World Racing 2

Niet alleen de verkoopcijfers van het eerste deel waren laag, de cijfers van de pers eveneens. World Racing deel 1 was nou niet een succes te noemen. We geven World Racing 2 in een nieuwe ronde een nieuwe kans. Eens even kijken of de sequel kan verbeteren wat het eerste deel fout deed.

Arcade of simulatie

We komen momenteel om in de goede race games. Wil je realisme op je pc, dan heb je het almachtige GTR. Wil je realisme op je console, dan heb je Forza Motorsport (Xbox), Gran Turismo (Playstation 2) en Project Gotham Racing 3 (Xbox 360). Heb je zin in wat minder realisme en meer het oh-god-wat-ga-ik-snel gevoel, dan is er nu Need for Speed: Most Wanted, ook voor bijna alle platformen. Als je dan écht loeihard wilt gaan, is er tevens nog Burnout: Revenge.

En dan ben ik ongetwijfeld nog enkele titels vergeten. Kortom, om op te vallen met een racegame, moet je tegenwoordig van hele goede huize komen. Playlogic komt met een sequel op een nou niet zo heel fantastisch spel, World Racing. World Racing 2 moest zowel realisme/simulatie- als arcadevertier bevatten. Daar maakt Playlogic direct de grootste fout. Je kunt je beter specialiseren op één ding, aangezien er anders spellen zijn die dat ene ding veel beter doen. Nou moet je simulatie en arcade in het geval van World Racing 2 niet als een onwijs verschil zien. Het enige verschil tussen de twee is dat de auto bij simulatie gewoonweg minder grip heeft.

Een soortgelijk probleem zit hem in de AI van je tegenstanders. Nou is die van nature (moeilijkheidsgraad hoog of laag) al niet zo bijzonder sterk. Wanneer je bijvoorbeeld een andere racer probeert af te snijden, is het enige wat hij zal ondernemen terug duwen. Dit hebben we wel eens anders gezien in bijvoorbeeld Gran Turismo waarbij de tegenstander remde, terugschakelde en je vervolgens over de andere zijde inhaalde. Bij World Racing 2 probeert de tegenstander zich weer terug op de lijn te duwen met als gevolg geen spannende actie en weinig sfeer. En natuurlijk voor hem een ontmoeting met bijvoorbeeld een lantaarnpaal.

Music manager

Direct nadat je World Racing 2 opstart heb je een goedkoop plastic smaakje in je mond. De muziek is werkelijk zo gevarieerd dat je er kierewiet van wordt. De ene keer zit je naar een lekker clubsoundje te luisteren (wat volgens mij ook de juiste keus zou zijn geweest bij deze game), terwijl je de volgende keer zit de bouncen op bijna-metal. Om over de zenuwachtige drum ’n bass nog maar te zwijgen. Door het ontbreken van licentiemuziek en een bepaalde sfeer, hoeft de game echter niet afgeschreven te worden. Door in de map van het spel nummers te plakken kan eigen (passende!) muziek worden toegevoegd. Zeker een goede optie aangezien ‘passende’ muziek natuurlijk een smaak is. En over smaak valt te twisten.

Ondanks dat deze toevoeging ook niet nieuw is (kijk bijvoorbeeld alleen al naar de mogelijkheden met je Xbox met bijvoorbeeld GTA) viel er bij mij direct iets op wat wél nieuw was. Bij Need for Speed Most Wanted zijn de neonpijlen in de bochten saai en dat is een onzichtbare muur ook. In World Racing 2 is dat totaal anders. De pijlen in de bochten geven vaak aan of je een bocht te hard in gaat of niet. Wanneer dit gebeurt kleuren de pijlen oranje of in het ergste geval rood. Kan de bocht met gemak genomen worden, dan kleuren de pijlen blauw en groen. Met de juiste lijn kan een bocht in het geel genomen worden. Het idee is leuk, maar het haalt natuurlijk wel het gevoel van een simulatie weg.

Balans is zoek

Playlogic heeft bij het maken van World Racing 2 te graag een afwisselende game willen neerzetten, waardoor balans ontbreekt. De racer profileert zich noch als simulatie-, noch als arcaderacer. Race je in simulatie, dan storen de grote pijlen aan de weg je. Race je in arcade, dan vraag je jezelf soms af wat je op een circuit doet. Tevens is de gameplay van arcade vele malen saaier; op het ene moment heb je gigantisch veel grip en in een seconde ben je het vervolgens kwijt. De uitdaging bij arcade is niet zozeer het winnen van een race, maar het onder controle krijgen van de besturing. Dat kan volgens mij nooit de bedoeling van een game zijn.

Dan heb je nog de spanning die ontbreekt. Nos in een auto hebben we al gezien en een handrem bocht veroorzaakt vaak een halve rotatie. Daardoor zit je onderuitgezakt World Racing 2 te spelen met de pijltjes waardoor het, onder andere door de AI, een hele gewone recht toe recht aan racer is geworden. We hebben het allemaal al gezien en in de meeste gevallen nog beter ook.

Conclusie

World Racing 2 wordt pas interessant als de snellere bakken tot je beschikking komen. Toch blijft het allemaal een beetje plastic aanvoelen en kan ik het gevoel niet onderdrukken dat de game voor kinderen gemaakt is. In arcade is de racer flut en in simulatie is het allemaal al eens beter gedaan. Grafisch is de game evenmin in balans. Het wegdek is met de juiste lichtinval schitterend, maar de struikjes aan de zijkant aan de weg of het water lijken wel in paint gemaakt te zijn. Kortom, de game mist diepgang en balans om vele van ons voldoende te boeien. Je neefje doe je echter met dit spel een groot plezier!