Sinds ik verslingerd ben aan het kijken van series probeer ik een keuze te maken. De keuze tussen de series onderling. Welke is de meest enge, welke is het spannendst, welke is het leukste en welke is het mooiste gemaakt? Uiteraard maakt iedereen zijn eigen afweging, maar op internet helpt ieder lijstje bij je keuze. Deze lijstjes bepalen niet welke ik het mooiste vindt, maar helpen me wel om een keuze te maken bij de aanschaf van een serie.
Voor mij staat de serie The Sopranos op eenzame hoogte. Die serie had voor mij alles wat ik wilde: spanning, erotiek, angst, rauwigheid, gevoel en geweldig acteerwerk. Er was er geen één acteur van wie ik dacht, nou dat is een mindere, ik vond ze stuk voor stuk subliem. Het allermooiste was dat ik ze allemaal op DVD had, ik hoefde dus nooit te wachten op de volgende aflevering. Wat ik overigens een marteling van de bovenste plank vindt. Het begrip cliffhanger is aan mij niet besteed. Ik wil door kunnen.
Ongetwijfeld is dit voor vele van jullie herkenbaar. Bij een film ben je na de aftiteling wel klaar en is het puur afhankelijk van het succes of er een vervolg komt. Ik wacht dus meestal tot de serie klaar is voor ik de zooi aanschaf. Zo ook bij The Sopranos. Ik genoot, en menig DVD zag ik in één ruk af. Aan het einde maakte ik helaas een foutje, een cruciale fout. Het is leuk dat je op de DVD precies kan kiezen welke aflevering je wilt kijken, maar niet voor iemand die zo graag wil en daardoor minder oplet. De één na laatste sloeg ik voor het gemak over en ik zette direct de laatste aan, met pijn in mijn hart want ik zou de serie echt gaan missen. Het begin van de aflevering liep niet zo heel lekker, ik was een beetje de draad kwijt.
Miste ik iets, of had ik de aflevering er voor niet goed opgelet. Soms suf ik nog wel eens weg, maar toch niet bij deze serie? Kort gezegd, ik snapte er geen moer meer van. Bij het einde van de aflevering had ik een onbestemd gevoel, het was niet goed gegaan. Nadat ik de DVD opnieuw begon zag ik dat ik één aflevering had overgeslagen, die ben ik alsnog gaan kijken. Niet over elkaar rollen van het lachen, leuk is anders. Wat een deceptie, en dan niemand die ik de schuld kon geven. Dit gebeurt niet als je de boel gewoon op tv volgt. Maar nee, mijn gebrek aan geduld brak me op. Een maand lang liep ik met een rot gevoel rond, afkickend van de serie bedacht ik me ineens, ik begin gewoon opnieuw, seizoen 1, aflevering 1, here I come. Enjoy!
