De grote kerstdrukte is achter de rug. Call of Duty 3, NFS: Carbon en Gears of War zullen samen met de nieuwe Zelda het meest verkocht worden. De Wii is al uitverkocht, de PS3 verzamelt stof. Heb je de hele next-gen boot gemist? Haal dan één van deze oudere games onder het stof vandaan, en voel die nostalgie…
In 1995 zag een nieuwe gamereeks van Ubisoft het licht. Een 2D platform game, waarin je een gekke arm- en beenloze vent met banaan op zijn hoofd moest besturen. The Great Protoon zorgt voor de natuurlijke balans tussen mens en natuur, bijgestaan door de electoons. Op een dag komt Mister Dark en steelt The Great Protoon. Het natuurlijk evenwicht is verstoord en er ontstaan allemaal freaks en ander vijandig tuig die proberen alle electoons te bemachtigen. De taak aan Rayman om dit tegen te gaan. Als beschermengel van deze wereld is het zijn taak de electoons te bevrijden, herkenbaar door de kooitjes met een slot erop.
Rayman biedt verschillende werelden, te zien in het hoofdmenu. Elke wereld bestaat uit zo’n drie of vier levels waarin je de de Electoons moet bevrijden uit hun kooi. De Storyline begint bij Dream Forest, om vervolgens via Band Land, Blue Mountains, Picture City en The Caves of Skops om vervolgens in het laatste level, Candy Chateau, met Mister Dark af te rekenen. De manier waarop je de Electoons bevrijdt is in principe in elk level verschillend. In Band Land, de bekende wereld vol met muziekale elementen, is de ondergrond extreem glad waardoor je al gauw doorglijdt op een vijand, die jou dan met een flinke klap kapot slaat. Level overnieuw starten dus, of bij een checkpoint het spel hervatten. Gelukkig heeft Rayman speciale krachten om de levels te voltooien. Zijn ‘haar’ kan hij gebruiken als helicopter om hoger gelegen gebieden te bereiken, zijn vuist kan ie op meerdere manieren gebruiken om vijanden uit de weg te ruimen en naast deze basiskrachten zijn er ook de tijdelijke krachten. Deze krijg je van de levelhulpjes: Tarayzan, Musician en Alien Joe. Geef je dit karakter een speciaal item dan krijg je een kracht er voor terug, variërend van een superhelikopter tot vuurvliegjes die je helpen bij het verlichten van The Caves of Skops. Gelukkig kun je zelf ook krachten losmaken: haal je een bepaalde upgrade op, dan wordt je vuist goud en sla je nóg makkelijker tegenstanders neer. De beste platformer ooit?
Meer dan vier miljoen verkochte exemplaren. 60 Awards. Vijf jaar oud en nog steeds wordt het gespeeld. Beter dan zijn opvolger Oblivion. Bethesda Software’s meesterwerk.
Hierboven Morrowind in een notendop. Het is de derde game in de Elder Scrolls reeks en komt in 2002 uit op de PC en de Xbox, waar het zijn debuut op maakt. Het verhaal speelt zich af in de provincie Morrowind, op het eiland Vvardenfell. Je komt als vrijgelaten gevangene vrij op het eiland en je dient dan gaandeweg een character aan te maken. Nadat je je identiteit hebt vastgesteld ben je vrij om te gaan. Je staat in een dorpje, kent helemaal niemand, niemand kent jou, hebt geen geld en slechts één opdracht: een papiertje afleveren. Je kan daar zolang mee wachten als je wilt, je kan alles doen wat je maar wilt. Besluit je het papiertje af te leveren, dan heb je een opdrachtgever voor de Main Quest. Het verhaal wordt in minimaal tempo aan de speler voorgeleid, wat ook niet zo gek is aangezien er ongelooflijk veel (achtergrond)informatie bij komt kijken. Een reïncarnatie van de god Dunmergeneraal Nerevar dient met Dagoth Ur af te rekenen, en laat jij nou net een sleutelfiguur spelen in dit hele gebeuren. Helaas moest je vaak hetzelfde doen: die ene bruine vogel uit de lucht rammen, dat wormachtig ding killen of scrolls zoeken in Vivec. De saaiheid zal voor de mainstream gamers een probleem opleveren, en voor die groep is de game sterk af te raden. Vind je jezelf hardcore genoeg, noem je jezelf een rpg-gamer en heb je 100 uur over, dan móét je deze game gespeeld hebben. Een RPG-gamer zonder Morrowind is als FPS-ers zonder Counter-Strike. Het pakt je vast, zuigt je op en laat je de eerste maanden niet meer los. De variatie van de flora en fauna, de meest nostalgische muziek denkbaar, de quests waar je tientallen uren mee bezig kan zijn (wat dus normaal een hele game is…) en het gevoel dat je krijgt als je een quest voltooid hebt maken dit de beste RPG tot dusver, samen met Gothic. De meeste gamers die het aandurfden zullen verslaafd zijn geraakt aan de heerlijk langzame gameplay en het lopen van zuid naar noord, waar je een uur druk mee was. Of de quests voor de Fighters Guild, de Mages Guild en de Thieves Guild. Of de sfeer die de hele game uitademde. Of aan alles.
In 1994 kwam gamedesigner Chris Sawyer met Transport Tycoon, waarin de speler een zo groot mogelijk transportimperium diende op te bouwen. Vijf jaar later kwam er een sequel op deze succesvolle game, ware het niet dat deze een totaal andere setting had en een andere naam droeg.
Rollercoaster Tycoon, het nieuwe prachtkindje van Chris Sawyer, werd in eerste instantie terughoudend ontvangen. Geen extreem hoge cijfers maar meer een goede sim. Achteraf bleek echter de impact van deze game, die nu wereldwijd nog steeds door veel (jonge) gamers gespeeld wordt. In Rollercoaster Tycoon diende de speler een eigen pretpark op te zetten, met als doel de beste van het land te worden. In verschillende scenario’s kreeg de speler een doel, als het halen van een bepaald bezoekersaantal, een tevredenheids-cijfer van de bezoekers of een combinatie hiervan. De ene keer kreeg de speler een kaal stuk grond, de andere keer een goed lopend pretpark met als doel het nóg beter te maken en de andere keer kreeg de speler een oud, vervallen en zeer onsuccesvol pretpark die nieuwe leven ingeblazen diende te worden. Bij het opbouwen van het pretpark moest er met leuke details rekening gehouden worden: het jaargetijde, de intensiteit van attracties, voldoende vreettenten en toiletten. Elke bezoeker lijkt zijn eigen karakter te hebben, aangezien ze soms al boos worden omdat de eerste attractie tegenvalt. Zulke woedende types in je park moeten hun agressie kwijt en besluiten alle bankjes en prullenbakken in je park te vernielen. Gelukkig is hier ook aan gedacht, aangezien je jouw eigen personeel aan kan nemen. Tuinmannen, schoonmakers, monteurs en security zijn de mogelijkheden, waarna al snel blijkt dat je ze allemaal nodig hebt. Andere bezoekers vinden het namelijk niet zo lekker om in het kots van een medebezoeker hun veel te dure patat op te eten. Trekt je park weinig bezoekers, dan kun je daar wat aan doen door marketing campagnes op te zetten of door geld te lenen waardoor je meer attracties kan bouwen die de bezoekers wél aanspreken. De prijs van elke faciliteit/attractie is ook in te stellen, waardoor je lekker veel winst kan maken. Maak het echter niet té hoog, want dan zullen de bezoekers naar de concurrent gaan en lijkt jouw missie onhaalbaar geworden.
Zover komt het natuurlijk niet: jij hebt de meest intense achtbanen, de meest kindervriendelijke spookhuizen en het lekkerste, vetste eten van alle parken. Is dit het geval, dan krijg je een onderscheiding en zal het bezoekersaantal een gigantische stijging ondergaan. En dat brengt dus weer lekker veel geld in het laatje…
