Beyond Good and Evil

Beyond Good and Evil, wat moet je met zo’n titel? Wat betekent het en wat voor een spel is het? Een goed spel. Een fantastisch spel. Waarom? Dat lees je in deze review.

Nietzsche
Als je Beyond Good and Evil vertaald naar het Duits, dan krijg je ‘Jenseits von Gute und Boese’, een titel die ook gebruikt werd voor één van de werken van de Duitse filosoof Friedrich Nietzsche. Toen ik de titel enkele maanden geleden in het nieuws zag verschijnen, dacht ik dan ook dat het een game zou zijn die probeerde mee te liften op de titel van dat boek. Sterker nog: ik dacht dat het een stoffige RPG of wazige RTS was…STOM! STOM! STOM! Beyond Good and Evil is geen van beide, het is zelfs één van de beste games die ik in tijden gespeeld heb!

Adventure plus
Beyond Good and Evil komt van Michel Ancel, de creatieve geest achter Rayman. Net als in Rayman speelt alles zich af op een lieve/schattige/kiddy wereld, waar veel verschillende wezens in harmonie samen leven, totdat een vijand van buiten de rust ruw verstoort. Daar houdt de vergelijking echter op, want de Rayman-serie is een serie platformgames en Beyond Good and Evil is een soort adventure. Een ‘soort’ adventure? Ja, omdat het adventure-element de verbinding is tussen allerlei verschillende minigames waaruit BG&E feitelijk bestaat. Zo moet je foto’s maken, racen in hovercrafts, op platformachtige wijze hindernissen nemen of tegenstanders ontwijken, ongezien langs bewakers sneaken, puzzeltjes oplossen…bijna te veel om op te noemen. Het mooiste van al die minigames is dat ze allemaal bijzonder goed zijn uitgewerkt, waardoor het bij geen van alle lijkt dat ze ‘even’ zijn toegevoegd om de gameplay wat rijker te maken. Geen enkel onderdeel van de game is dan ook vervelend te noemen, zelfs al ben je geen fan van bepaalde onderdelen. En dat is toch een hele prestatie! Ook de besturing van de game, die vrijwel volledig in 3rd person wordt gespeeld, verdient een pluim. Er zijn niet veel andere games te noemen waarin een 3rd person view gebruikt wordt en waar je met een muis en toetsenbord toch zo goed kunt spelen. Overigens wordt je ook echt gedwongen muis en toetsenbord te gebruiken, want joypadsupport ontbreekt totaal. Dat is best vreemd voor een game die ook op alle grote consoles verschijnt, maar dankzij de goede uitgewerkte besturing zul je een joypad niet missen.

De waarheid
Zoals gezegd is het adventure-element dat stukje van de game dat al het andere verbindt. Het verhaal bij die adventure begint met de dagelijkse praktijk voor hoofdrolspeelster Jade, bewoonster van de planeet Hillys. Hillys wordt al jaren geplaagd door aanvallen van de DomZ, een zeer agressief buitenaards (of eigenlijk: buitenhillysch) ras en vandaag is het ook niet anders. Aan het begin van de aanval laat Jade’s elektriciteitsleverancier echter weten, dat ze de rekening niet betaald heeft en dus wordt de stroom afgesloten. Het krachtveld dat haar en haar medebewoners van de vuurtoren waarin ze leeft normaal beschermt, gaat dus niet aan en enkele DomZ slaan in en beginnen Jade’s huisgenoten te kidnappen.Op dat moment neem je de besturing over in de eerste minigame, een soort 3D beat ‘em up. Na het gevecht krijgt Jade, die freelance journalist blijkt te zijn, een bericht waarmee ze geld kan verdienen: ze moet alle dieren op de planeet fotograferen en voor iedere foto krijgt ze direct betaald. Dit is een minigame die de hele game lang duurt, maar die niet direct met het verhaal te maken heeft. Het is wel een onderdeel van de game die de speelduur wat verlengt, als je er tenminste voor gaat alle foto’s te maken. Het echte verhaal is het onderzoek naar de waarheid: wie of wat zijn de DomZ en waarom heeft het leger, de Alpha Sections, ze nog niet verslagen? Om de waarheid aan het licht te brengen moet Jade foto’s maken van zowel de DomZ als de Alpha Sections om zo alle andere bewoners van Hillys in te lichten. Daarvoor moet Jade een hoop sluipen, ontwijken, vechten en zelfs racen, op locaties die één voor één ontsloten worden naarmate je verder komt.

Zeven jaar en ouder
Ondanks de zeer serieuze ondertoon van het verhaal is Hillys grafisch toch een enigszins kiddy sprookjeswereld, die door veel vrolijke kleuren en lief aandoende landschappen en gebouwen gekenmerkt wordt. De figuren die je tegenkomt zijn vrijwel allemaal dieren uit onze wereld, die rechtop lopen en kunnen praten. Misschien dat daardoor en door de afwezigheid van bloed en echt geweld deze game een rating heeft van 7+, al is het verhaal in mijn ogen daar soms iets te volwassen voor. Wat kinderen van zeven jaar flink helpt, dat is de ondersteuning voor Nederlands in Beyond Good and Evil. Elke keer bij het starten van de game kun je namelijk kiezen om alles in het Nederlands te spelen en dan is ook echt alles vertaald. Zelfs savegames die je een keer ervoor nog in het Engels hebt gemaakt zijn naar het Nederlands vertaald. Ook de gesproken teksten zijn dan in het Nederlands. Een aantal bekende Nederlandse (stem)acteurs, die ook vaak te horen zijn bij nagesynchroniseerde tekenfilms, zorgen er hier ook voor, dat de kwaliteit van de game zeer hoog is.

Conclusie
De laatste keer dat ik een game als Beyond Good and Evil speelde, was in 1998 toen ik Little Big Adventure 2 had gekocht. Beyond Good and Evil lijkt hier in zoveel opzichten op, dat ik het zelfs het officieuze derde deel in de LBA-serie wil noemen. LBA-fans die net als ik op het echte derde deel zitten te wachten, moeten nu direct opstaan zonder de browser af te sluiten en meteen naar de winkel rennen om Beyond Good and Evil te halen. Mogelijk staat er dan al een lange rij in de winkel, want ook de rest van de gamers mag deze titel niet aan zich voorbij laten schieten. Tenzij je iets tegen sprookjesachtige werelden of steengoede gameplay hebt natuurlijk…