Grand Theft Auto: Liberty City Stories

Grand Theft Auto: Liberty City Stories bracht vorig najaar het Grand Theft Auto-concept naar een handheld, en slaagde daar dik in. Maar wanneer diezelfde game dan weer naar de consoles wordt gehaald, voelt dat dan niet als een downgrade?

Het succesverhaal van Grand Theft Auto hoeft uiteraard niet herhaald te worden. De game zorgde er mede voor dat de PlayStation 2 zo groot is geworden als hij nu is, en misschien ook wel dat de Gamecube steeds meer het onderspit moest gaan delven door de afwezigheid van deze killer-app. Naast een console bleek het concept ook prima te werken op de PC, maar hoe zou dat zitten met een handheld? Dat is de vraag, en Grand Theft Auto: Liberty City Stories was het antwoord. Deze game bewees dat een grote free-roaming actiegame zoals GTA ook prima wegspeelt op een kleine handheld, met een beperkt aantal knoppen en een beperkt scherm. Er moesten wel een aantal coole dingen geschrapt worden, maar dat namen we maar voor lief. Ook dat het slechts een remake was van Grand Theft Auto III, van ik weet niet hoeveel jaar geleden, namen we maar op de koop toe. Maar wat doen ze nu, daar bij Rockstar? De gestripte versie die dan wel optimaal was voor een handheld, maar duidelijk minderwaardig aan een console-versie, wordt nu opnieuw geport, maar dan naar een console? Is dat niet een kleine stap voor de mens, maar een grote teleurstelling voor de mensheid?

Remake

Zoals gezegd is Grand Theft Auto: Liberty City Stories een remake van Grand Theft Auto III. De game speelt zich af in dezelfde stad en voor fans van dat derde deel is het ook een feest van herkenning. In die game deed je een aantal missies voor een slaafje van de grote maffiabaas Salvatore Leone, genaamd Toni Cipriani. Guess what? De tijd wordt drie jaar teruggespoeld en nu speel jij zelf Toni. Hij komt na een periode van afwezigheid terug in Liberty City en helpt bijvoorbeeld Donald Love om groot te worden, terwijl hij drie jaar later al de big pimp in town was.

Een van de grootste pluspunten van Grand Theft Auto: Liberty City Stories op de PSP tegenover welke Grand Theft Auto-game dan ook was de multiplayer. De minigames varieerden van het vinden van een auto, het besturen van een tank en het aanrichten van de meeste schade, autoraces mét wapens tot aan rampages waarin je zoveel mogelijk mensen moet omleggen, maar helaas. In deze PlayStation 2-versie is dat er allemaal uitgesloopt. Want eerlijk is eerlijk; met je PS2 wil je liever niet online.

It’s GTA, for fuck’s sake!

Toch voelt Grand Theft Auto: Liberty City Stories op de PlayStation 2 niet als een waardeloze game. Waarom niet? It’s GTA, for fuck’s sake! Datzelfde gevoel wat met deeltje drie, Vice City en San Andreas beleefde, had ik nu weer. Verslavende gameplay, de drang om de hele stad te ontdekken, grappige missies, geweldige radiostations, een levendige wereld die boordevol details zit en de vrijheid om bij wie ook maar het bloed onder de nagels vandaan te halen. Ik weet dat het tegenwoordig met zoveel andere games ook kan, maar Grand Theft Auto is toch iets speciaals. Alle puzzelstukjes vallen samen tot een geheel, maar toch is de som der delen meer dan de aparte onderdelen bij elkaar.

Port

Toch is deze game dus niet perfect. Rockstar heeft het er zich wel heel gemakkelijk vanaf gemaakt met deze schaamtelijke port waarbij eerder dingen weggelaten zijn dan dat er toevoegingen te bespeuren vallen. Het enige pluspunt wat ikzelf heb kunnen ontdekken ten opzichte van het draagbare broertje van de console waarop deze game getest is, is de besturing. Die analoge stick van de PSP is namelijk ook niet alles, en de DualShock geeft mij op een een of andere manier toch een vertrouwd gevoel. En nee, ook de graphics ogen wat mij betreft beter op de handheld. Wanneer je namelijk een wat grotere tv hebt worden de grove kartels, lelijke textures en de beperkingen van de engine toch wel erg duidelijk. Er is nauwelijks verbetering te zien ten opzichte van Grand Theft Auto III, en dat is jammer, zeker als we alweer vijf jaar verder zijn.

Radio
Wat wel weer een goed punt is, is het geluid. Ook deze game zit weer helemaal vol met allerlei grappige radiostations, zoals Chatter Box en een nieuwszender met de meest onnozele dingen die deze aardbol ook gekend heeft. Daarnaast zijn er uiteraard ook weer de bekende radiostations, zoals Rise FM, K-Jah, Flashback FM en Head Radio, met de bekende gelicenseerde muziek. Aangezien deel drie zich rond de milleniumwisseling afspeelde moet Liberty City Stories zich in 1998 op de tijdlijn bevinden en daar sluit de muziek zich prima mee aan.
Ook de cutscenes in de game zijn weer van hoge kwaliteit. Het is altijd dolle pret met de arrogante toon van Toni en de soms absurde opdrachten die hij krijgt. Zo vind zijn ma hem een loser omdat hij haar nooit gebeld heeft, waarop ze zegt dat een zekere Casa wel een echte man is. Waarop Toni weer antwoord dat dat slechts een viespeuk is, waarna hij dat maar moet bewijzen. Wanneer Casa wat hoertjes oppikt, een bos inrijdt en met en luier en een speentje aan de arme dames hen de schrik op het lijf jaagt is het uiteraard Toni die dat plaatje vereeuwigd met zijn camera. Waarop zijn moeder weer vind dat Casa zelfs met een luier aan nog beter is dan haar bloedeigen zoon. Nee, daar is echt meer aan de hand.

Conclusie

Grand Theft Auto: Liberty City Stories was een geweldige handheldgame die weer terug op de console niet helemaal is wat het geweest had kunnen zijn. Dat besefte Rockstar ook en daarom besloot men de game voor slechts 30 euri in de winkels te leggen, wat wij gierige Hollanders uiteraard helemaal niet erg vinden. En dat is maar goed ook, want was dit schijfje namelijk voor de volle mik over de toonbank gegaan dan was deze game hier genadeloos afgeslacht, met een hoofdrol voor datzelfde zuinige Hollanderschap.
Grand Theft Auto: Liberty City Stories is een geweldig spel waar je je zeker mee kunt vermaken, zeker als je doet alsof er nooit een PSP-versie is geweest. Wanneer je in dat soort dingen goed bent, mag je een heel punt bij het cijfer optellen. Wanneer je de orginele handheld-editie al grijs gespeeld hebt mogen er acht punten vanaf getrokken worden. Er namelijk geen enkele reden om dezelfde game twee keer te spelen en er het dubbele voor te betalen, toch?