Review: World War Z

In mijn lijstje favoriete games aller tijde is zeker een plekje weggelegd voor Left 4 Dead 2. Talloze uren heb ik met mijn vrienden Left 4 Dead 2 gespeeld toen de zombieshooter van Valve net verschenen was. Ondertussen is dat alweer bijna tien jaar geleden en lijkt de release van een vervolg nog niet bepaald waarschijnlijk. Groot was mijn vreugde dan ook toen World War Z verscheen, klaar om terug te keren naar vervlogen tijden.

Dead Rising

World War Z is geïnspireerd door het gelijknamige boek dat in 2006 verscheen en waar in 2013 een film van verscheen. Achtergrondinformatie waar je verder niet echt iets over hoeft te weten, want ruwweg komt het er op neer dat de aardbol is overspoeld met talloze zombies en dat de wereld binnen no-time naar de shit gaat. Op diverse plekken weet de mensheid zich echter toch staande te houden tegen de hordes zombies en in World War Z mag je jezelf in vier verschillende episodes in New York, Jeruzalem, Moskou en Tokyo in leven zien te houden.

Dat doe je niet in je eentje, maar daarvoor krijg je de hulp van drie maten. We hebben immers te maken met een co-op-shooter. Met zijn vieren doorkruis je de straten van de vier eerdergenoemde steden. In behoorlijk lineaire sequenties ga je van A naar B, terwijl je de zombies die je op je pad vindt stuk voor stuk een kopje kleiner maakt. Ieder level bevat daarbij wel een aantal momenten waarop de spreekwoordelijke poep de ventilator raakt. De game laat je bij een chokepoint wachten tot bijvoorbeeld de lift op jouw verdieping komt of de boot er is om je op te pikken en ondertussen word je overspoeld met gigantische hordes zombies.

Het zijn de momenten waarop World War Z glorieert en je enkel in leven blijft als je als team samenwerkt (of je de moeilijkheidsgraad niet hoog genoeg hebt staan). Tientallen, zo niet honderden zombies komen op je af rennen en met zijn vieren probeer je jezelf in leven te houden. Daarbij laten de zombies zich niet tegenhouden door obstakels om zich op je te werpen. Of dit nu betekent dat ze eerst tientallen meters naar beneden moeten springen of dat ze, net zoals in de film, over elkaar heen moeten klimmen om de barrière te slechten.

Hunters & chargers

Daarbij heb je niet alleen te maken met normale zombies, maar heeft ontwikkelaar Saber Interactive ook nog een aantal speciale infected van stal gehaald. De Creeper bespringt survivors, de Bull probeert je met een charge-aanval te grijpen en slaat je vervolgens tot moes tegen de grond. De Screamers lokken extra hordes zombies en tot slot zorgt de in een geel Hazmatpak geklede Gasbag een giftige gaswolk achter als je ze dood. Ja, ook hier is de vergelijking met de Left 4 Dead-games snel gemaakt.

In Valve’s zombieshooters wisten de special infected echter daadwerkelijk angst in te boezemen. Het gehuil van de Witch of de onheilspellende muziek die een Tank aankondigde waren al genoeg om iedereen op scherp te laten staan. De speciale zombies in World War Z weten dat effect echter niet te bereiken en zijn niet meer dan slechts een kleine irritatie. Het is eigenlijk exemplarisch voor het ‘net niet’-karakter van World War Z. Het leveldesign weet zelden echt te verrassen en de game heeft net iets teveel technische foutjes om het allemaal door de vingers te zien. De game voelt ongepolijst en de trage matchmaking, incidenteel level-brekende bugs en plotselinge disconnects halen je iedere keer weer uit de flow.

Meer dan een kloon?

Is World War Z dan niet meer dan een wat matige Left 4 Dead-kloon? Zeker niet, daarmee doe je Saber Interactive dan toch net weer iets tekort. Er zitten wel degelijk enkele leuke ideeën in World War Z verwerkt. Zo kun je de diverse chokepoints die je op gezette momenten moet verdedigen, voorzien van wat defensieve upgrades. Verstopt in de levels vind je niet alleen sterkere wapens, ammo en medkits, maar voorafgaand aan de grotere encounters onder meer ook machinegeweren, automatische turrets en prikkeldraad. Deze kan je op verschillende plekken neerzetten en brengen net wat meer tactiek in het verdedigen van zo’n knelpunt.

Daarnaast zit er een vrij uitgebreid progressiesysteem in World War Z. Zo bevat de game zes verschillende klassen, die overigens niet enorm uiteenlopen, die je door te levelen van tal van upgrades kunt voorzien. Ook de wapens zijn te upgraden en naarmate je World War Z meer gespeeld hebt, begin je dus steeds wat krachtiger aan ieder level. Dat is overigens bepaald geen overbodige luxe als je wilt proberen te overleven in de hoogste moeilijkheidsgraad.

With us, or against us

Naast de co-op-campagne heeft Saber Interactive ook nog een multiplayer-modus aan World War Z toegevoegd. In diverse modi, waaronder Team Deathmatch en King of the Hill, vecht je in twee teams tegen elkaar, waarbij je op gezette tijden wordt overvallen door een horde zombies. Je speelt immers nog altijd een zombieshooter. Hoewel de multiplayer van World War Z voor even best vermakelijk is, valt het in het niet bij de co-op-modus. En eigenlijk was het dan ook beter geweest als Saber Interactive daar net iets meer resources in had gestopt.

Niet alleen om die wat verder te polijsten, maar ook om net wat meer levels toe te voegen. De elf levels die de vier verschillende episodes in totaal weten te bieden, voelen namelijk toch net wat karig aan en binnen een uur of vijf ben je hier wel doorheen. Natuurlijk is de herspeelbaarheid groot, doordat je de levels in vijf verschillende moeilijkheidsgraden kunt spelen en je de klasses en wapens van upgrades kunt voorzien. Net een paar leveltjes extra, of gewoon iets langere levels, had echter geen kwaad gekund.

Conclusie

World War Z blijkt een vermakelijke game, maar mist de ultieme spanning die Left 4 Dead wist te bieden en zo bijzonder maakte. De speciale zombies zijn niet krachtig genoeg om echt een gevaar te bieden en de elf levels hadden wel wat meer afwisseling, verrassing en lengte kunnen gebruiken. De technische foutjes en matige matchmaking zorgen daarnaast voor steeds wat meer frustratie. Dat allemaal betekent echter zeker niet dat World War Z een slechte game is of helemaal geen eigen smoel heeft. Het progressiesysteem houdt je bijvoorbeeld wel even bezig. Belangrijk is echter vooral dat je ook heel veel plezier met World War Z kunt beleven. Als je met drie maten speelt en de gigantische hordes met honderden zombies tegelijk op je af gerend komen, kan je niet anders dan een glimlach onderdrukken en het vuur openen.