Virtua Fighter 5

Bij de introductie van de PlayStation 3 had menig fan van vechtgames toch stiekem wel gerekend op een nieuwe Tekken. Helaas is die nog niet voorhanden, waardoor Virtua Fighter 5 om de hoek komt kijken. Welke indruk deze game heeft achtergelaten, lees je in deze review…

Geweld

Het is haast een Siamese tweeling te noemen, de PlayStation en een bijbehorende Tekken-game. Toch blijven PS3-bezitters momenteel steken bij de download van Tekken: Dark Resurrection en mag het echte grove geweld geleverd gaan worden door Virtua Fighter 5. Ook niet bepaald een vervelend alternatief, als je afgaat op de prestaties van de voorgaande delen. Na het aanmaken van de eerste savegame, wat overigens echt verschrikkelijk lang duurde (lees: minuten), is het dan toch eindelijk tijd om de blitse wereld van Virtua Fighter 5 te aanschouwen.

Blits

En blits is die wereld zeker, wat zo z’n redenen heeft. Allereerst zijn de omgevingen waarin gevochten wordt echt beeldschoon. Nevelige bergtoppen, drukke arena’s…het ziet er allemaal prachtig uit. Misschien een controversiële mening, maar met deze game wordt momenteel wellicht het maximale uit de PlayStation 3 getrokken op grafisch gebied. Druppels spatten op als je een tegenstander in een plas water slaat en ook heuse kringen in het water zijn te zien als je er doorheen beweegt. Het is dat je nog moet vechten, want soms is het alleen al een leuke bezigheid om te zien hoe mooi en gedetailleerd Virtua Fighter 5 is.

Ook de personages zijn prima verzorgd en blinken eveens uit wat betreft details. Spieren zijn zichtbaar, bij de ouwe vechters zijn rimpelige gelaatstrekken te bespeuren en het jonge, vrouwelijke schoon is echte high-definition porno om naar te kijken. Hierbij zijn de screenshots wel aardig, maar staar je daar zeker niet blind op. De echte schoonheid komt pas tot leven op tv. Het liefst een HDTV natuurlijk. Toch zit er een keerzijde aan deze pracht en praal: het is wel extreem blits. Voor de een is dit waarschijnlijk iets teveel van het goede en de ander zal het gewoon prachtig vinden. Hoe dan ook, de looks van Virtua Fighter 5 zijn in elk geval top.

Bikkels

Dan nu het echte werk, de gevechten zelf. In de Dojo-modus is het mogelijk om flink te trainen en dit is, zeker voor gamers die weinig ervaring hebben met de Virtua Fighter-reeks, een behoorlijke aanrader. Flink rammen op de knoppen in de hoop er diverse combo’s uit te gooien is er niet bij. Hoewel je soms wel wat rake klappen daarmee kunt uitdelen, zal je toch vrij snel de rekening gepresenteerd krijgen en kansloos van de mat geslagen worden. Daarom is het erg handig om eerst even het geduld op te brengen en wat tijd aan de training te besteden. Via het bekende Virtua Fighter-systeem, waarbij je tegen je gezellige, zilverkleurige sparringspartner mag oefenen, kan je aan de slag om de basisaanvallen en diverse combo’s te leren.

De combo’s zijn over het algemeen niet heel gemakkelijk, maar het loont wel als je met jouw favoriete personage een paar sterke acties kunt uitvoeren. De echte grote schade breng je pas toe met uitgebreide, verwoestende aanvallen, waardoor het gewoon lekker is om de pas geoefende combinaties in de praktijk toe te passen. Gewoon wat slaan en schoppen is voor losers, de echte bikkels slaan natuurlijk het liefst zo lang mogelijk aan één stuk door…

Het sleutelwoord bij de combo’s is zoals gebruikelijk timing, wat er ook voor zorgt dat de combo’s een bepaalde moeilijkheidsgraad kennen. Het luistert vaak best wel nauw hoe snel je bepaalde toetsen indrukt, wat het verschil kan maken tussen een heerlijke aanval of een genadeloze afstraffing. Deze timing is echter wel een sleutelwoord geworden van Virtua Fighter 5 en helaas in negatieve zin. De makers van de game zijn van mening dat de timing dusdanig belangrijk is, dat een online-modus niet tot de mogelijkheden behoort. Bij een minimale lag zou de game al onspeelbaar zijn, wat natuurlijk niet de bedoeling is. Dit neemt niet weg dat het gewoon een groot gemis is dat je uitsluitend op offline gevechten bent aangewezen. De offline multiplayer kan natuurlijk wel leuk zijn, maar dan moet je maar net even steeds iemand in de buurt hebben om virtueel mee te knokken. En niets zo leuk natuurlijk als een totaal onbekende eens vakkundig te bewerken.

Overzichtelijk

Het keurkorps van Virtua Fighter 5 bestaat uit een groep van 17 characters. Geen oneindige lijst met vrij te spelen personages en geen dertig verschillende martial-arts vormen. Neen, gewoon een overzichtelijke groep helden en eigenlijk is me dat prima bevallen. Oke, wij Nederlanders houden nu eenmaal graag van een groot assortiment, het liefst hebben we een zo ruim mogelijke keuze, maar hoe vaak speel je eigenlijk met al die personages? Het speelt vaak veel fijner als je van een vechter veel moves kent en dat zal je niet snel gebeuren als je regelmatig van personage wisselt. Je kiest toch meestal 1 personage uit, waarmee je aan de slag gaat en waar je alle krachtige acties van wilt leren om daar echt goed mee te worden.

In de preview haalde ik het fenomeen ‘balansdag’ al even aan, om aan te geven dat het ook zeer belangrijk is dat de personages goed uitgebalanceerd zijn. Het is toch erg vervelend om altijd vast te lopen op dezelfde krachtige acties van een bepaald personage. Gelukkig is dit in de uiteindelijke versie prima voor elkaar gekomen. Hoewel sommige vechters vele koppen groter zijn dan de rest (Jeffrey McWild bijvoorbeeld), wil dit niet betekenen dat je met een paar harde trappen zomaar alles wint. Ook voor het gebruik van deze lomperiken geldt het devies: trainen die combo’s!

Quest

Aangezien we een potje online spelen wel kunnen vergeten, is het meer dan logisch dat we offline wat meer bezig gehouden moeten worden. Sega heeft hiervoor gezorgd door Virtua Fighter 5 te voorzien van een Quest modus. Hierin speel je in een aantal arcadehallen tegen diverse lokale kampioenen. Het niveau is erg wisselend, maar je zult hier best wat tegenstand kunnen verwachten. Toch blijft het maar leuk voor een korte tijd, want in feite brengt het je niets anders dan de gewone Arcade-modus.

Conclusie

Virtua Fighter 5 is een erg lekkere actiegame geworden, die zeker voor de echte die-hard gamer veel te bieden heeft. Het investeren van tijd en moeite in het leren van de combo’s betaalt zich uit tijdens de gevechten, want simpel button bashen is er niet bij. De blitse visuele stijl ligt je of niet, maar hoe dan ook is Virtua Fighter 5 een genot om naar te kijken. Het ontbreken van een online-modus blijft echter als een spook in je hoofd ronddolen tijdens het spelen, waardoor de game verstoken blijft van een echt topcijfer.