Call of Duty: Finest Hour

Call of Duty op de pc hebben mij heerlijke uurtjes bezorgd, even als de expansion die daarop volgde. Kort na de release van diezelfde expansion zou er een titel uitkomen voor de consoles, waar ik erg benieuwd naar was. Zouden ze het weer flikken en weer een topgame neerzetten? Zou ‘ie ‘Call of Duty-waardig’ zijn? Of wordt het een kansloze verschijning en moet Call of Duty maar weer gauw terug naar de pc?

Het eerste wat opvalt als je Finest Hour speelt is de grafische pracht. De game begint gelijk bij misschien wel de bekendste slag van de WO II; de slag om Stalingrad. Je dobbert in een bootje terwijl je naar een immense stad toe vaart, welke totaal in puin ligt. Door de rook en het vuur van de gebouwen heen vliegen bommenwerpers. Boven aan de heuvel die je moet gaan bestormen maaien Duitsers je kameraden met grote aantallen neer. In je eigen boot springen soldaten overboord die niet durven te vechten; ze worden door je eigen officiers neergeschoten. Ondertussen gaat de verstrekking van munitie op het land door, één op de twee personen krijgt een rifle. Het gebeurt allemaal tegelijk en het is allemaal zo mooi. Zonder enige vorm van een hapering zit je regelrecht in de Sovjet Unie waar je al in je boot volledig om je heen kunt kijken. Stalingrad is een echt hoogtepunt in de game.

Het had niet zo hoeven zijn
In Finest Hour zit niet echt een verhaal, aangezien je de rol aanneemt als soldaat van Amerikaanse, Engels of Russische afkomst. Misschien was het leuker geweest als er werd gekozen voor één van de drie en dat je in een team zat dat je leerde kennen, want nu voelt het telkens maar weer nieuw aan. Met elk personage speel je een aantal missies, die overigens erg afwisselend zijn. Call of Duty biedt gevarieerde oorlogssituaties, die uiteenlopen van close combat tot van een afstand sniperen. Toch heeft het spel net iets waardoor het niet blijft boeien. Het is dat ik mijn review moest af hebben, maar uit vrije wil verder spelen zat er voor mij niet in. Op een moment heb je het wel gehad met de game en zullen verder ontwikkelingen je een worst wezen.
Dit komt mede door de technische mankementen, zoals wapens die door de muur steken en de buitengewoon slechte AI van de tegenstander. Naast deze technische mankementen zitten er ook in de gameplay een aantal dingen die absoluut beter hadden gekund. Het duidelijkste voorbeeld is dan het aantal save-points. De game maakt gebruikt van bepaalde punten in het spel die je moet bereiken, waarna het dan pas mogelijk is om de game eventueel te saven. Heb je veel van die punten, dan is het prima. Heb je er way to short, dan heb je Call of Duty. Vooral na de meest moeilijke gevechten en ook op de meest onhandige momenten is het nou nét niet mogelijk de game te saven. Dit is echt een heel groot minpunt waar de game gewoon punten laat liggen. Fouten die niet hadden gehoeven.

Een ander puntje is het aimen. Natuurlijk is van PC naar console een overstap die niet altijd de gameplay ten goede komt, maar het richten bij close combat is toch wel erg irritant. Wanneer je richt komt je ingevoerde actie maar langzaam opgang, waarna het vervolgens weer te snel gaat om nog een beetje te kunnen richten. Close combat komt dan ook vooral neer op sprayen. Het richten op afstand met een rifle is in tegenstelling tot close combat weer wel goed uitgewerkt. Na een beetje oefenen heb je dat wel onder controle en is het geen punt meer waar je je aan ergert.

Conclusie
Call of Duty speel je erg lang, maar dat komt niet omdat er zoveel levels zijn. De ware reden hiervoor is dat de save points te ver uit elkaar liggen, waardoor je een hele reeks gevechten moet winnen. Je doet zo lang over het spel omdat je namelijk optimaal gebruik maakt van de map; je speelt het immers 5 keer voordat je je savepoint haalt. Dit haalt op een uitermate irritante wijze de snelheid uit de game, om je tenen te krommen.
Ook het respawnen van de vijand doet de game niet veel goed. Simpel weg iedereen uitroeien door ze neer te maaien helpt niet; die vervelende mannetjes blijven uit het gebouw komen.

Naast de gameplay is ook het geluid geen sterk punt in de game. De schoten klinken verre van zoals ze moeten klinken en granaten klinken alsof je met een pollepel op een snelkookpan met antiaanbaklaag slaat. De voice acting van de Russen is bovendien bijzonder slecht. Amerikanen hebben hetzelfde bij Russen als Nederlanders bij Surinamers: veel te overdreven.

Een langere review zit er gewoon niet in; Call of Duty had gewoon nooit de overstap moeten maken naar de console. Het is tot op de dag van vandaag nog de meest erkende WO II PC shooter en Activision had het daarbij moeten laten. Misschien dat Finest Hour een leuke expansion op de pc was geweest, maar de consoles hebben tegenwoordig veel meer in zich. Ik zelf had het liever anders gezien, want helemaal onafhankelijk ben ik niet (ik ben groot CoD fan). Door simpele fouten is dit spel gewoon irritant om te spelen.