Al eerder kregen legendarische horrorfilms als Psycho, The Texas Chainsaw Massacre en Carrie een remake en nu is het de beurt aan Poltergeist om in een nieuw en modern jasje gestoken te worden. Monster House en City of Ember regisseur Gil Kenan durfde het aan om deze klassieker aan te pakken en om een nieuw publiek kennis te laten maken met het verhaal dat oorspronkelijk geschreven en bedacht is door niemand minder dan Steven Spielberg. Is deze remake in tegenstelling tot eerder genoemde remakes wel de moeite waard of toch zonde van je tijd? Lees het hieronder.
Het verhaal volgt het gezin Bowen. Eric (Sam Rockwell) en Amy (Rosemarie DeWitt) verhuizen samen met hun drie kinderen naar een buitenwijk, in de hoop een nieuw en gelukkiger leven op te kunnen bouwen. Het wordt ze echter al snel duidelijk dat er iets niet klopt aan het huis. Alle elektrische apparaten lijken al snel een eigen leven te leiden en de jongste telg van het gezin, Maddie (Kennedi Clements), lijkt vooral aangetrokken te worden door de boze geesten die er in het huis rondspoken. Uiteindelijk wordt het kleine meisje door de doden meegenomen naar een andere dimensie. De ouders besluiten vervolgens de hulp in te roepen van een aantal mensen die verstand hebben van paranormale zaken, in de hoop hun dochter levend terug te krijgen.
Waar je in de film in 1982 nog een flinke dosis suspence voor je kiezen kreeg is er in deze nieuwe versie, vooral in de tweede helft, veel gebruik gemaakt van veel herrie, veel schrikeffecten en veel te veel computer geanimeerde beelden. Ook wordt er meer getoond van de geestenwereld dan in het origineel, wat ten koste gaat van de suggestie en laat dat nu net hetgeen zijn wat horrorfilms zo spannend maakt. De wat oppervlakkig en niet uitgewerkte karakters zorgen helaas niet voor een goed tegenwicht.
Deze nieuwe versie neemt helaas ook niet de tijd voor leuke en onverwachte momentjes, waardoor je kan gaan meeleven met de karakters. De film lijkt met een speelduur van negentig minuten soms dan ook flink afgeraffeld. Zo zonde, want dat is iets wat in de oude film juist heel goed werkte. Het bizarre is dat de regisseur zelf ook in een interview heeft gezegd dat het origineel nagenoeg perfect is en hij niet wist of hij de essentie van de film opnieuw zou kunnen overbrengen. Hij heeft vervolgens aangegeven dat hij na het lezen van het nieuwe script van David Lindsay-Abaire (Robots, Rise of the Guardians) wel volledig vertrouwen had in de remake.
De muziek in de film is goed, maar helaas weer niet zo goed als in het origineel. De 3D effecten voegen niet heel veel toe, op een paar kleine momenten na.
Verhaaltechnisch zit ik ook nog met een aantal vragen na het zien van de film. Waarom gaat een gezin, waarvan de vader net werkloos is en inmiddels redelijk vaak aan de drank zit, verhuizen, met alle extra stress die daarbij komt kijken? Daarnaast, waar halen ze het geld vandaan? In het origineel is de vader een succesvolle makelaar die zich allerlei luxe kan veroorloven. In deze versie zorgt deze nieuwe ontwikkeling dus alleen maar voor een groot vraagteken. Daarnaast blijven de meeste karakters wat oppervlakkig. Vader lijkt het verdwijnen van zijn jongste dochter tevens niet eens zo erg te vinden als dat je zou denken en tienerdochter Kendra is een stereotype puber die haar elektronica het belangrijkste op de wereld vind. Hoewel de karakters niet sterk zijn ligt dat vooral aan het script en niet aan het acteerwerk, want daar is weinig op aan te merken. Vooral de kleine Kennedi Clements doet het goed. We hebben als laatste nog het middelste kind, Griffin (Kyle Catlett), die overal bang voor lijkt te zijn.
Voor wie het verhaal nog niet kent en het origineel nog niet heeft gezien zal deze film een stuk vermakelijker zijn dan voor liefhebbers van de klassieker. Ik vind het jammer dat ik steeds terugkom op het vergelijken van de twee, maar door maar een aantal hele kleine afwijkingen in het script wordt me helaas niet echt een keuze gelaten. Ik beoordeel hem echter wel als een op zichzelf staande film en dan is hij door het sterke basisverhaal toch zeker niet slecht en erg vermakelijk. Ik geef hem daarom 3 sterren.
