten, het customizen van je wapens…alles is heel goed te beheersen in deze game. Dit maakt Rainbow Six: Vegas tevens een prima game om eens kennis te maken met het fenomeen tactical shooter, mocht je nog nooit iets uit dit genre hebben gespeeld.

Toch kent de game nog een hele grote meerwaarde: de multiplayer. De avonturen uit de singleplayer houden je al wel een aantal uren zoet, maar ook op de lange termijn kan je veel plezier beleven dankzij de uitgebreide multiplayer. Standaard zijn er al diverse spelmodi en maps beschikbaar en het PlayStation Network doet prima dienst om je online ook lekker uit te leven. Tel daar nog eens bij op dat deze versie al voorzien is van de eerste uitbreiding met nieuwe spelmodi en maps, waar Xbox 360-gamers voor moesten betalen, dan kan je alleen maar concluderen dat deze PS3-versie je een zeer complete ervaring voorschotelt.

Conclusie

Rainbow Six: Vegas heeft zich eerder al bewezen voor de PC en Xbox 360 en doet dat nu nog eens meer dan dunnetjes over op de PlayStation 3. Grafisch is alles prima verzorgd, de besturing verloopt (op de Snake Cam na) werkelijk briljant en naast een zeer vermakelijke singleplayer haal je met deze game ook genoeg online-plezier voor de komende tijd in huis. Aangezien we het hier over een multiplatform game hebben gaat het me wat te ver om van een echte PlayStation 3-topper te spreken, maar deze tactische shooter geeft je toch een ongekend fijne ervaring die je zeker niet mag overslaan.