Vampyr

Van de inmiddels bejubelde ontwikkelaar DONTNOD komt later dit jaar een ongezien nieuw project. Niet de Life is Strange sequel (waar een ander deel van de studio aan werkt), maar het volledig nieuwe Vampyr. Een enigszins dystopisch epos, waar je jezelf als nieuwgeboren vampier in een doodziek Londen treft. Een actie-RPG die in de verste verte niet met het tienerdrama uit 2015 te vergelijken is, maar eentje die mogelijk wél mee kan liften op dat succes van het voorgaande project. Kan Vampyr doen voor de actie-titel wat Life is Strange deed voor de verhalende serie? Tijdens de E3 mochten we een exclusief kijkje nemen op wat DONTNOD binnenkort voor ons in petto heeft…

“Fish, chips, cup o’ tea, bad food, worse weather, Mary fuckin’ Poppins. London!”

Wie kent het niet? Je leeft in de jaren 1918 in een door de Spaanse griep en vampieren overrompeld Londen. Kut met peren, al helemaal wanneer je ontdekt dat ook jij langzaamaan veranderd in een eersteklas bloedzuiger. Daar gaat je snel escalerende carrière in het ziekenhuis, je hebt nu immers levenssappen te zuigen en vampierenjagers van je af te slaan. Typisch.

Het overkomt Dr. Jonathan Reid in Vampyr, de ultiem Britse dokter in wiens schoenen jij mag treden in DONTNODs nieuwe avontuur. Een concept wat relatief haaks staat op hetgeen Life is Strange wist te brengen, maar desalniettemin een interessant concept om te verkennen voor de Franse ontwikkelaar.

Bloederige keuzes

Niet ongelijk een Life is Strange draait Vampyr immers ook om het maken van keuzes. In de semi open world van Londen is het namelijk aan jou om niet alleen je eigen ultieme vampier te worden, maar ook om te beslissen over het lot van je ‘kudde’. De wandelende bloedzakken die de straten van het uitgestorven Londen nog enigszins aankleden, en mogelijk ten prooi kunnen vallen aan jouw hoekige tanden.

De RPG-elementen van Vampyr staan toe dat je als vampier kunt levellen in uitgebreide skilltrees, helemaal naar eigen wens en smaak. Het stijgen in niveaus vloeit echter niet enkel voort uit je vechtende confrontaties van de Guard of Priwen, de zogenaamde vampierenjagers. Nee, in tegendeel. Wie snel sterker wil worden als vleermuisman, moet de tanden nu eenmaal aan het bloed slaan. Maar welke NPC je precies leegzuigt en waarom? Dat is volledig aan jou. En dat gaat soms nog aardig wat keuzestress opleveren.

Ieder een eigen verhaal

DONTNOD heeft besloten Londen op te delen in een aantal districten, elk voorzien van zijn eigen populatie. De inwonende NPC’s hebben stuk voor stuk hun eigen verhaal en een unieke functie binnen de wereld, waardoor je als Jonathan een referentiekader kunt maken waarom ze wel of niet bijtwaardig zijn. Kies je ervoor een belangrijk icoon uit de gemeenschap te ontdoen van zijn of haar levenssap, dan kan het gehele district onderuitgehaald worden. Wil je Londen uitroeien en de ultieme vampierheer zijn? Dat kan, maar het heeft mogelijk wel invloed op het verloop van je verhaal. Geen doodzonde, maar het stuurt je ongetwijfeld richting een van de vier verschillende eindes.

Saillant detail is daarbij wel dat je als Jonathan een directe invloed hebt op de kwaliteit van het bloed. Beslis je meer te leren over je bloeddragende schapen of bijvoorbeeld hun unieke opdrachten te voltooien, dan kan iemands bloed meer waarde voor je opleveren. De vampier die zich investeert in zijn gemeenschap, mogelijk nog wat radeloze zielen op het goede pad brengt, kan harder smullen van het bloed wat daarbij gewonnen kan worden. En dat staat natuurlijk weer gelijk aan meer unieke krachten in de gevechten die je tegen (onder meer) de Guards of Priwen uit zal moeten vechten.

De depressie zelve

Ondanks de hevige narratieve toon van Vampyr, is het spel in wezen ook wel zeker een actie-RPG. De combat doet zich daarbij voor als een Batman-esque brawler, waarbij talloze mystieke krachten jouw eigen Jonathan meer overhand kunnen bieden. Bizarre snelheid, de mogelijkheid om te verdwijnen of om met bloedmagie je tegenstanders te stunnen. Als bloedzuiger heb je nog aardig wat trucjes om uit de mouw te schudden. Mits je daarin geïnvesteerd hebt, uiteraard.

In wezen lijkt Vampyr daarmee een aardig uitgebreid en sfeervol epos te worden. De donkere steegjes van Londen komen bijzonder goed uit de verf, ze schitteren in hun depressieve overkomen. En ook qua gameplay lijkt DONTNOD gekozen te hebben voor een handvol vooruitstrevende manieren van progressie boeken en invloed uitoefenen op de wereld om je heen. En toch voelt Vampyr daarmee in sommige aspecten nog wat onbeholpen aan. De animaties ogen zo nu en dan wat klungelig en lang niet elk karakter lijkt even sterk uitgewerkt te zijn. Met name Dr. Reid zelf kan overkomen als een wat minder toegankelijk personage, zelfs als kille vampier.

Te kil?

Het is met name de voice acting en het tempo van het narratief dat soms de foute kant op kan gaan. Enerzijds moet Jonathan overkomen als een kille bloedzuiger, maar zijn overdreven vriendelijke en Engelse accent weten dat niet bepaald over te brengen. Het lijkt een bepaalde afstand te creëren tussen hem en de personages waar hij invloed op uit dient te oefenen. Uiteraard speelt dat leuk in op de Britse setting van Vampyr, maar persoonlijk zie ik minder heil in Jonathan als hoofdpersonage.

Wellicht is het zijn soms ultiem trage en Google Translate-esque manier van praten, misschien is het dat weinig intrigerende en soms saaie overkomen (vooral als vampier); maar naar mijn idee werpt Jonathan een muur op tussen hem en de wereld die voor hem zo belangrijk zou moeten zijn. Tijdens onze E3-demonstratie leek hij nergens echt geïnvesteerd te zijn in het Londen om hem heen, de vijanden of überhaupt de consequenties van zijn acties. Een kil hoofdpersonage is prima, maar er moet wel iets zijn om binding in te vinden.

Scepsis te over

Uit die twijfels kan mogelijk wat scepsis vloeien voor Vampyr. De insteek is veelbelovend, maar het kent in veel aspecten ook wat haken en ogen. Alsof DONTNOD teveel hooi op de vork heeft genomen, en lang niet op elk vlak de potentie volledig heeft kunnen benutten.

De Fransozen maken beloftes van oneindig veel consequenties bij je oordeel over je kudde, een volledig uit te wonen skilltree om in te tweaken en maar liefst vier verschillende eindes die voort kunnen vloeien uit je keuzes in het verhaal. Stuk voor stuk leuk om te horen, maar de vraag blijft vooral welke van deze spelelementen glorieus blijft staan, en welke komen te lijden onder elkander.

Qua sfeergevoel zit Vampyr zonder meer goed, de vraag is vooral of alle beloofde gameplay-elementen uiteindelijk goed uit die deprimerende verf kunnen komen. Zo oogt de met vampierenkrachten overladen Arkham-achtige combat bijzonder fraai, maar weegt het mogelijk niet op tegen het soms wat vlakke overkomen van het narratief. Al blijft dat uiteindelijk een afweging die we pas bij de aanvankelijke release uit kunnen balanceren.

Voorlopige conclusie

Aanstaande november moet het blijken. Dan zullen we zien welke elementen van Vampyr geslaagd uit de duisternis treden, en welke het niet gaan redden. Conceptueel is en blijft het nieuwe project van DONTNOD erg veelbelovend, maar aan de hand van de E3-demonstratie borrelden vooral twijfels op. Dr. Jonathan Reid voelt als protagonist wel erg stoïcijns, en hoeveel impact je keuzes nu écht gaan hebben op het o zo interconnected Londen, dat valt allemaal nog aardig te betwisten.

Dat wil echter niet zeggen dat Vampyr per direct afgeschreven is. In tegendeel. DONTNOD heeft vaker bewezen glorieus uit een onverwachte hoek te komen. En langzaam maar zeker voelt de tijd voor een goed vampierenspel weer nabij, Het weet mij persoonlijk echter niet meteen warm te maken. Maar goed, ik ben dan ook net zo dood van binnen als Dr. Reid is.