Kingdom Hearts 2

Het is vijf uur ’s nachts, of iets daarover heen, en ik kom thuis van een doorsnee avondje, nachtje, soms ochtendje stappen. Ik plof op bed, maar die is niet leeg. Ik gooi wat teringzooi er vanaf en plof opnieuw op bed. ‘Het is niet heel laat’ denk ik bij mezelf en dat staat meestal gelijk aan ‘laat ik nog eens wat gaan doen’. Ik twijfel tussen draaien of een dvd’tje kijken. Gezien het tijdstip kies ik sociaal voor het laatste. Achter mijn National Geographic dvd over leeuwen, welke ik altijd kijk de ochtend na het stappen, vind ik Kingdom Hearts 2. ‘F*ck! Hoe kan ik die vergeten?’ Ik doe hem in mijn PlayStation 2, nadat ik er een dekbed stof vanaf heb gehaald, en speel hem. En speel hem. En blijf spelen. Totdat het licht wordt. En dat is nog geen enkel spel bij mij gelukt.

The story continues…

Voor degene die het eerste deel Kingdom Hearts niet kennen of vroeger meer georiënteerd waren op andere gamegenres (zoals ik), zal het concept een beetje vreemd in de oren klinken. De game Kingdom Hearts is een wereld waarin Disney en Final Fantasy elkaar ontmoeten. Sora, een jonge puber maar eigenlijk nog een kind, bouwt samen met zijn vriendjes Rikku en Kairi een vlot om de wereld te gaan ontdekken en hun saaie leefomgeving te ontvluchten. Op de avond voor vertrek wordt Sora wakker in een vreemde omgeving, alwaar hij Goofy en Donald Duck tegen komt. Zij zijn opzoek naar ‘the chosen of the keyblade’, omdat diegene hen zal leiden naar hun vermiste koning (lees: Mickey Mouse). Sora blijkt de keyblade master te zijn en om de wereld van het kwaad te redden moeten ze elke onderwereld ‘op slot’ doen met de keyblade. Sora start zijn zoektocht naar zijn vrienden, Donald en Goofy naar de koning, samen bevechten ze het kwaad en ooit leven ze nog lang en gelukkig.

Het verhaal in Kingdom Hearts 2 is, zeker wanneer je het eerste deel niet hebt gespeeld, wat moeilijk te volgen, maar wordt desondanks op een fantastische manier verteld. Het eerste deel hoef je niet gespeeld te hebben om het verhaal te kunnen volgen, aangezien er in de game regelmatig flashbacks voorkomen. Sora wordt wakker en weet zich vrij weinig te herinneren. Naarmate de tijd vordert, komen herinneringen mondjesmaat terug. Het zondagochtend gevoel noem ik dat.

Arbeidsovereenkomst

Laat ik beginnen bij de enige fout die deze game maakt. Wanneer je begint aan het avontuur, krijg je een fantastische introductiefilm te zien. Ik heb werkelijk nog nooit zo’n mooie introductiefilm gezien van welke game dan ook. De fout zit hem in dat je hem alleen ziet als je aan een avontuur begint. Ik wil hem 5x achter elkaar zien als de game opstart! Tijdens het filmpje hoor je de fantastische stem van Hikaru Utada, liefkozend Hikki genoemd, met het nummer Sanctuary. De trailer moet je nu verplicht gaan video googlen. Zoek het liefst de Japanse versie, aangezien het nummer in het Japans net even gelikter klinkt. Niet alleen het introductiefilmpje ziet er fantastisch uit, ook de cut-scenes en de in-game graphics zelf zien voor PlayStation 2-begrippen buitengewoon goed uit. Maar we zijn natuurlijk niet anders gewend van Square Enix.

Het belangrijkste in de game is nog altijd het vechten, aangezien Kingdom Hearts een actie RPG is. Dat betekent dus niet dat Kingdom Hearts 2 een simpele hack and slasher is. De gameplay biedt meer diepgang dan alleen simpel hakken. Zo is er bijvoorbeeld de mogelijkheid om samen te werken met je teamgenoten, de zogenaamde Drive Form. Na een fusie met Donald kun je zweven en spells naar de tegenstanders schieten, een fusie met Goofy levert behoorlijke snelheid en een high jump op en een fusie met beide resulteert in snelheid wat bijna niet meer te volgen is. Later in de game verkrijg je nog andere forms, maar die ga ik uiteraard niet verklappen.

Daarnaast zijn er ook nog samenzweringen met andere Walt Disney figuren mogelijk. Naast een samenwerking (Donald dan wel Goofy wordt dan even gepasseerd) is het ook mogelijk om een drive form met deze Disney figuren te doen, met vaak krachtige moves van dien. Voorbeelden van arbeidsovereenkomsten van Sora en Disney’s zijn Aladdin, Simba, Jack Sparrow, het Beest and many, many more.

Conclusie

Bij deze stop ik per direct met de beoordeling van Kingdom Hearts 2. Het is al vrij snel duidelijk dat dit spel gewoonweg een pareltje is. Alles klopt en echte minpunten kan ik niet bedenken. De game ziet er, zeker voor PlayStation 2-begrippen, retestrak uit. De camera werkt lekker, het vechten is goed uitgewerkt, het verhaal is boeiend, het leveldesign is afwisselend, maar bovenal: de game is fris. Het is weer eens iets anders. In de hele shitload aan spellen tegenwoordig zitten nog maar weinig gedurfde concepten. Nou had Kingdom Hearts zich natuurlijk al bewezen, maar de game blijft uniek in zijn soort.

Ik heb nog maar weinig spellen gespeeld die mij zo mee zogen als Kingdom Hearts 2. Ondanks dat ik geen die-hard RPG speler ben, is dit een van de beste games die ik ooit gespeeld heb en dat is denk ik het grootste compliment wat je een game kunt geven. Yakuza wordt betiteld als ‘dé laatste Playstation 2 knaller’. Onzin, voor ons Europeanen is Kingdom Hearts 2 de klap op de vuurpijl, de kerst op de taart, de tieten in de bh en dé game die je gespeeld moet hebben voordat je je PlayStation 2 begraaft.