NBA Street is al weer aan het vierde deel toe en dat wil wat zeggen over de populariteit van deze sport in games. NBA Street Homecourt is uiteraard wederom geen realistische basketballgame en blinkt weer uit door ‘over the top’-actie. Zal deze game alleen door basketball-superstar-wanabees gekocht gaan worden, of zal een gemiddelde sportliefhebber er ook wat aan hebben? Lees het in deze review.
Jordan-style
Het grote gevaar bij een ‘deel vier’ is dat je, nadat je de game voor een flinke prijs hebt aangeschaft, van alles voorbij ziet komen wat je eigenlijk allemaal al eens gezien hebt. Ikzelf heb bijvoorbeeld altijd geroepen dat alleen Top Spin voldoende is in mijn tennisgame-verzameling, maar recentelijk heb ik mij toch weer laten verleiden om ook Virtua Tennis 3 toe te voegen aan mijn collectie. Verslaving noemen ze dat geloof ik… Ik vermoed dat het zo ook ongeveer zal gaan met basketball games, want hoewel ik geen basketballer ben, behalve dan dat ik onlangs Mario Slam Basketball tot in den treure op de DS heb gespeeld, heb ik wel de indruk dat basketball een razend populaire (game)sport is onder puberend Nederland. ‘What the fuck…!’, moet Electronic Arts dan ook hebben gedacht toen ze aan het vierde deel van deze serie begon, en geef ze eens ongelijk. Voor het gemak hebben ze vervolgens wel alle oude platformen overgeslagen om het basketballminnend gamevolk nóg een reden te geven om deze game dan toch ook maar te gaan halen.
NBA Street Homecourt is dus uitgekomen op de PlayStation 3 en de Xbox 360. Deze nieuwe NBA Street, die uitpuilt van de swingende muziek, sfeervolle basketballomgevingen, vette trucs en coole moves, heeft trouwens weer een prima urban-sfeertje, met het verschil dat de muziek wel wat meer funky is. De ‘Street’ games, waaronder ook de broertjes Fifa- en NFL-street, deden het op dat gebied ook altijd prima, dus we hoeven niet bang te zijn dat we er wat dat betreft slecht van afkomen. NBA Street heeft dit keer de toevoeging Homecourt meegekregen, omdat de game draait om het basketballen op courts waar de beroemde basketballers uit de NBA hun carriere zijn gestart. Dat is dan ook meteen het enige realistische in deze game, want die staat bol van trucs en moves waar Michael Jordan nog het schaamrood van op de wangen zou krijgen. Vergeet dus al je gymlessen en het getob in de sportzaal van school maar snel, want NBA Street Homecourt lijkt een game zonder regels en met meer trucs dan diezelfde gymleraar ooit zou hebben kúnnen verzinnen.
Op het eerste gezicht lijk je te beginnen met een gewone basketballgame waarbij je in drie tegen drie-potjes verzeild raakt. Die indruk verdwijnt als sneeuw voor de zon op het moment dat je de basketballcourts in foute achterbuurten ziet en al helemaal als je de spelers uit de beroemde en beruchte NBA ziet acteren. Overigens hebben we het hier niet alleen over basketballers, maar ook over een stuk of vijf basketalsters. Al deze NBA-sterren lijken te beschikken over welhaast buitenaardse kwaliteiten, maar dat is dan ook precies waar de game om draait. NBA Street Homecourt draait om snelle, intuïtieve actie, waarbij je de ene truc c.q. move met de andere combineert en zo reeksen hot-shot basketball laat zien. Verbaas je dus niet als je speler een dubbele- ja zelfs een driedubbele salto maakt alvorens hij de bal snoeihard in de basket ramt. Ook zullen de hoofdrolspelers niet schromen om elkaar als opstapje te gebruiken om maar zo ver boven de ring, ja zelfs boven het backboard te komen om hierna de basket te teisteren met een dunk die, nadat de speler al hangend aan de ring de bal eronder afgevangen heeft, gewoon nóg een keer wordt uitgevoerd. Je merkt, voor realistisch basketball moet je niet bij NBA Street Homecourt zijn, maar daar hebben ze dan ook NBA 2K7 voor uitgevonden.
Gamebreaker
Nadat je veel, heel veel kick-ass tricks hebt uitgevoerd, zul je merken dat de zogenaamde Gamebreaker-meter volgelopen is en dat betekent dat het tijd is voor een überdunk. Deze wordt aangekondigd door een gekleurde gloed op het scherm, ten teken dat je je genoeg uitgesloofd hebt en je je kunt gaan voorbereiden op een gestoorde dunkactie, waarvoor je uiteraard maar een beperkte tijd hebt. De effecten van een volle gamebreaker-meter zijn dan ook sky-high springende ballers die in de stijl van SSX op een extreme manier hun stunt-dunks uitvoeren. Niet realistisch, wél zeer spectaculair…
Uiteraard kun je ook gewoon basketballen en de moves, trucs en skills gaande de potjes basketball uitproberen. Dit is misschien nog wel het leukste van de game en in ieder geval datgene wat je het langste volhoudt. Hoe gek het namelijk ook klinkt, al dat geram, gespring en gedunk word je op een gegeven moment toch zat. Het is dan leuker om via de normale wedstrijden uiteindelijk het hoogste level te bereiken en de ultieme basketball-legende te worden en de champ van jouw homecourt.
Alles draait in NBA Street Homecourt dus om spektakel en met name de visuele prestaties van deze game (uiteraard geholpen door een van de twee next-gen kanjers) helpen het spel letterlijk en figuurlijk naar een hoog niveau. Uiteraard zijn het vooral de waanzinnige sprongen, salto’s en de daarop volgende dunks die de aandacht trekken als je het over grafische pracht hebt, maar ook de spelers zelf zijn zeer gedetailleerd en herkenbaar, ook al zou ik ze finaal voorbij lopen als ik ze tegen zou komen op ‘straat’. Een goed voorbeeld van de kracht van de Xbox 360 en ongetwijfeld ook de PlayStation 3 is de uitvoering van de zogenaamde ‘alleyhoops’ (voor de leken onder ons, dit zijn dunks waarbij de ene speler de bal opgooit en de ander de bal in de lucht overneemt en in één keer doordunkt) die ondanks dat de afstand tussen de spelers steeds anders is, toch zeer vloeiend op het scherm getoverd worden en één geheel vormen. Het punt wat dan vervolgens gedrukt wordt is ook zeer indrukwekkend te noemen, want daar waar in real life soms alleen het netje beweegt, zul je in NBA Street Homecourt soms denken dat er een aardbeving kracht zeven op de schaal van Richter plaatsvindt. Onbegrijpelijk dat die baskets nog overeind blijven staan zeg maar…
Knoppen
Persoonlijk heb ik nogal moeite met de manier waarop je de trucs daadwerkelijk moet uitvoeren. In vorige delen was dat mogelijk door middel van een thumbstick, maar in deze game heeft die plaats moeten maken voor een knoppencombinatie. En dat is toch vreemd en een beetje wennen. Met een beetje knoppenrammen kom je trouwens ook een heel eind. Het is eigenlijk hetzelfde als dat je bij een stunt met een snowboard een bepaalde knoppencombinatie moet indrukken om de stunt goed te laten lukken. We zien dat wel vaker tegenwoordig in games en ik vind het geen goede ontwikkeling. Het werkt natuurlijk wel maar het voelt niet 100 procent goed. De X- en Y-knop zijn voor de standaard dribbel, maar in combinatie met bijvoorbeeld de schouderknoppen zul je al snel het niveau van lagere school-basketball ontstijgen. Een bal ontfutselen van de tegenstander is niet zo heel moeilijk, tegenstanders opzij zetten ook niet, maar het wordt al weer heel anders om in het heetst van de strijd de bal te behouden als je net een paar ingewikkelde bewegingen hebt gemaakt, laat staan na een buitenaardse dunk. De soundtrack is wel weer helemaal te gek. Ik zei het al, funky-style, relaxte nummers die perfect bij het sfeertje passen. Je hoeft niet eens van het soort muziek te houden om dit goed te vinden tijdens een lekker potje ballen.
Conclusie
Electronic Arts levert weer een game af die overgoten is met het bekende EA-sausje. NBA Street Homecourt is evenwel een zeer geslaagd spel dat misschien wat sneller verveelt dan de gemiddelde sportgame. Realisme is een term die niet in het woordenboek van NBA Street voorkomt en dat is misschien maar goed ook. De game leunt namelijk op de spectaculaire sprongen en dunks, maar ook de sfeervolle (retro-look)graphics en prima online-mogelijkheden helpen dit spel naar een dikke voldoende.
