Hoewel de naam Final Fantasy zelfs bij veel niet-gamers in de hersenen is opgenomen als “dat typische Japanse spel met van die mannetjes met rare kapsels”, is er in het land van de rijzende zon nóg een RPG-serie die steeds meer op gelijke voet komt te staan met de eerdergenoemde grootmacht. Namco Bandai’s Tales-reeks krijgt dan wel de mogelijkheid over een minder immens budget dan Final Fantasy, maar de verkoopcijfers liegen er niet om: de games zijn groot. Echt vaste voet aan Westerse wal is nog niet echt gezet, want met de spellen blijkt vooral een niche marktaandeel te worden voorzien. Tales of Xillia zal hier geen verandering in aanbrengen, maar de vraag is of we dat erg moeten vinden.
Geen F, maar X
In het derde kwartaal van 2012 bracht Namco Bandai eindelijk Tales of Graces f naar Europese bodem en hoewel de game zeker beschikt over veel kwaliteit, bleek het grafische aspect niet echt te scoren. Hoewel dit niet stoorde, was het toch een resultaat van het oppoetsen van een game die oorspronkelijk op de Nintendo Wii verscheen. Tales of Xillia is echter van de grond af aan opgebouwd voor de PlayStation 3 en een eerste blik op de game weet dit al gelijk duidelijk te maken. Felle kleuren en oog voor detail: dit is hoe Tales-games eruit horen te zien.
Desalniettemin lijkt de gameplay van Xillia sterke overeenkomsten te vormen met Tales of Graces f en dat is allerminst erg. In de real-time gevechten kunnen personages weer reguliere en speciale aanvallen aan elkaar koppelen en wordt ontwijken en counteren goed beloond. Wel is een nieuwe feature toegevoegd, namelijk de mogelijkheid voor twee personages om samen nog sterkere vaardigheden op tegenstanders los te laten. Bovendien keert Overlimit uit Tales of the Abyss en Tales of Vesperia terug. Dit alles lijkt een diep, doch belonend, vechtsysteem op te leveren.
Volwassen
De Tales-reeks speelde al veel langer met thematiek als de scheidslijn tussen goed en kwaad, racisme en gaan voor je eigen pad of voor het collectief, maar Tales of Xillia lijkt deze volwassen lijn toch een stukje verder te voeren. In het spel kunnen we voor het eerst aan de slag met twee hoofdpersonages: de mannelijke Jude Mathis en de vrouwelijke Milla Maxwell. Vooral laatstgenoemde lijkt voor een interessant plot te kunnen zorgen, daar ze niet als volledig menselijk gezien kan worden en zich niet terughoudt als het op het beschermen van de aarde aankomt. Hiermee kan Namco Bandai wellicht op effectieve wijze de dichotomie van natuur tegenover industrie zetten.
Dat Tales of Xillia sowieso een wat volwassener straatje op lijkt te gaan zoeken wordt nog eens bevestigd door de vormgeving van de game. Voor het eerst zijn gebouwen op ware grootte afgebeeld en ogen de personages, zonder af te doen aan de kenmerkende stijl, een stuk meer volwassen. Nochtans kunnen we door de serieuze kwesties ook nog gewoon grappen en grollen verwachten om de balans er in te houden. Zo is er bijvoorbeeld de twaalfjarige Elize, die de antropomorfische knuffel Teepo meeneemt en deze tevens gebruikt om te vechten. Omdat het meisje nogal verlegen is, neemt de maffe knuffel, die nog het meeste doet denken aan een agressieve, Japanse Muppet, de gesprekken over.
Voorlopige conclusie
Tales of Xillia staat gepland voor 2013 en verschijnt op de PlayStation 3. Met Tales of Xillia zal naar alle waarschijnlijkheid ook geen groot Westers marktaandeel worden bereikt, want de game is in essentie nog veelal hetzelfde als diens voorgangers. Dat is allerminst erg, want deze schitterden dankzij kwaliteit. Bovendien beschikt Tales of Xillia over genoeg eigenschappen om in 2013 bij de top van het JRPG-genre te kunnen worden geschaard. Onze hieronder afgebeelde barometer wijst dan ook overduidelijk naar rechts.
Bekijk onze gamepagina om nog veel meer over Tales of Xillia te weten te komen, bekijk screenshots, check video’s en lees al het nieuws.
