NBA 2K18

Op tv en internet zien we de afgelopen jaren een enorme toegenomen populariteit van de ‘USA sports’ in onze regio. Qua games lijkt het elk najaar alleen maar te draaien om de bekende voetbalgames, maar steeds meer gamers durven zich ook te wagen aan de virtuele sportvelden van American Football en basketbal. 2K Games heeft qua basketbal al heel wat jaren de touwtjes stevig in handen, want echte concurrentie is er niet geweest. Op zich niet heel erg, want de jaarlijkse NBA 2K-titels leggen behoorlijk wat kwaliteit op het veld. Toch kan een gebrek aan concurrentie een beetje lui maken en tot weinig vernieuwing leiden. NBA 2K18 probeert echter vernieuwd te zijn op diverse manieren, binnen en buiten de lijnen van het basketbalveld. Hoe succesvol die keuzes uitpakken, lees je in deze review.

Volledig open

De afgelopen zomer is er weer volop gebeurd in de NBA met diverse interessante trades tussen de teams. Kyrie Irving had last van het Neymar-effect en wilde niet teveel in de schaduw van de grote LeBron James blijven, met als geviolg een transfer van Cleveland naar Boston. Bij Cleveland werd LeBron op zijn beurt weer herenigd met oude Miami Heat-vriend Dwyane Wade. Het resultaat is een seizoen wat voor het eerst in jaren volledig open lijkt te liggen, met meerdere serieuze titelkandidaten. Heel tof! Weet NBA 2K18 eenzelfde enthousiasme teweeg te brengen?

The Walking Dead

Het ontwikkelteam van 2K heeft in elk geval met enthousiasme de bezem gehaald door het hele MyCareer-avontuur. In deze verhalende singleplayer stappen we in de basketbalschoenen van jouw eigen character, die de bijnaam DJ heeft. In feite volg je het bekende patroon van een nieuwkomer richting een mogelijke NBA-legende. Dat zal voor niemand een verrassing zijn bij het spelen van deze modus. Deze keer ben je een talentvolle speler, die jaren geleden besloten heeft om carrière in de muziekwereld te maken (DJ, je weet wel). Het werd geen succes en dus lonkt het basketballen weer. Via een toernooi in de buurt word je gescout en zo begint je avontuur.

De grote verandering zit in de hele wereld die My Career biedt buiten het basketbalveld om. Er is een sociale ‘hub’ gemaakt onder de naam “The Neighborhood”: een buurt met diverse gebouwen en plekken om te bezoeken, uiteraard in relatie tot basketbal. Je hebt het trainingscomplex van je club, een sportschool, een speelveld en diverse winkels. In tegenstelling tot je appartement met vorig jaar is er dus echt een poging gedaan om een wereldje buiten het veld om te realiseren.

Een poging, want helaas pakt het heel beroerd uit. De wereld is gevuld met andere spelers, die eigenlijk niet weten wat ze er komen doen. Het lijkt soms meer op een aflevering van The Walking Dead met stilstaande personages die levenloos voor zich uit staren. De dingen die je kunt doen in de Neighborhood zijn sowieso niet al te boeiend en lijken vooral gericht te zijn op het uitgeven van VC (virtual currency), met in het achterhoofd micro-transacties om VC te kopen met echt geld.

Naast de gebrekkige wereld buiten het veld is helaas ook de verhaallijn van MyCareer niet boeiend. Het voelt vooral aan als willekeurige, suffe sketches rondom de kleedkamer met weinig boeiende personages. Het is in elk geval typerend als je in een verhalende spelmodus het gevoel hebt dat je een knop mist om scènes over te slaan, want helaas… je kunt ze niet wegklikken. Dit is behoorlijk irritant in het begin van je loopbaan, als je soms nog blij mag zijn met een minuutje speeltijd per wedstrijd. Je hebt dan behoorlijk wat doorzettingsvermogen nodig om het einde van het eerste NBA-seizoen te halen. Je wordt regelmatig lastiggevallen met saaie dialogen en op de momenten waarop je écht wat bijzonders zou verwachten, bijvoorbeeld je eerste playoffs, is er geen enkele scène meer te vinden.

Kleine tip, mocht je toch de MyCareer aandurven: kies niet meteen voor je favoriete topclub, want vaak is de concurrentie op je positie dan al moordend. Het lijkt heel leuk om meteen bij Cleveland of Golden State in de selectie te zitten, maar je kans op speeltijd is veel groter als je medespelers ook niet al te goed zijn. En meer spelen betekent meer kans om jezelf te verbeteren.

Schudden!

Is het dan alleen maar kommer en kwel? Absoluut niet. De andere spelmodi zoals MyGM (die ook wat verhalende content kent) en MyTeam zijn nog altijd heel vermakelijk. Niet in de laatste plaats omdat bij die modi de focus veel meer op het basketbalveld ligt. En juist daar schittert NBA 2K18 nog altijd. Visueel zijn we inmiddels wel wat meer gewend en is het niet zo revolutionair als een paar seizoenen geleden. Qua gameplay is de game nog steeds briljant. Verdedigende posities, aanvallende plays; qua mogelijkheden en tactiek op het veld kan je heel diep gaan. Het vergt zeker de nodige inspanning en oefening, wat gelukkig via een redelijk uitgebreide tutorial goed te doen is. Verwacht alleen niet dat je met alleen wat sprinten naar de cirkel of blind richting de basket rennen succesvol bent. De impact van een verdediger in je buurt op de kans dat een succesvol getimed schot ook echt raak is, is behoorlijk groot. Snel passen, vrij lopen, plays maken… het loont allemaal om te zorgen dat je zo ongehinderd mogelijk een schot op de basket kunt doen.

Een vreemde doorontwikkeling qua gameplay blijkt een bizarre feature, die inmiddels al tot veel ophef heeft geleid op de diverse fora. Als je vrije worpen mag nemen terwijl je uit speelt, lijkt het alsof de camera een soort epileptische aanval krijgt. Dit enorme trillen zou een soort van ‘druk’ moeten simuleren als je tegenover vijandige fans een belangrijke vrije worp probeert te maken. Het resultaat is echter iets wat meer op een vreemde bug lijkt, dan op een serieus bedoelde feature. Uitzetten via de camera-opties kan gelukkig, al heeft de game nog wel eens problemen met het bewaren van die instellingen, waardoor je soms ineens weer geconfronteerd wordt met dit absurde geschud.

Conclusie

NBA 2K18 probeert op diverse vlakken de succesformule van de afgelopen jaren door te ontwikkelen. Helaas slaagt het daar met de My Career en de op micro-transacties gerichte Neighborhood totaal niet in. De voorgaande delen, waarbij je nog veel meer vanuit een eenvoudig menu deed, waren in dit opzicht een verademing. Ook het verhaal van MyCareer is verre van boeiend. Gelukkig is er met het managen van je club in onder andere MyGM en MyTeam veel meer plezier te beleven.

Ook de kern van de gameplay, het basketballen zelf, staat nog steeds als een huis. Het is alleen wel een huis wat al vele jaren zo degelijk staat en waar we een beetje aan gewend zijn geraakt. Het briljante is er een beetje vanaf en we hopen op mooie doorontwikkelingen, maar juist die nieuwe elementen trekken de score dit jaar helaas omlaag. Met een 7,5 belonen we de ijzersterke gameplay nog terecht met een fraai cijfer, maar de echte topscores zijn dit jaar ver uit zicht.