Review: Harvest Moon: One World

Het is tijd om je handen vuil te maken, letterlijk en figuurlijk. Met de release van Harvest Moon: One World gaan we opnieuw boeren. Wat kunnen we naast metershoge mesthopen nog meer verwachten van deze simulatie-game? Gaan we languit op de bank uien de grond in stoppen, of gaan we toch massaal met onze trekkers naar het Malieveld om te protesteren? We vertellen je het in deze review.

Boeren voor beginners

Niet gehinderd door enige kennis begin ik mijn avontuur. Je begint zeer casual en minimalistisch. Je hebt nog geen tools of boerderijdieren en ook je zadencollectie is nog niet uitgebreid. Het resultaat is dat ik alles wat ik vond maar in de grond dauwde zodat er geld werd binnengeharkt om mijn eerste tools te kopen die nodig zijn om verder te komen in het verhaal. Het begin is dan ook wel vrij zwaar en echt even kut. Elke dag is namelijk hetzelfde: Je gewassen verzorgen, met wat mensen praten, nieuwe zaadjes zoeken en deze in de grond pleuren en weer slapen. Als de boel eenmaal op gang komt heb je meer afwisseling in je dag. Maar om hier te komen, moet je wel even een flink aantal dagen saaie en herhaaldelijke taken volbrengen.

Harvest Sprites

Laat één ding alvast duidelijk zijn. Je speelt een game als Harvest Moon niet voor het diepe, geweldige verhaal. We leven namelijk in een wereld waarin men alleen de aardappel kent. Nu is het aan jou om de Harvest Sprites weer tot leven te wekken en hiermee de wereld te redden. Prima, doen we dat. Enige logica hoef je ook niet te gaan zoeken, want deze is er niet. De koe is ziek doordat ie alleen maar gras eet? Oh, dan geven we hem toch meer gras, maar dan vermalen? En probleem opgelost. Was het echte leven maar zo simpel.

Het verhaal bestaat voornamelijk uit praten met mensen en hun problemen oplossen. De koe eet niet, er zijn geen vissen in het zeewater, het vuur in het dorp brandt niet meer. Alles kan opgelost worden door de karakters in de game de benodigde items te brengen. Je zoekt zaadjes, hout, fruit, groente, vissen of grondstoffen en gaat ermee aan de slag.

Harvest, milk, sleep, REPEAT

Ondanks dat je steeds meer verschillende dingen kan doen, blijft de gameplay zeer herhaaldelijk. Positief is dat er wel altijd iets voor je is om te doen. Vissen, mijnen, bomen omhakken, gewassen en dieren verzorgen, op zoek naar (specifieke) zaadjes, recepten kopen en verzamelen, noem maar op. Soms zijn de dagen echt te kort om alles gedaan te krijgen. Je krijgt ook regelmatig verzoekjes van stadsbewoners en ook de Doc heeft je regelmatig nodig voor klusjes. Je zit nooit om werk verlegen en kunt zeker heel wat uurtjes aan het werk in je boerderij. Dat dit dan wel telkens dezelfde handelingen vereist is saai en allesbehalve innovatief. En dat eindeloze lopen over steeds dezelfde paden. Ja, daar krijg ik echt een ziekte naar keuze van.

Wat wel weer zeer aangenaam is, is dat er een groot aanbod is aan zaden, dieren en vissen. Wat dit betreft heeft Natsume zich er niet makkelijk vanaf gemaakt. Ik vond regelmatig groenten waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden. Ook kunnen er mutaties van groenten plaatsvinden. Een soms frustrerend, maar wel zéér welkome afwisseling van het anders zo eentonige geplant.

Ik swipe links

Naast het onderhouden van je boerderij(dieren) is er ook de mogelijkheid om relaties te onderhouden met de mensen die je ontmoet. Je kan zelfs trouwen. Als speler voelde ik totaal niet de behoefte om random naar mensen toe te gaan om vriendjes te maken. Ik ben druk genoeg met mijn koe Frida, dromedaris Drommie en mijn drie kippetjes. Wie heeft er daarnaast nog vrienden nodig?

Het voelt voor mij, als 25-jarige, totaal overbodig. Als ik in een simulatie-game vrienden wil maken zijn daar andere games voor die het stukken beter doen. De gesprekken die leiden naar een vriendschap zijn nietszeggend, saai en voegen niks toe aan mijn (virtuele) leven. Ik heb het idee dat deze functie mogelijk ook niet is uitgevonden voor mensen van mijn leeftijdscategorie, maar als je dan een optie inbouwt om vrienden te maken, doe het dan goed.

Geen technisch hoogstandje

Wie een trailer van Harvest Moon: One World kijkt weet al wel dat je geen flitsende en geweldige graphics hoeft te verwachten. Toch neemt de hele look van de game mij weer een beetje mee naar het Nintendo Wii-tijdperk. Het is minimalistisch en wellicht mag je voor de 50 euro die deze game kost wat meer verwachten.

Verder zijn er hier en daar technische mankementen. Mensen die niet of heel laat spawnen, de wereld die niet snel genoeg laadt en hierdoor een paar seconden een zwart gat wordt, traagheid tijdens het lopen. Het zijn allemaal kleine frustraties die niet bijdragen aan een positieve ervaring. Aangezien het geen grote bugs betreft, vermoed ik wel dat veel van deze probleempjes opgelost kunnen worden middels een toekomstige update.

Conclusie

Harvest Moon: One World doet zijn best, maar is het gewoon niet. Het verhaal is dun, de gameplay is repetitief, het vrienden maken voegt niks toe aan je ervaring. Wel is er altijd genoeg werk voor je te doen op de boerderij en is de encyclopedie met planten, bloemen, vissen en dieren erg uitgebreid. Als je houdt van casual simulatie games waarin je steeds dezelfde handelingen moet uitvoeren, dan is dit de game voor jou. Houd je toch van wat meer actie dan elke dag je koe knuffelen en plantjes water geven? Laat deze titel dan vooral liggen.