TT Games doet het al jaren goed met zijn LEGO-games en ook films over de superhelden uit het Marvel-universum mogen niet klagen. De combinatie is dan ook vrij vanzelfsprekend en LEGO Marvel Super Heroes 2 is de nieuwste game die de Marvel-personages in Deense blokkenvorm giet. Weten de charismatische helden in hun meest recente spel te overtuigen?
Niet veel nieuws onder de gameplay-zon
Laten we beginnen bij het begin: de basisgameplay die we inmiddels van TT Games gewend zijn. Daarin is niet veel veranderd, wat zowel een goeie als een slechte kant heeft. De gameplay werkt aan de ene kant natuurlijk prima, anders zouden de LEGO-games niet zo’n succes zijn. Ook LEGO Marvel Super Heroes 2 combineert platform- met puzzelgameplay, waarbij tevens collectibles te verzamelen zijn waarvan de rasechte completionist een tent in de broek krijgt. Maar ook de minder positieve kant van de gameplay worden meegenomen uit eerdere LEGO-games. Denk daarbij aan die rottige camera, waardoor vooral de eerdergenoemde collectibles en de welbekende muntjes niet bijzonder makkelijk te vinden zijn. Als speler heb je iets meer controle over de camera dan in bijvoorbeeld LEGO Lord of the Rings, maar eigenlijk alleen in die gedeeltes waar je dat niet nodig hebt. Een volledig vrije camera heeft wat mij betreft nog altijd de voorkeur.
Waar ik echter kan leven met het gebrek aan vernieuwing in de LEGO-franchise, vind ik het betreurenswaardig dat er meer bugs in de engine lijken te zijn geslopen, die mij helaas regelmatig dwongen om mijn vorige savegame te laden. In de eerste drie uur zag ik mij tweemaal gedwongen tot die noodmaatregel. De eerste keer kwam Spider-Man in een bad trip terecht nadat hij door een muur heen glitchte (zie de screenshots). De tweede keer moest ik een eerdere savegame laden omdat ik in een oneindige doodslus terechtkwam doordat mijn personage stierf in het vuur van een vlammenwerper – en daar ook meteen weer respawnde, keer op keer opnieuw. Daar komt nog bij dat ook de gesproken audio ernstig wisselt in volume, waardoor de frase “RIP headphone users” meerdere malen door mijn hoofd spookte. Deze frustraties dragen niet bij aan je speelplezier, kan ik je vertellen.
De gevarieerde Stad der Steden
Het verhaal is, zoals we inmiddels ook wel gewend zijn, niet bijzonder diepgaand, maar biedt een vermakelijke rondleiding door de wereld van Chronopolis. Kang the Conqueror wil deze stad creëren door de meest beroemde werelden uit de Marvel-wereld en -geschiedenis te combineren, waarna de beste (of eigenlijk slechtste) man door wil stoten naar de rest van het universum. De superhelden uit die werelden slikken dat natuurlijk niet en gaan over tot actie.
Dit verhaal is niet bijzonder, maar brengt wél een voordeel met zich mee: de omgevingen zijn behoorlijk gevarieerd. Van onderwaterkwaadaardigheidsfaciliteiten (leuk Galgje-woord!) tot een Afrikaans mijndorp en een Middeleeuws kasteel, je bezoekt ze allemaal. Deze levels zitten vol met puzzels die al net zo afwisselend zijn, wat naar mijn mening dé kracht is van LEGO Marvel Super Heroes 2. De variatie zorgt ervoor dat het spel niet snel zal gaan vervelen.
Frustratie te over
Dat wil echter niet zeggen dat er geen andere reden kan zijn om te willen stoppen met spelen. Voor mij was dit, naast de eerdergenoemde technische problemen, het verschrikkelijk hoge aantal speelbare personages. Met de DLC-karakters inbegrepen loopt dat namelijk tegen de 250 aan! Op zich natuurlijk leuk: zowel bekende als onbekende superhelden maken hun opwachting in de nieuwe LEGO-game. Aan de andere kant wordt er niet één held echt geïntroduceerd. Je wordt als speler heel erg in het diepe gegooid en hebt geen enkele context bij je personages en hun superkrachten. Zeker als je niet bekend bent met Marvel is dat een probleem, maar zelfs de doorgewinterde fan zal er bij sommige karakters een encyclopedie op na moeten slaan.
Daarnaast ontbreekt wat mij betreft de karakteristieke LEGO-humor. Het lijkt erop dat TT Games niet van het bronmateriaal af wil (of mag?) wijken, wat ten koste gaat van een belangrijke pijler van de games. Er zitten natuurlijk wel grappen in het spel, maar die liggen meer in het verlengde van wat we tóch al van de Marvel-superhelden kennen. Daardoor voelt het allemaal wat clichématig aan: LEGO-games staan erom bekend dat ze de draak steken met franchises, niet om het overnemen van de humor uit die series. Bij LEGO Lord of the Rings heb ik regelmatig dubbel gelegen van het lachen, maar LEGO Marvel Super Heroes 2 ontlokt bij mij slechts een zacht gegniffel om een cynische opmerking of een woordgrap.
Conclusie
Al met al ben ik wat teleurgesteld in LEGO Marvel Super Heroes 2. Het aantal speelbare karakters is behoorlijk overweldigend en geen van hen wordt echt geïntroduceerd. Daarnaast wordt de kenmerkende LEGO-humor overboord gegooid en bevat de game net wat te veel technische frustraties. Dat is jammer, want de wereld, de gameplay en de puzzels zijn lekker gevarieerd, dus aan de potentie van het spel ligt het niet. De nadruk ligt deze keer duidelijk op Marvel en een stuk minder op LEGO, waardoor deze game uiteindelijk niet de brede markt kan bereiken waar de blokkenfranchise meestal op kan rekenen.
