De tiende animatiefilm van Pixar, een spraakmakende, en Award winnende animatiefilm voor jong en oud. Pixar heeft dit keer gekozen voor een (emotionele) kijk op het leven en komt met het originele idee om de hoofdrol te vervullen door Carl Fredrickson, een bejaarde man van 78 jaar oud. Carl deelde samen met zijn inmiddels overleden vrouw een droom om op avontuur te gaan naar Paradise Falls. De steeds ouder wordende man heeft niets meer om voor te leven en het enige wat hem nog lief is, is zijn dierbare huis en spullen van zijn vrouw die ongeschonden zijn blijven staan op dezelfde plek.
Op een dag dreigt Carl zijn huis te verliezen door de modernisering in zijn omgeving en neemt de touwtjes in eigen handen. Door duizenden ballonnen te bevestigen aan zijn huis begint hij zijn reis naar zijn geliefde oord. Onderweg stuit hij op een probleem dat zijn rust voorgoed zou kunnen verstoren. Een verstekeling, padvinder Russel, heeft zich angstig vastgeklampt aan het huis dat zich kilometers in de lucht bevindt. Het jongetje is bekend bij Carl als een lastige en irritante knul die koste wat kost zijn badge bij de padvinders wil verdienen: het helpen van een oudere. De knorrige Carl ziet geen andere oplossing dan hem mee te nemen naar Paradise Falls, eenmaal daar aangekomen blijken de twee elkaar hard nodig te hebben.
De film wekt in het begin emotionele gevoelens op, het levensverhaal van Carl en zijn vrouw vliegt voorbij en hebben samen zoveel meegemaakt dat ze hun droom niet hebben waargemaakt. De liefde en zoetsappigheid spat van het scherm. Gecombineerd met het avontuur en de ‘slechterik’ is het een typisch kinderverhaal met een goede afloop.
Conclusie
Ondanks dat het een animatiefilm is, is het zowel voor jongeren als ouderen te bekijken. Het begrip wat je op voelt komen wanneer Carl gedwongen is zijn huis te verlaten, of wanneer zijn vrouw beseft dat ze geen kinderen kan krijgen is uit natuurlijke medeleven. De vreemde technologische snufjes, bevestigd aan een roede honden, zijn weer enkel voor de verbeelding van kleine kinderen. Honden die kunnen praten via een kastje, terwijl het een animatiefilm is, is dat nodig? Pixar heeft zich in ieder geval wederom bewezen met een juweeltje bij de verzameling, al was de film niet beter dan de voorgangers Wall-E en Ratatouille.
