Sinds het succes van Fire Emblem Awakening heeft de serie een enorme opleving gekregen. Fire Emblem ging met het spel van een allerlaatste poging om de serie succesvol te maken naar één van Nintendo’s frontline-franchises die zich nu kan meten aan de status van The Legend of Zelda en Mario. Helaas hebben wij in het Westen veel moeten missen van Fire Emblem. Geloof het of niet, maar de gamereeks bestaat al sinds de NES. Onze eerste aanvaring met Fire Emblem kwam in de vorm Smash Brothers Melee waarin Marth en Roy speelbaar waren, maar onze eerste echte game was het zevende deel op de Gameboy Advance. Tijd voor een inhaalslag dus met Fire Emblem Echoes: Shadows of Valentia.
Feuer frei
Inhalen doet Fire Emblem Echoes: Shadows of Valentia zeker. Het spel is een remake van het tweede deel in de serie genaamd Fire Emblem Gaiden dat enkel officieel in Japan verscheen op de NES. Het volgt de twee hoofdpersonages Celica en Alm op hun reis door twee landen die verstrikt zijn in een oorlog. Spelers kunnen op de landkaart kiezen welk personage ze willen bedienen en bewegen deze voort naar objectieven, steden of vijanden. Zowel Celica als Alm dienen gespeeld te worden om verder te komen in het verhaal, omdat ze op sommige punten elkaar tegenkomen of indirect helpen. Fans die bij Awakening zijn ingestapt zullen het systeem met de landkaart herkennen, maar dit is doorgaans geen traditie voor de serie. Personages voortbewegen op de landkaart zoals dat in Echoes gedaan wordt debuteerde in Gaiden en werd daarna enkel in Sacred Stones en Awakening nagebootst.
Fire Emblem Echoes: Shadows of Valentia is niet zomaar een kopie van zijn voorganger. Er zijn nieuwe hoofdstukken en personages aan het verhaal toegevoegd en ook is het gevechtssysteem iets meer gemoderniseerd. Uiteraard ziet het spel er ook modern uit. Oude personages hebben een nieuwe identiteit gekregen met spetterende artwork. Ondertussen niet heel verrassend, maar iedereen met een New Nintendo 3DS of NFC-scanner voor de Nintendo 3DS kan gebruik maken van amiibo’s die verschillende functies hebben binnen het spel. De Casual-mode die sinds Awakening beschikbaar is keert ook terug zodat personages niet voor altijd dood zijn mochten ze sneuvelen op het slagveld. Zo zijn er nog tal van veranderingen te vinden die het klassieke spel een modern jasje geven.
Vakkennis
Het moge niet als een verrassing komen, maar ook Fire Emblem Echoes: Shadows of Valentia is een turn-based strategy game. Dit houdt in dat spelers gezag hebben over individuele manschappen die elk hun eigen vechtstijl met sterke en zwakke plekken hebben. De uitdaging komt van het uitzoeken wat de beste strategie per gevecht is en deze succesvol toepassen. Fire Emblem staat bekend om zijn onverbiddelijke spelmechaniek waarbij personages voor altijd verdwijnen wanneer ze op het slagveld sterven, mits je niet op Casual speelt. Klakkeloos manschappen naar de vijand sturen zal ongetwijfeld in dode personages resulteren.
Een verschil ten opzichte van andere Fire Emblem-spellen is dat het merendeel van de levels verdeeld is in kleine chunks. Je speelt dus meer kleine schermutselingen dan langdurige slagvelden. Bijna iedere Emblemier van de harde kern kan zich wel een situatie voor de geest halen waarin ze een lange tijd bezig zijn geweest met een level om vervolgens een personage te verliezen door een ongelukkige treffer van de vijand. Niet dat de bekende frustratie verdwijnt met de kortere levels, want ook in Echoes is die dreiging zeker nog aanwezig. Sterker nog, net een persoonlijke vendetta lijkt het. Misschien is het ongeluk van mijn kant, maar niet vaker heb ik in enig spel van Fire Emblem zoveel aanvallen gemist of heb ik vijandelijke critical hits moeten eten met deze percentages. Het wekt de schijn dat de informatie waarmee je moet werken niet helemaal eerlijk is. Dit zou niet de eerste keer zijn gezien er in oudere spellen van Fire Emblem nog wel eens een aanval kon missen met honderd procent kans om te raken. Het maakt het spel zeker niet onspeelbaar, maar het laat soms wel een zure smaak achter. Helemaal als je er manschappen door kwijt raakt.
Manschappen komen in verschillende klassen en met verschillende wapens. Aan het begin van het spel krijgt de speler een aantal personages die naar eigen wens een rol toegewezen krijgen en naar mate het spel vordert komen er nog meer troepen bij. Hoewel sommige klassen enkel met één wapen overweg kunnen is er soms ruimte voor wat variatie en dat draagt bij aan de strategische mogelijkheden. Een standaard van de spellen is bijvoorbeeld de wapendriehoek. Zwaarden zijn sterk tegen bijlen, bijlen tegen speren en speren tegen zwaarden. Wapenmanagement is dus van groot belang. Ten opzichte van de moderne spellen is het systeem versimpeld, maar het biedt zeker wel diepgang. Personages kunnen nieuwe vaardigheden leren als ze genoeg ervaring met een wapen hebben en wapens hebben geen breekbaarheid meer. Ook hebben manschappen naast hun wapen enkel plek voor één ander voorwerp. Dit kan bijvoorbeeld eten zijn om levenspunten en moeheid te herstellen of een schild voor meer verdediging. Wederom is het aan de speler hier een strategische betekenis aan te geven.
Het spreekt voor zich dat strategie een essentieel onderdeel van een game uit dit genre is, het zit immers ook in de naam. Helaas komt dit niet altijd tot zijn recht. Op de landkaart tussen missies in telt elke zet die je met een personage doet. Naar een gebied bewegen geeft vijanden een kans dichterbij te komen of om nieuwe vijanden aan de landkaart toe te voegen. Toen ik controle kreeg over Alm en Celica besloot ik mij eerst op Celica te richten. Op ten duur was mijn Celica sterk genoeg om in haar eentje een heel fort neer te halen. Alles verliep dus goed totdat ik door het spel een halt toe geroepen werd. Wisselen naar Alm dus, maar er bleek een probleem. Terwijl ik Celica aandacht gaf was er bij Alm een file aan vijanden ontstaan. Erger nog was dat het niet zomaar vijanden waren gezien ze aanzienlijk sterker waren dan mijn team bij Alm. Na keer op keer in frustratie het gevecht aan te zijn gegaan heb ik eindelijk zonder doden in mijn team progressie geboekt, maar voldoening gaf het niet. Naar mijn idee speelde strategie hier geen rol, maar was het puur mijn geluk beproeven totdat ik eindelijk verder kwam.
Nostalgie
Wie een beetje bekend is met de fans van Fire Emblem weet dat de community behoordlijk verdeeld is. Aan de ene kant heb je spelers van de oude garde die zweren bij de klassieke spellen en aan de andere kant heb je nieuwere spelers die pas sinds Awakening of een ander later deel bekend zijn met de serie. De discussies lopen vaak hoog op met onderwerpen als het Support-systeem van Awakening en Casual mode. Fire Emblem Echoes: Shadows of Valentia pakt van zowel de klassieke als moderne spellen elementen voor een gelukkig huwelijk. Dat maakt het spel vers voor de veteraan, maar ook niet onbekend voor de (relatieve) beginneling.
Een uniek spelmechaniek uit Gaiden keert ook in Echoes terug en dat is het onderzoeken van dungeons. Hoewel deze dungeons in Gaiden nog aardig beperkt waren loop je in Echoes in third-person rond door de kerker. Het werkt goed en ziet er fantastisch uit op de Nintendo 3DS. Tijdens het verkennen kun je vijanden tegenkomen. Bij enig contact schakelt het perspectief over naar de standaard tactische gevechtsmodus en weet je een vijand op zijn kop te meppen dan hebben alle vijanden vooraf al wat schade tijdens het gevecht. Dungeons zijn een spelmechaniek met veel potentie voor Fire Emblem en zie ik graag terugkeren in een toekomstige Fire Emblem-game.
Echoes bewijst dat bij een remake nostalgische waarde niet altijd een rol speelt. De kans is klein dat er in het Westen veel mensen zijn die een nostalgische connectie met Fire Emblem Gaiden hebben. Het spel heeft een onofficiële vertaling die met behulp van een emulator speelbaar is, maar de groep spelers die zich daaraan gewaagd heeft is maar beperkt. Het doet denken aan de tijd dat de remake Fire Emblem: Shadow Dragon uit kwam voor de Nintendo DS, al toont Echoes veel meer pit en potentie.
Conclusie
Fire Emblem Echoes: Shadows of Valentia is zeker een aanrader en een goede reden om je Nintendo 3DS na Pokémon Sun & Moon weer op te pakken. Nieuwkomers hoeven niet bang te zijn dat ze iets van het verhaal missen omdat Echoes op zichzelf staat. Enkel oplettende fans zullen hier en daar een referentie zien of bekende personages zien. Het bijzondere aan Echoes is dat het niet aanvoelt als een remake maar wel duidelijke klassieke elementen bevat. Hoewel het niet helemaal in de geest van Fire Emblem is kunnen nieuwkomers aan de slag met Casual mode als ze de klassieke speelwijze te intimiderend vinden. Laat je niet afschrikken door elites en geniet van het spel op je eigen manier.
