Max Payne

Je bent een agent in dienst van de politie van New York. Je zit undercover bij de mafia om zo achter de waarheid van de slachting van je familie enkele jaren terug te komen en dan wordt je baas vermoord. De politie zit achter jou aan en de mafia komt er ook achter wie je werkelijk bent en zo zitten beide dus ineens achter jou aan. Tijd voor gerechtigheid. Tot dusver zit je dus in een plot van een actiefilm die door de meeste filmrecencenten (lees: zij die ‘the English Patient’ goed vinden en ‘Mission: Impossible 2 afkraken) gelijk met 1 ster op een schaal van 20 de film de grond in rammen.

The Matrix, John Woo and a good engine too!
Wat doen de meeste filmproducenten om dat soort films toch enigszins goede kritieken en, veel belangrijker, veel bezoekers te laten krijgen? Juist: ze nemen een goede regisseur, zoals bijvoorbeeld John Woo. Deze van oorsprong Aziatische regisseur maakt van elke actiescène een waar balet door iedereen met twee pistolen tegelijk te laten schieten en ze ook nog eens heel stijlvol te laten bewegen. Je kent waarschijnlijk wel twee van zijn werken: Face/Off en Broken Arrow. Om de film dan nog mooier te maken kun je er ook nog een bepaalde soort actie in gooien, zoals een vleugje Matrix: je laat in bepaalde scènes de actie vertragen en zo krijg je een hele aparte ervaring.

De gameplay van Max Payne bestaat dan ook voor een belangrijk gedeelte uit bovengenoemde actie. Je zult namelijk op bepaalde punten in het spel ineens de snelheid zien dalen, waarbij de camera ook nog eens om Max heen draait, zodat je de optimale controle over de actie hebt. Wie ‘warp time’ in Requiem heeft gevonden of de ‘Lazy Matrix’ mod voor Unreal Tournament heeft geïnstalleerd, weet waar ik het over heb. Je zult ook als je een heel goed schot geplaatst hebt een herhaling (al dan niet in slow motion) te zien krijgen en je zult ook de kogels uit een sniperrifle tot aan hun doel kunnen volgen. Ook zul je met twee pistolen tegelijk kunnen schieten en bestaat je arsenaal verder uit nog een heleboel andere wapens, zoals shotguns en machinepistolen.

Om dit allemaal op het scherm van je computer te kunnen krijgen heeft Remedy (de makers) de Max FX engine ontworpen en gebouwd. Kenners kennen deze engine al langer: het is de engine die gebruikt wordt om 3DMark 2000 van MadOnion zijn werk te laten doen. Deze engine is in staat om hele realistische en vooral ook heel gedetailleerde beelden op het scherm te toveren. Zo kun je zelfs het serienummer van Max’ pistool lezen als deze redelijk dicht bij de camera komt. De omgevingen maken het spel helemaal af. Max Payne speelt zich af in de onderwereld van New York en zes van Remedy’s medewerkers zijn speciaal naar the Big Apple afgereisd om daar (onder begeleiding van bodyguards) de omgevingen vast te leggen. Ze kwamen met 5000 foto’s en ruim tien uur filmmateriaal terug van onder andere het vrijheidsbeeld, lege crack huizen en de wolkenkrabbers. Dat staat in ieder geval garant voor echt bestaande omgevingen en van het geluid van de videofilm kon ook nog eens een goede soundtrack worden gemaakt.

De cutscenes worden echter niet in deze omgevingen gerendered, maar (net als in MDK 2) als 80 comic tekeningen getoond, die geïnspireerd lijken te zijn door Scott Hampton.

Wachten, altijd maar wachten!
Persoonlijk vind ik het verhaal van Max Payne geen bezwaar, want het geeft gewoon een goede reden om keiharde actie te kunnen gebruiken. De vertragingseffecten en action replays (herhalingen) klinken mij ook als bijzonder goed in de oren en ik kan dus niet wachten tot dit spel op mijn harde schijf staat. Wanneer dat zal zijn is nog maar even de vraag, want net als Duke Nukem 4ever is het spel af ‘als het af is’.