Need for Speed: Carbon

Met Need for Speed weet EA zich steeds weer nieuwe jonge gamertjes te verschaffen. De gamers die al een tijdje langer meegaan vonden het vroeger nog wel cool… tot ongeveer het vijfde deel. Totdat het grote uitmelken begon: en ook dit jaar moeten we er weer aan geloven met NFS: Carbon. Is het meer van hetzelfde, of een coole nieuwe game?

Klassen

Met het komst Most Wanted maakte de Need for Speed serie haar debuut op een next-gen console, de Xbox 360. Het was niet baanbrekend, en viel zelfs bij een deel (van met name de fans) tegen. Dit najaar is Electronic Arts gekomen met een nieuw deel: Need for Speed: Carbon. De subtitel slaat op het tunen van je favoriete wagens, wat regelmatig gepaard gaat met het aanbrengen van een carbon motorkap of een ander onderdeel van carbon. Het tunen in dit deel is beter dan ooit: je hebt de keuze uit legio onderdelen, die elk afzonderlijk naar eigen wensen aan te passen is. Je kan de dikte van de velgen aanpassen, de mate waarin deze naar binnen staan en de grootte is ook nog aan te passen. Hieruit blijkt al dat de kans op een unieke auto nóg groter is, wat leuk is als je via Live speelt. Ook is er aan mensen met een eigen smaak gedacht, waardoor het aantrekkelijker wordt voor gamers die het nu wel zat zijn om elke keer een Eclipse of een Impreza te tunen. Deze keer zijn de beschikbare auto’s onderverdeeld in drie verschillende klassen: de Tuners, de Exotics en de Muscles. Ben je een fan van een Corvette of een Lamborghini, dan zul je al snel bij de Exotics terecht komen. Ben je iemand die later een Dodge Charger in zijn garage wil, het liefst met zo groot mogelijke banden, dan zijn de Muscles iets voor je. Heb je na Underground deeltje één en twee en Most Wanted nóg niet genoeg van het oppimpen van bescheiden sportieve auto’s, dan zal jou Carbon-garage gevuld zijn met auto’s uit de Tuner klasse.

Team

In elke Need for Speed game tot nu toe reed je voor jezelf. Respect verdienen, geld binnenhalen en steeds weer je garage induiken om verder in het wereldje te komen waren de primaire behoeftes. Dit keer race je echter niet meer voor jezelf, je hebt namelijk meerdere teammaten. Elk teamlid heeft zijn bepaalde kwaliteit, en ook dit is weer opgesplitst in drie verschillende soorten. Je hebt de keuze uit een Blocker, Drafter en een Scout. De Blocker beukt rivalen net zo lang tot ze deels uit de weg zijn geruimd, vaak doordat deze tegen het overige wegverkeer worden gebeukt. Het is vaak handig als deze Blocker voorop rijdt aangezien ze dan je directe concurrent kan blokkeren waardoor jij vrij baan hebt richting de eindstreep. De Scout is er om steegjes en tussendoorweggetjes te verkennen, wat vaak helpt om flink wat tijd te besparen. Helaas heb je hier niets aan als je toch al eerste ligt, aangezien de scout dan niet voor je rijdt en je er dus geen voordeel uit kan halen. Tenslotte is daar nog de Drafter. Lukt het je maar niet om de eerste plaats op te eisen, dan kunnen deze erg handig zijn. Vaak hebben ze auto’s die kenmerkend zijn door hun hoge topsnelheid, waardoor ze je op het rechte stuk inhalen. Ze zullen zich aan jou tempo aanpassen en voor je gaan rijden, waardoor jij weer achter hen kan rijden en geen luchtweerstand ondervindt. Hierdoor zuig je als het ware naar je drafter toe, waarna je als het ware gelanceerd wordt uit de luchtstroom, waarmee je tegenspelers voorbij kan blazen zonder dat het je veel moeite kost. Kanttekening: door dit teamsysteem is het ook makkelijker om de game uit te spelen. Het is immers geen probleem als jij niet wint, zolang de winnaar maar afkomstig is uit jóu team. Dus als de scout de hele race voorop rijdt en dat ook blijft doen tot de finish, dan heb jij het level voltooid.

Canyon

Het hele spelprincipe is in vergelijking met Most Wanted omgegooid. Het zou handig zijn om niet iedere keer naar een bepaald stukje van de map te hoeven rijden om daar een race te kunnen activeren, dus dit keer heeft EA het anders gedaan. Nog steeds kun je free-roam door de stad rijden terwijl je de Lamborghini’s van de politie probeert af te houden, maar de mate waarin je levels voltooid is aangepast. Elke keer zul je een stukje van de map moeten veroveren, denk hierbij aan het veroveren van de ‘Hoods’ uit GTA: San Andreas. Heb je enkele races in het desbetreffende territorium gewonnen, dan kun je dit territorium veroveren, dus het gebied tot jou eigendom maken, en dan volgt er een beslissingsrace in de canyon. Je zal tegen een eindbaas moeten racen, een leider van het gebied. De eerste keer zul je hem zo lang mogelijk moeten bijblijven, tot de finish. Des te korter je achter hem rijdt, des te minder punten worden er verdiend door hem. In het tweede deel van dit Canyon-Duel rijd jij voorop, en zal de teambaas jou moeten bijhouden. Des te groter de afstand tussen jou en hem is, des te sneller bouwt zijn puntenaantal af. Rijdt hij vlak achter je, dan zal zijn puntentotaal van de eerste race slechts matig slinken. Raakt zijn puntenaantal op dan heb jij de race gewonnen, of als je langer dan tien seconden voor hem weet te blijven. Deze Canyon-Duels leveren een totaal andere spelervaring op, aangezien je in het Canyon Duel geen team hebt, het één tegen één is én op kilometers hoogte rijdt. Dit zorgt voor een mooie skyline, maar ook voor veel gevaar. Je rijdt immers op het randje van een haarspeldbocht, en probeert zo dicht mogelijk bij je concurrent te blijven. Hierdoor zul je regelmatig de grenzen opzoeken en er ook overheen gaan. Letterlijk: vlieg je uit de bocht, dan kun je het shaken en zul je het duel vanaf het begin weer moeten aanvangen.

Slot

Nadat je een autocollectie hebt van een behoorlijke waarde, gebieden hebt veroverd en een leuke crew om je heen hebt verzameld om mee te racen, ben je al een behoorlijk eind op weg. De verhaallijn is in een uur of tien uit te spelen maar gelukkig blijft er genoeg over. Er zijn challenges, er zijn quick races waarmee je jou garage uit kan breiden en de politie is ook weer aanwezig. Nog steeds is het klooien met de politie net zo leuk als in Most Wanted: een ontelbaar aantal wagens probeert je bij te houden om vervolgens te arresteren, wat ze echter niet snel lukt. Jij hebt de mogelijkheid gebruik te maken van de omgeving, denk aan het doorrijden van essentiele steunpilaren van een billboard, een silo of misschien wel een tankstation waardoor het hele zooitje in de fik vliegt. Na het spelen van Need for Speed: Carbon is me één ding duidelijk geworden: het spelen met de politie is dè kracht van de NFS-reeks. Qua politieachtervolgingen is er weinig veranderd ten opzichte van Most Wanted, en dat is maar goed ook. Uiteindelijk is Need for Speed: Carbon een redelijke game in een leuk jasje: de interface is schitterend, de politie zorgt voor een leuk sfeertje en de tussenfilmpjes zijn het aankijken waard. Het is allemaal nét een stukkie beter dan Most Wanted, en gelukkig is dat genoeg voor flink wat uren speelplezier.