Review: Deadly Premonition 2: A Blessing in Disguise

Na tien jaar wachten krijgt Deadly Premonition eindelijk een vervolg. Het eerste deel is door fans nog steeds erg geliefd en is zelfs een cult-klassieker te noemen. De game kreeg destijds zeer gemixte recensies. Deze zorgden er zelfs voor dat Deadly Premonition een plekje kreeg in het Guiness World Record-boek voor “most critically polarizing survival horror game”. Ik ging aan de slag met het vervolg: Deadly Premonition 2: A Blessing in Disguise. Gaat ook dit vervolg geschiedenis schrijven?

And so it begins

Ik ben enorm geschrokken toen ik de game voor het eerst opstartte. Nee, we hebben het niet over jump scares, enge wezens of andere shit die je kan verwachten in een survival/detective/horror-game. Mijn shock werd veroorzaakt door de lage grafische kwaliteit van de game. Even twijfelde ik of ik het ootje genomen werd. Is dit echt een game uit 2020? Ja, de Switch heeft een lagere grafische kwaliteit, maar DÍT? Wow. Ik raap mezelf bijeen en begin aan het verhaal.

Je verhaal begint met Aaliyah Davis en Simon Jones, die een bezoekje brengen aan Francis Zach(!) Morgan, een oud FBI-agent. De intro bestaat uit zo’n 45 minuten aan dialoog waarin Morgan regelmatig refereert naar “my fairy”. Okay, we hebben dus te maken met een gekkie, dacht ik nog. Maar ik had me nooit kunnen voorbereiden op de waarheid achter deze man.

Na de inleiding ga je voor het eerst met Francis York(!) Morgan naar Le Carré, Louisiana. Je maakt een tripje terug in de tijd naar 2005. Het begint simpel: We gaan een moord oplossen. Je verhaal vult zich met bijzondere personen, orakels, incest, drugs, moord, overdreven zuidelijke accenten en natuurlijk de fameuze grafische diarree van de game.

Grafische diarree

Ik heb flink wat games gespeeld op mijn Nintendo Switch, maar ik heb nog nooit iets meegemaakt dat me zo terug brengt in de tijd als Deadly Premonition 2. Ja hallo? 2005 belde, ze willen graag hun graphics terug. Het is echt een enorme uitdaging om hier door heen te kunnen prikken. Na wat research op het wereldwijde web kom ik erachter dat het eerste deel van deze serie ook niet bepaald bekend staat om zijn goede grafische kwaliteit. Het vraagteken boven mijn hoofd blijft groeien.

Wat ook frustrerend is, is dat er in deze open wereld enorm veel laadschermen zijn. Elke keer als je een gebouw in of uit gaat, krijg je opnieuw de welbekende boom met de rode blaadjes te zien. Soms duurt het laden nog vrij lang, wat mij dan weer brengt tot de vraag “Duurt het laden van deze schijt waarin ik soms de pixels kan tellen ZÓ LANG!?”

Fix this, please

De frustratie beperkt zich niet tot de grafische kwaliteit. Wanneer je de wereld verkent op je skateboardje hapert de wereld aan alle kanten. Je hebt te maken met een (chronisch) extreem laag FPS. Bomen en mensen die opeens voor je neus opduiken zijn aan de orde van de dag.

Heb je je over de lage FPS, de kut graphics en de laadschermen heen gezet, komen we aan bij het volgende frustratiepunt: Technische mankementen. Ik ben blijven vast hangen in het meubilair, twee keer crashte de game tijdens het opslaan, ik heb een zwart scherm gehad en tot slot raakte mijn vriend York tijdens een gevecht een keer al zijn combat skills kwijt. Ik kon geen vijanden meer voor hun bek stoeken, geen wapen meer trekken, laat staan afvuren. Ook rennen ging niet meer. Het ging hier helaas niet om een status effect. Het is te hopen dat deze bugs nog kunnen worden gefikst met een software update.

Verhaal

Het verhaal van de game is hetgeen waarvoor je wil beginnen aan Deadly Premonition 2. Het verhaal schakelt tussen het verhoor van Aaliyah en Simon met Francis Zach Morgan in 2019 en de gebeurtenissen met Francis York Morgan in Le Carré in 2005. Het is leuk dat het verhaal op deze manier vorm krijgt: De game is nu namelijk zowel een sequel als een prequel.

Je moet alle logica en common sense een beetje bij de deur achter laten wanneer je het verhaal start. Dit is de beste manier waarop er toch nog een beetje genoten kan worden van de game. Denk niet te veel na bij de soms ietwat random quests en laat het verhaal je leiden. Het verhaal kent wat twist en turns die je soms al van mijlenver ziet aankomen, maar soms ook juist niet. Dit houdt het interessant.

Het verhaal kent vier episodes. Het is veel dialoog en heen en weer rijden door de stad. Maar hang in there, want aan het einde van elke episode begint de actie. Je mag eindelijk vijanden verslaan met je Mr. Alligator! De vijanden in de eerste episode zijn makkelijk en eentonig. Elke episode wordt dit echter lastiger en komen er nieuwe vijanden bij. Écht moeilijk wordt het nooit. Een uitdaging is de combat niet te noemen, maar deze is wel zéér welkom als afwisseling van het vele dialoog. Ik keek oprecht uit naar het einde van de episodes om lekker vijanden af te knallen, in plaats van de eekhoorns en honden in de open wereld.

Conclusie

Fans van het eerste uur zullen zich ongetwijfeld gaan vermaken met dit deeltje 2. Je favoriete schizofrene en ietwat autistische FBI-agent Francis York/Zach Morgan is weer helemaal terug van weggeweest. Of gamers die onbekend zijn met de game zich ook kunnen vermaken, vraag ik me ten zeerste af. Het is visueel gezien een ware nachtmerrie, de gameplay is matig, het verhaal slechts okay… Nee, er zijn betere manieren om je zomer mee door te komen.

Deadly Premonition 2: A Blessing in Disguise komt op 10 juli exclusief naar de Nintendo Switch.