Contacten onderhouden is niet alleen een tijdrovende bezigheid, het heeft ook nog eens grote voordelen. Zo kom je nog eens iets te weten, zie je dingen waar anderen nog wel even op moeten wachten maar vooral kunnen we door dit soort meetings GamersNet nóg beter en aantrekkelijker maken. Vorige week stond Ubisoft op het programma.
Gamersnet meets Ubi
Vorige week vrijdag waren we te gast bij Ubisoft in De Meern. Op zich niets bijzonders, ware het niet dat er ons beelden in het vooruitzicht waren gesteld die maar weinig gamers, maar ook niet alle journalisten hadden gezien. Helemaal top is het natuurlijk dat je er ook nog eens live-commentaar bij krijgt van de Product Manager van Ubisoft. Wij waren er dus klaar voor. Ongeduldig betraden we dus het gespiegelde gebouw op een industrieterrein aan de rand van De Meern. Waar we moesten zijn werd al snel duidelijk want waar de meeste bedrijven op de verschillende etages er maar saai uitzagen had Ubisoft er voor gezorgd dat er weinig aan de duidelijkheid te wensen overliet waar men zich bevond. Een levensgrote King Kong verwelkomde ons op vriendelijke wijze en zo betraden wij het territorium van Ubisoft Nederland.
Nadat we welkom waren geheten door Michiel Verheijdt, Leon Winkler en Martijn Kroonstuiver en we waren voorzien van een goeie bak Ubisoft-koffie namen we plaats in de pressroom in afwachting van wat komen ging. Uiteraard gingen onze gesprekken over GamersNet, over Ubisoft en natuurlijk vooral over games en hoe we in de toekomst elkaar nog beter kunnen bedienen… Het resultaat zullen jullie ongetwijfeld later gaan merken. Maar gamers in hart en nieren als we zijn, zaten we natuurlijk vooral te popelen om méér te zien van Sam Fisher en wel in de vorm van de E3-code van Splinter Cell Double Agent, die voor ons klaar stond in de sfeervolle pressroom. Beamer aan… licht gedimd… pennen in de aanslag…
Keuze-Sam
Er is inmiddels al veel bekend over wat Sam Fisher allemaal uit moet gaan vreten in Double Agent. Dit nieuwe deel moet vooral vernieuwend zijn en al helemaal niet lijken op Splinter Cell, Pandora Tomorrow en Chaos Theory. Lastig natuurlijk, want Sam heeft inmiddels al een indrukwekkende schare fans waarvoor Splinter Cell 86 nog niet gek genoeg zou zijn. Toch siert het Ubisoft dat ze met deel vier een hele andere weg in willen slaan, daar waar de ontwikkelaar al bekend stond om het feit dat ze met de voorgaande Splinter Cell-games voor elk afzonderlijk platform al voor elk wat wils uit de Ubi-hoed toverde en niet gemakzuchtig aan het poorten sloeg. Hulde daarvoor.
Het verhaal van Double Agent begint nogal tragisch want Sam verliest zijn dochter door een ongeval. Triest allemaal natuurlijk, maar vooral een poging van de makers om Sam een menselijk gezicht te geven. Sam werkt nog steeds voor de NSA, de supergeheime spionagedienst en juist op het moment dat hij op het punt staat een vakantie te boeken, komt er een nieuwe opdracht binnen. Sam krijgt de mogelijkheid om als NOC te fungeren. Deze term staat voor Non Official Cover en dat klinkt ons, Splinter-fans, natuurlijk alweer als muziek in de oren. Deze keer ga je infiltreren in een terroristische organisatie genaamd John Brown’s Army en moet je je plaatsje verdienen in een nogal dubieuze wereld die bol staat van de keuze’s. Keuze’s zeg je…? Yep, Sam krijgt de nodige dillema’s voor zijn kiezen en dat is wel nodig ook want zijn leven én het al dan niet slagen van de opdracht staan op het spel. Sam is namelijk deeeeep under cover, dus zal hij twee partijen tevreden moeten stellen en niet al te veel opvallen tussen al die ruige boys die met droge ogen iemand omleggen. Nu is Sam ook geen doetje, maar ga er maar aan staan… meteen aan het begin van het spel krijg je al de eerste keuze te maken. Je bevindt je in een ruimte samen met enkele terroristen en je krijgt de keuze om een willekeurig persoon af te knallen. Tja… probleempje voor Sam. Wat doe je? Doe je je voor als één van de boys en pomp je deze persoon wat lood in zijn lijf? Of laat je je gevoelige kant zien en laat je het geweld over aan een van je zogenaamde vrienden? In beide gevallen zal de game een andere wending nemen, al zullen de keuzes niet heel veel invloed hebben op het spelverloop. Op de vertrouwensband tussen Sam en de terroristen en de NSA anderzijds echter des te meer.
Zweet
Grafisch zal Splinter Cell Double Agent weer een topper worden. Zweetdruppeltjes parelen van Sam’s gezicht af, littekens zijn zichtbaar op Sam’s karakterkop die voor de gelegenheid maar eens gemillimeterd is. De reden dat je nu een goed zicht kunt krijgen op de kop van Sam is niet alleen omdat de graphics wederom verbeterd zijn maar ook omdat Sam in deze Splinter Cell missies bij daglicht te verwerken krijgt. Lokatie van dienst is Kinshasa, voor de aardrijkskundigen onder jullie, de hoofdstad van Congo. Sam loopt hier als een echte Rambo rond in een khaki legerbroek en t-shirt met een vette zonnebril op zijn gebruinde hoofd. Deze zonnebril werkt ook echt als een zonnebril en daarmee kun je dus het zonlicht wat minder fel maken zodat je de bad guys in Kinshasa beter van repliek kunt dienen.
Double Agent kent nog veel meer vrijheid dan de eerste drie delen. Waar je in de eerste drie Splinter Cell-games dacht veel vrijheid te hebben, zul je versteld staan van de mogelijkheden die je zult krijgen om bijvoorbeeld het Kinshasa-level te voltooien. De game is dan ook zelden echt scripted, hoewel het uiteraard in sommige stukken niet anders kan. Zo zul je op een gegeven moment een straat over moeten steken terwijl er zich een levensgrote tank op je pad bevindt. Hier is het echt niet mogelijk om deze tank te passeren zonder dat je de juiste list verzint, want de tank schiet altijd raak. Het plein wordt uiteindelijk op Pandora-wijze ongezien overgestoken. De wapens van Sam zijn trouwens als vanouds. Nieuw is dat je beschikt over heat-vision die door het vizier van je wapen zichtbaar is (één van de wapens lijkt trouwens verdacht veel op een Rainbow Six-exemplaar en zou zo geleend kunnen zijn van collega Loiselle, Price, Weber of Ding Chavez himself).
Meer moorden
Splinter Cell Double Agent staat dus bol van de vernieuwingen. Een belangrijke verandering is dat de missies vanuit het hoofdkwartier worden gespeeld. Na een missie keer je dus terug naar HQ en zul je een nieuwe opdracht ontvangen. Pikant detail is dat Sam in Double Agent een relatie gaat krijgen en deze dame gaat dan ook de inzet worden van één van de vele keuze’s die Sam moet gaan maken. Het mag duidelijk zijn dat we niet jaloers hoeven te zijn op Sam, want hij zal voor echte dilemma’s komen te staan. Daar staat tegenover dat hij zich meer dan ooit mag uitleven en meer kills mag maken dan waarover hij in de vorige delen ooit had gedroomd. Voor de gamer die zich graag in het donker verstopt is er ook goed nieuws. De vage lichtmeter rechtsonder in beeld is namelijk verdwenen en bij het ontbreken van een Head-Up-Display zul je nu weten of er intensiever naar je gezocht wordt of dat je nog steeds onzichtbaar bent door een lampje op de schouder van Sam. Simpeler kan haast niet: groen is ongezien, geel is gezien en bij rood kun je maar beter een savegame laden óf maken dat je wegkomt.
Uitkijken
Splinter Cell Double Agent heeft zoals gebruikelijk weer een heel arsenaal aan nieuwe moves. Ik noem alleen al het trappen van een gat in ijs. Sam zag er nog nooit zo sexy uit in een wit pak. Daarnaast heeft Sam eindelijk zijn zwemdiploma gehaald, want in Double Agent gaat de stoere NSA-agent eindelijk te water. Kennelijk heeft hij het reddend zwemmen daarbij overgeslagen want Sam deinst er niet voor terug om zo nu en dan een terrorist in het water te trekken en hem daar vervolgens een handje te helpen. Ook vanuit de lucht kun je vanaf nu een Fisher verwachten want Sam heeft kennelijk zijn sky-dive angst overwonnen en stort in een level waarin hij op zee een tanker moet overnemen vanuit de lucht op zijn doel af. Helaas voor hem zit het niet mee en weigert de parachute zodat je met je lockpicking-skills de reservechute moet openen. Je kunt, als je het overleeft, nog steeds kiezen voor een stealthy aanpak of voor een brute, meer gewelddadiger manier van opereren kiezen.
Toekomst
Als we deze nieuwe Splinter Cell zien, is natuurlijk de eerste vraag waar het heen moet met deze serie. Het is niet realistisch om te denken dat men maar oneindig door kan gaan met deze franchise. Gelukkig heeft Ubisoft zich dit na Chaos Theory gerealiseerd en komen de vernieuwingen precies op tijd. Uiteraard denkt men al diep na over wat we voor het gemak maar Splinter Cell 5 zullen noemen. Meer nieuws over Double Agent zullen we te horen krijgen op de XO6 in Barcelona op 27 en 28 september en nu we het toch over datums hebben, het is ook wel een keertje fijn om een releasedatum uit de mond van een uitgever te horen. Daarom bij deze: Splinter Cell Double Agent ligt in de winkels op 19 oktober voor de PC en Xbox 360. De PlayStation 2-, GameCube- en Xboxversies moeten een weekje langer wachten tot 26 oktober. Rest natuurlijk nog de vraag of de PlayStation 3 nog aan de beurt gaat komen. Het antwoord daarop was simpel maar duidelijk: ‘Niet nu’, en daar moeten we het dan maar mee doen, maar een goed verstaander heeft maar een half woord nodig. Ook een koppeling tussen de PC en de Xbox 360 voor wat betreft multiplayermogelijkheden kunnen worden gevat onder de noemer toekomstmuziek, maar het is inmiddels wel duidelijk dat Microsoft hier druk doende mee is, zodat we ook gevoeglijk aan kunnen nemen dat dit plaats gaat vinden.
Ubisoft omschrijft het speelgevoel bij Splinter Cell Double Agent alsof je een goede film aan het spelen bent. Gezien de beelden die wij zagen in De Meern vertrouwen we hier volledig op. Hij staat bij mij in ieder geval bovenaan mijn verlanglijstje.
